فرصتی دست داد در جلسه‌ای از جلسات نقد کتاب، از نوعِ آن چنانی هایش! حضوری کم رنگ داشته باشیم. جلسات نقدی که تعریف از سر و روی آن می‌‌بارد! همه چیز آن قدر خوب است که کسی به خود حق نمی‌دهد از طرح نازیبای جلدِ کتاب نیز خرده‌ای اندک بگیرد و خدای ناکرده آن را بر زبان آورد. کتابِ مورد نقد، اگر چه در حوزه جنگ و دفاع مقدس بود اما مدیر یا بهتر بگویم اداره کننده جلسه نقد، به ناگاه و برای آنکه به همگان اثبات کند چیزهایی به نام مطالعه هم در امور روزمره‌اش دیده میشود! داد سخن داد که «دا» با 148 نوبت تجدید چاپ در جهان! بی نظیر است و تمامی رکوردهای انتشار را تصاحب کرده است...
و من ...
یادم می‌‌آید همین چند روز قبل در مطلبی خواندم رمانی در کشور همسایه(ترکیه)از مرز 500نوبتِ چاپ گذشته است، اصلاً چرا مثال از خارج مرزها بزنیم؟ همین «خاک‌های نرم کوشک» که نویسنده‌ای توانمند آن را نوشته است (سعید عاکف) نزدیک است تا در تعداد نوبت چاپ، پا را از 200نیز فراتر نهد! آن هم بدون جنجال‌های آن چنانی رسانه‌ای.
در اینکه «دا»در حوزه ادبیات دفاع مقدس کتابی است قابل تحسین و درخور توجه، هیچ ابهامی وجود ندارد اما این خودمانیم که داشته‌هایمان را اینگونه در مسیر تعریف‌های مخرب و نقدهای ناکارآمد قرار می‌‌دهیم تا برای همیشه «دا»و نویسنده آن درجا بزنند، که اگر این گونه نبود اینک «دا»های زیادی در این حوزه به رشته تحریر د رآمده بود و «سیده زهرا حسینی» ناگفته‌های دیگرش را در قالب کتاب هایی دیگر، به بازار نشر و موزه جاودانه دفاع جانانه هشت ساله هدیه کرده بود. این پایان ماجرا نیست که اگر حضور دولت در هر بستری به بزرگ شدن و ایجاد معضلاتی در حوزه‌های اقتصاد و مدیریت دامن می‌‌زند؛ حضور مدبّرانه دولت در حوزه نشر چنانچه با نگاهی یکسان و محتوانگر باشد، قطعا خیلی از مسائل را تحت‌الشعاع قرار خواهد داد؛ افزایش سرانه مطالعه و رسیدن به نزدیکی مرزهای استاندارد جهانی 90 دقیقه مطالعه در روز، ترغیب نویسندگانِ سکوت اختیار کرده و به بازار آمدن نانوشته‌هایی که مجال انتشار به هزار و یک دلیل نمی‌یابند؛ کمترین آن می‌‌باشد.
«دا»مرزهای زیادی را در نوردیده است، حالا دیگر خیلی‌ها در آن سوی آب‌های آزاد جهان نیز آن را می‌‌شناسند و شاید خوانده باشند، اما این تنها ذره‌ای از خروارهاست که باید در بوته تولید و نشر کتاب به آزمون تجربه اندوزی سپرده شود. ما در این حوزه بد اگر عمل نکرده باشیم!خوب نیز نبوده‌ایم و درستی این ادعا را بالا نشینان این حوزه به خوبی تأیید می‌کنند. گنجِ ناتمام دفاع هشت ساله می‌‌تواند برای سالیان طولانی افکار و اندیشه هایمان را یاری و همراهی کند. نیازی به تعریف‌های غیر منطقی و غیر مستند هم ندارد. اگر قدر بدانیم ، درست بیندیشیم و بایسته‌تر عمل کنیم، بد نیست!
