پیشرفت‌های نظام را باید به چشم جوانان آورد

تصور می‌کنید که این همه فعالیت علیه انتخابات ایران برای چیست؟ چون طبق فرمایش امام، مجلس در رأس امور است و آن‌ها نمی‌خواهند ایرانیان بر امور خود مسلط باشند. آیت‌الله طالقانی می‌گفت اگر قدر این انقلاب را ندانید، خدا آن را از شما می‌گیرد. با این همه ایران با برخورداری از رهبری شجاع و دوراندیش توانسته یک کشور مستقل باشد، آن هم در دنیایی که برخی کشور‌ها نفت و ذخایرشان غارت می‌شود

کابینه سیاه تا آنجا انگلیسی قلمداد می‌شد که مجبور شد تا در مواردی چند، بر خلاف این باور عمومی رفتار کند. از جمله این موارد، اعلام صریح لغو معاهده ۱۹۱۹، با اجازه دولت انگلستان بود. جالب اینجاست که لغو این قرارداد از سوی دولتی اعلام می‌شد که صدراعظم آن از گریبان دریدگان تحققش به شمار می‌رفت! با این همه ترفند‌هایی این‌چنین، در باور عمومی مبنی بر انتساب دولت سیدضیاء به انگلستان، تغییری ایجاد نکرد

رهبر انقلاب: «من ۱۵ یا ۱۶ سالم بود که مرحوم نواب صفوى به مشهد آمد. نواب براى من، خیلى جاذبه داشت و به کلى مرا مجذوب خودش کرد. هر کسى هم که آن وقت در حدود سنین ما بود، مجذوب او مى‌شد. از بس این آدم پرشور، بااخلاص، پر از صدق و صفا و ضمناً شجاع و صریح و گویا بود. من مى‌توانم بگویم که در آنجا به طور جدى به مسائل مبارزاتى و به آنچه اکنون به آن مبارزه سیاسى مى‌گوییم، علاقه‌مند شدم...»

شاید در آغازین بخش از نوشتار، لازم باشد تا تکلیف خویش را با این مسئله روشن کنیم که آیا اهالی اندیشه و قلم، الزاماً دارای منظومه فکری هستند یا خیر؟ به باور نگارنده، هر متفکری با هر میزان از آزمون و خطا و حتی تناقض، قطعاً رقم زننده چنین منظومه‌ای هست، مگر اینکه بپذیریم که او در طول حیات خود هیچ فکری نداشته، یا هرگز به سوی ابداع نرفته است!

«روز‌های اعتراض» از سریا‌ل‌های خوب، موفق و پربیننده بود. آقای علیرضا معتمدی، فیلمنامه‌نویس سریال، شخصیتی منطقی، معقول و متین بود. یک ارتباط خوب بین تهیه‌کننده [مهران رسام]، کارگردان [حسین سهیلی‌زاده]و فیلمنامه‌نویس و بنده به عنوان کارشناس تاریخ، هم در بخش پژوهش و هم در بخش تولید ایجاد شده بود که این تعامل مناسب باعث ساخت یک اثر پرکشش و پرمحتوا شد