فارغ از این که تیم والیبال ایران مرحله دوم رقابت های جهانی را هم با موفقیت طی کند یا نکند ـ که با توکل به خدا خواهد کرد ـ صعود افتخارآمیز تیم به دور دوم بازی‌های جهانی و ایستادگی در برابر تیم‌های صاحب‌نام جهان که هنوز دو ماه هم از پیروزی آنها بر تیم والیبال ما در لیگ جهانی نگذشته است، درس‌های آموزنده بسیاری برای مسئولین کشور، مسئولان ورزش و مردم ما دارد که با اندکی توجه به آنها می‌توانیم راه‌های صد ساله را یک شبه طی کنیم و به فرمایش مقام معظم رهبری «میانبر»ها را بیابیم.
* موفقیت‌های چشمگیر تیم ملی والیبال و صدرنشینی سه بازیکن در بین بی‌شمار ستاره‌های والیبال جهان (معروف، موسوی و قائمی) بار دیگر این حقیقت را روشن ساخت که به‌جای تمرکز سرمایه‌ها و توانایی‌ها و به‌ویژه توجهات به مرکزنشین‌ها، باید استعدادهای عجیب و خارق‌العاده جوانان شهرستانی را بیابیم و به آنها میدان بدهیم تا چنین باشکوه افتخارآفرینی کنند.
* به‌جای تمرکز سرمایه روی تیم‌ها و ورزش‌هایی که به‌رغم بلعیدن بودجه‌های هنگفت و بیت‌المال، نتایج متوسط و حتی زیر متوسطی را به دست می‌آورند، باید به رشته‌هایی که جوانان ما در آنها استعداد و توانایی‌های بالایی دارند و با کمترین سرمایه و با تلاش بسیار، بهترین نتایج را کسب می‌کنند بپردازیم و ساحت ورزش کشور را هر چه زودتر از لوث وجود دلال‌ها و رانت‌خوارها پاکسازی کنیم.
* به‌جای حاشیه‌سازی و حاشیه‌پردازی، به برنامه‌ریزی‌های دقیق و علمی روی بیاوریم و به‌ویژه بر ثبات مدیریت تأکید کنیم و اجازه بدهیم مدیران کارآمد، به‌دور از هو و جنجال‌های رسانه‌ای به کار خود ادامه بدهند.
* مراقب قهرمانان والیبال که رده‌های جهانی را فتح کرده‌اند باشیم تا خدای ناکرده گرفتار حاشیه‌سازی‌ها نشوند و با رفتارهایی که وقار آنان را دچار شبهه می‌کند، این الگوهای بدیع در ذهن جوانان تخریب نشوند.
* رسانه ملی با تأکید بر قوت‌ها و نقد صحیح و علمی و کارشناسانه ضعف‌ها این ذهنیت را در نسل جوان تقویت کند که با صبر، حوصله، دقت، پیگیری و بالاتر از همه توکل به خدا و ایمان به مدد الهی می‌توان به بالاترین رده‌های جهانی نیز صعود کرد و در این راه انتساب به جناح، گروه، خانواده، شهر بزرگ و کوچک، آبادی و ده تأثیری ندارد، کما این که ستارگان والیبال ما متعلق به شهرستان‌ها هستند و نه پایتخت‌نشین‌ها.
* ورزشکاران همه رشته‌ها و نیز فعالان در سایر زمینه‌های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در‌یابند که کار با حرف پیش نمی‌رود و «به عمل کار برآید به سخن‌دانی نیست». باید بر اساس برنامه‌های دقیق، از تک تک لحظه‌ها و ثانیه‌ها بهره گرفت و پیش رفت و مطمئن بود هر هدفی «دست یافتنی» است، به شرط آن که به «خودباوری» برسیم و بدانیم تمام کشورهایی که در زمینه‌های مختلف پیشرفت کرده‌اند، نه استعدادهای درخشان‌تری از جوانان ما داشته‌اند و نه کشورهایشان از منابع سرشارتر از ایران بهره‌مند بوده است. پیشرفت‌های بشری حاصل تلاش مستمر، تمرکز بر هدف، تقدیر و تشکر از زحمتکشان واقعی و فراتر از همه، اراده‌ای جمعی در جهت دستیابی به یک هدف، یعنی سربلندی سرزمینی است که حقاً از فرهنگ دینی و ملی والائی برخوردار و شایسته نیل به بالاترین جایگاه‌هاست و این کاری است که تا کنون، تیم ملی والیبال به‌شایستگی تمام در مقابل چشمان حیرت زده مردم جهان به نمایش گذاشته است.
زنده باشند این بچه های باغیرت و دست راستشون زیر سر جوانان پرتوقعی که کار نمی کنند و غر می زنند. باریکلا به این همه همت و غیرت و وقار 
