نویسنده: هادي محمدي
50 سال قبل ارتش صهيونيستي كه از حمايت قدرت‌هاي غربي برخوردار بود، اشغال كامل فلسطين را از مناطق موسوم به 1948 آغاز كرد و به جز قدس شريف و اراضي 1967، بخش‌هايي از جولان و سيناي مصر را نيز به اشغال خود درآورد. كشورهاي عربي كه بايد به اشغالگري نظامي رژيم صهيونيستي پايان دهند، دعوت به مذاكره شده و حاصل آن كمپ ديويد در 17 سپتامبر 1978 ميلادي و روندهاي سازش مادريد و اسلو و وادي عربه شد كه ماهيت و نتيجه اين مذاكرات و سازش‌ها نيز «تقريباً هيچ» بود و شرايط و موفقيت صهيونيست‌ها را مستحكم كرد و دست‌هاي خالي براي طرف‌هاي فلسطيني و عربي را به جاي گذاشت.
50سال پس از اين تراژدي بين‌المللي كه همه قواعد و قوانين بين‌المللي را به سخره گرفت، امروز سازمان‌هاي عربي براي دوستي و همكاري راهبردي با دولت غاصب صهيونيستي مسابقه گذاشته‌اند و اين در حالي است كه صحراي سينا كه براساس كمپ ديويد به مصر بازگردانده شد، به كمربند امنيتي اسرائيل از طريق جريان‌هاي تكفيري تبديل شده و جولان هنوز در اشغال است و كرانه باختري رود اردن و قدس در چنگال خونريز صهيونيست‌ها در رنج است. تنها غزه از سيطره نظامي صهيونيست‌ها آزاد شده كه آن هم به بركت «مقاومت» بوده ولي شبكه آشكار و پنهان همكاري اسرائيلي و عربي، غزه را مانند يك زندان بزرگ بشري در محاصله و تحريم قرار داده است. 50 سال پس از اشغال كامل فلسطين و اراضي كشورهاي عربي كه هنوز در اشغال هستند، مقاومت فلسطيني، از سوي كشورهاي عربي و به رياست وهابي‌هاي سعودي، تروريسم خوانده مي‌شود تا مقدمات قرباني كردن فلسطين مهيا شود. 50 سال پس از اشغالگري اسرائيلي، وقتي قتل فلسطيني‌ها در خيابان‌هاي تل‌آويو و در جلوي چشم جهان از سوي صهيونيست‌ها اجرا مي‌شود، وزير خارجه مصر مي‌گويد، اسرائيل براي امنيت خود تلاش مي‌كند!
50 سال پس از اشغالگري اسرائيل، تمامي كساني كه سازش را پذيرفته بودند، تنها كشور باقيمانده از محور پايداري كه در كنار مقاومت منطقه‌اي است مجازات مي‌كنند و جايزه جدا شدن از ايران و مقاومت منطقه‌اي را رهايي از تروريسم تكفيري گذاشته‌اند. 50 سال پس از اشغالگري صهيونيست‌ها، كشورهاي سازشگر عربي، طرح‌هاي صلح و سازش را كنار گذاشته و با تمام ايدئولوژي به ميدان آمده‌اند تا مقاومت را به عنوان «كفر قريب» قرباني كنند و نگراني‌هاي «كفر بعيد» را التيام بخشند.
اين تجربه 50ساله به ما مي‌گويد كه انديشه سازش ابتدا با مصلحت‌انديشي آغاز ولي به سرعت به پياده‌‌نظام دشمن تبديل مي‌شود و نه تنها منافع ملي، قومي و اسلامي اهميت خود را از دست خواهند داد بلكه پرچم «دوست‌هراسي و دشمن‌پرستي» را بلند خواهند كرد. اين نشانه‌هايي كه امروز و پس از 38 سال از انقلاب اسلامي از برخي ديده يا شنيده مي‌شود، در بلوغ 50سالگي همانند خيانت علني كشورهاي عربي به فلسطين و قدس مقدس و شريف و خدمت به صهيونيست‌ها خواهد بود. وقتي دانشجويان را به دليل انتقاد از سند 2030 زنداني مي‌كنند، اين يعني آغاز راه و ضرورت اجراي «آتش به اختيار.»
