سرویس ورزشی جوان آنلاین - وحید صابری : بیست و چهارمین دوره رقابت‌های جهانی به مدت ۵ روز و در منچستر برگزار شد و ملی‌پوشان تکواندو کشورمان که پرامید و با انگیزه خود را به منظور شرکت در این میدان آماده کرده بودند با عدم صدور ویزا برای حضور دچار شوک بزرگی شدند.
تیم‌ملی قرار بود در ۸ وزن به این میدان اعزام شود که با کارشکنی میزبان دو تکواندوکار ایران حضور در این رویداد را از دست دادند و از ۶ نفر اعزامی نیز تنها یک مدال نقره (سروش احمدی) و برنز (آرمین هادی‌پور) به نام کشورمان ثبت شد و هوگوپوشان کشورمان با کسب عنوان دوازدهمی به کار خود پایان دادند.
بدون شک این عنوان ضعیف‌ترین نتیجه‌ای است که طی این ۲۰ سال اخیر برای تکواندو ایران رقم خورد، اما نباید تنها کادرفنی تیم‌ملی را مقصر دانست چراکه در کسب این نتیجه عوامل بسیاری تاثیرگذار است. فریبرز عسکری در مدت آماده سازی تیم از هیچ تلاشی دریغ نکرد و تنها موردی که شاید حتی فکرش را هم نمی‌کرد که بتواند عملکرد ملی‌پوشان را تحت‌الشعاع قرار دهد همین صدور ویزا بود.
بسیاری از منتقدان و کارشناسان این رشته این روز‌ها به بدترین شکل ممکن به تیم‌ملی تاختند که آیا تیم تنها به میرهاشم حسینی و عرفان ناظمی اکتفا کرده و عدم صدور ویزا این نفرات باعث شد چنین نتیجه‌ای برای ایران رقم بخورد؟ اما باید این نکته را به این نفرات یادآور شد، قطعا زمانی که تیمی حتی در رشته‌های انفرادی خود را برای حضور در میدانی آماده می‌کند دوشادوش کنار یکدیگر تمرین کردن انگیزه آن‌ها را دو چندان خواهد کرد.
تیم ملی مردان برای حضور در این رویداد طی ۴ مرحله و به صورت تکه و پاره اعزام گردید؛ آیا این موضوع نمی‌تواند باعث فشار روحی و روانی حتی برای نفراتی که در روز نخست راهی شدند، شود؟ ۴ نفر در ایران و ۴ نفر در منچستر تمرینات را پیگیری می‌کردند. سرمربی تیم ملی دو روز مانده به آغاز مسابقات به انگلیس رفت؛ آرمین هادی‌پور شب قبل از پیکارهایش در این میدان بزرگ به شهر برگزاری رسید و در همان‌روز مسابقه وز‌کشی را انجام داد و سجاد مردانی نیز در فاصله دو روز تا شروع رقابتش توانست ویزا خود را دریافت نماید. حال باید از این کارشناسان به اصطلاح دلسوز پرسید آیا این موارد به خودی خود تاثیر گذار نیست که حالا تنها بر روی یک نقطه تمرکز کرده‌اید؟
علاوه بر این مشکلی که لحظات آخر گریبان‌گیر تیم شد باید به تغییر در امتیازدهی نیز اشاره کرد؛ در دوره قبل این رقابت‌ها تیم کشورمان با کسب دو مدال نقره و یک برنز توانست بر سکوی سومی بایستد، اما در جام بیست و چهارم و با توجه به تغییر قوانین امتیازدهی با یک نقره و یک برنز جایگاهی بهتر از دوازدهمی کسب نکردیم.
نکته دیگر جوانگرایی تیم اعزامی و شایسته سالاری در انتخاب بازیکنان بود؛ تکواندوکارانی که توانستند از فیلتر‌های انتخابی عبور کرده جواز حضور در این رویداد را کسب نمودند و عسکری در تمام طول مدت سرمربیگری‌اش سعی کرد تنها ملاک انتخاب بازیکنان را بر اساس شایسته سالاری بگذارد و قطعا این مهم هزینه‌هایی را در بردارد.
کادرفنی می‌بایست علت نتیجه کسب شده تیم‌ملی را برای جامعه بزرگ تکواندو توضیح داده و این خانواده نیز باید در فاصله یک‌سال باقی‌مانده تا المپیک ۲۰۲۰ حمایت‌های خود را از این نفرات دریغ نکند تا دوباره شاهد درخشش این رشته باشیم.
