سرویس جامعه جوان آنلاین: از نظر حقوقی افرادی که مرتکب جرم اسیدپاشی می‌شوند، اگر باعث کشته‌شدن فرد مجنی‌علیه شوند، مطابق ماده ۲۹۰ قانون مجازات اسلامی، چون عمداً بوده و نوعاً موجب جنایت شده، فرد جانی به قصاص نفس محکوم خواهد شد؛ اما اگر فرد مجنی‌علیه عضوی از اعضای خود را از دست بدهد بر طبق ماده ۳۸۶ قانون مجازات فرد جانی در برابر او قصاص عضو خواهد شد.
اما در هیچ پرونده اسیدپاشی جز دیه و ارش اعضای بدن مجنی‌علیه و برخی خسارات مانند تخریب صورت و از بین رفتن چهره، خسارات ناشی از صدمات جسمانی که مازاد بر دیه است بر عهده جانی گذارده نمی‌شود و در اغلب موارد با گذشت مجنی‌علیه پایان یافته است.
این نه تنها فرد آسیب‌دیده را التیام نبخشید بلکه در سال‌های اخیر این بحث پیش آمده فردی که امنیت جامعه را بر هم زده، به لحاظ جنبه عمومی و اجتماعی هم جرم مرتکب شده است. افزون بر این در قوانین ما حتی صرف به دست‌گرفتن اسلحه بدون شلیک‌کردن، در صورتی که موجبات خوف و ناامنی برای مردم جامعه فراهم شود، افراد مشمول جرم افساد فی‌الارض شده و به کیفر اعدام محکوم می‌شوند. در حالی که جرم اسیدپاشی که نتایج و آثاری به مراتب زیان بارتر و رعب‌انگیزتر از صرف سلاح کشیدن در جامعه دارد، تحت عنوان افساد فی‌الارض قرار نگرفته بود.
بالاخره روزگذشته نمایندگان مجلس در مصوبه‌ای مقرر کردند، اسیدپاشی به قصد ارعاب و ایجاد ناامنی فساد فی‌الارض محسوب می‌شود.
نمایندگان مجلس در جریان بررسی طرح تشدید مجازات اسیدپاشی و حمایت از بزه‌دیدگان ناشی از آن در جلسه علنی روزگذشته تبصره الحاقی به ماده یک این طرح را به تصویب رساندند که بر اساس آن در مواردی که اسیدپاشی به قصد ارعاب و ایجاد ناامنی در جامعه باشد و به نحوی که موجب نا امنی در جامعه شود، اقدام مرتکب افساد فی الارض محسوب و به مجازات آن محکوم می‌شود.
