جوان آنلاین: از دلایل ساخت آثار نمایشی که روی عنصر خشونت تأکید دارند، الگوبرداری از فیلم‌های غربی است که در حال شکل گرفتن است. شاید فکر می‌کنند با ساخت چنین کار‌هایی می‌توانند در مخاطب یک نوع تحرک و هیجان ایجاد کنند. به هر حال مخاطبانی هستند که دوست دارند کار‌هایی ببینند که برای‌شان تولید هیجان کند. حال فیلم‌هایی که در آن خشونت هست به نوعی هیجان را ایجاد می‌کند، اما هیجانی که منفی و محرک است. سینماگران ما هم فکر می‌کنند برای مخاطب اثری جذاب تولید می‌کنند، در حالی که این کارها، آثار روانی مخربی روی مخاطب می‌گذارند، به ویژه بر افرادی که در سنین پایین‌تری قرار دارند تأثیرات مخرب‌تر است، اگرچه در ابتدای پخش هشدار داده می‌شود که این فیلم یا سریال حاوی صحنه‌های خشن و نامناسب برای بچه‌های زیر ۱۴سال است، ولی خیلی‌ها رعایت نمی‌کنند و بسیاری از بچه‌های امروزی ابزار فضای مجازی را در اختیار دارند. این میزان ترس و وحشت بالا می‌تواند فرد را منزوی و گوشه‌گیر کند. می‌تواند به لحاظ برخورد‌های اجتماعی روی افراد تأثیر بگذارد و خود، تبدیل به ترس‌ها و هیجانات دیگری شود، آنگونه که هیجانات می‌توانند از یک محرک به محرک دیگر تبدیل شوند. وقتی مخاطب از دیدن آثار تکراری خسته می‌شود، زمینه برای ساخت چنین آثاری با هدف ایجاد هیجان فراهم می‌شود، چراکه به دنبال کار نو و متفاوت هستند که این فیلم‌ها این تفاوت را ایجاد می‌کنند. مخاطبان به دلیل اینکه مدام آثار ترسناک و وحشتناک دیده‌اند، با هر چیزی نمی‌ترسند و برای‌شان امری عادی شده است، بنابراین سازنده تلاش می‌کند میزان ترس و وحشت را شدید کند. در حال حاضر رقابتی هم بین ساخت چنین کار‌هایی با این میزان ترس و خشونت ایجاد شده است. به هر حال فیلمسازان با یکدیگر رقابت می‌کنند و وقتی می‌بینند فیلم و سریالی ساخته شده است که میزان مخاطب بالایی دارد، سعی می‌کنند آن‌ها هم از همان روش استفاده کنند، اما خوب است قبل از ساخت این کارها، میزگردی هم از طرف جامعه‌شناسان، روان‌شناسان و روان‌پزشکان برای افرادی که با مسائل روبه‌رو هستند، تشکیل و از آن‌ها هم نظرخواهی شود؛ اینکه آیا این میزان خشونت خوب است و چه تأثیری می‌تواند داشته باشد و تمام نکاتی که جای سؤال است قبل از ساخت کار با صاحبنظران صحبت شود و نظرات آن‌ها را هم اعمال کنند.
