جنگ سرزمینی ایران یا دفاع مقدس بیگمان یکی از حوادث بزرگ منطقه غرب آسیا یا «خاورمیانه» است و از آن جهت که سرنوشت تاریخی جهان به سرنوشت خاورمیانه وصل شده است، پس باید گفت: این جنگ سرزمینی، بزرگترین حادثه تاریخی سالهای پایانبخش قرن بیستم بهشمار میرود، بنابراین نگاه کردن تاریخی به این حادثه بزرگ و خونین و پرفراز و نشیب، توسط هر هنرآفرینی و هر نویسنده و مورخ و پژوهندهای باید «جهانی» باشد و فاصله پیدا کردن با آن به هر دلیل و توجیهی که باشد، فاصله پیدا کردن با «منطق تاریخی» و «هویت دینی» و «اندیشه حسینی و عاشورایی» ایرانزمین خواهد بود و این عیب یا نقیصه و کمبود بیش از هر چیزی به شخصیت واقعی جنگ و جنگاوران سلحشور آن لطمه خواهد زد و از قدرت نفوذگرانه آن، در فرآیندهای «تولید و مصرف فرهنگی» خواهد کاست.
هر هنرمند و کارگردان و سینماگری، باید به این اصل تاریخی و دگرگونکننده سرنوشت تاریخی خاورمیانه، یعنی اصل «لبیک یا حسین» ایمان داشته باشد و همراه با این اصل، آن را یک «نیاز راهبردی تمدن امروز بشری» بداند و یقین داشته باشد که هرچه ارزشهای جهانی و اندیشه بشری، به سوی این اصل تحولآفرین و دگرگونساز، یعنی اصل «لبیک یا حسین» نزدیک شود، میتواند از «بنیادهای فساد» و «سازمانهای فرهنگی فسادپرستانه» و پشتیبانان مقتدر دولتساز و کارگردانان فسادآفرین و خشونتآفرین جامعه جهانی دور شود و از سقوط و فروغلتیدن در «پایانههای پرآتش و پرسوزش و پردرد» تمدن امروز بشری نجات یابد.
«گاندی» با پذیرش این اصل بزرگ تاریخی توانست «انقلاب هند» را رهبری کند و با تولید قدرتمندانه وحدت مابین «هندوها» و «مسلمانان» آن را به ساحل استقلال برساند و شر امپراطوری انگلیس را از جامعه و سرزمین هند، قطع کند.
«علامه اقبال لاهوری» با پذیرش اصل «لبیک یا حسین» توانست هویت تاریخی مسلمانان هند را حفظ کند و با پناه بردن به «هویت دینی» از غرق شدن در اندیشه و تمدن غربی، عصر خویش و نسل خویش را پشتیبانی تاریخی کند و نگاه و بینش «سرزمین پرغرور مسلمان» را تولید کند و به نسل خویش هدیه نماید.
شکست تاریخی و کمرشکنانه اندیشه پرقدرت «کمونیسم» و «ماتریالیسم دیالکتیک» در ایران آغاز قرن بیستم، در حقیقت زانو زدن آن در برابر منطق پرقدرت عاطفی و انسانی «لبیک یا حسین» است و نیز...
آری، همین اصل میهنساز است که همچون روحی بزرگ و ترس ناشناس و امیدساز، در همه صحنههای نبرد سلحشورانه جنگ سرزمینی، حاضر گشت و با قدرتبخشی بیپایان، نسل دفاعگر و جنگنده را از هر ترس و هراسی، بیرون آورد و تکنولوژی برتر و سلاحهای پیرفته دشمن را بیخاصیت کرد و همراه شدن و همسو شدن و همزبان شدن با «لبیک یا حسین» را مهمترین سلاح میدان نبرد ساخت و در برابر دیدگان جهان و جهانیان، قدرت همیشه پیروز «لبیک یا حسین» را به نمایش گذاشت، بنابراین هرگز نباید فراموش کرد که اصل «لبیک یا حسین» اصل تاریخی استراتژیک و پیشبرنده نسل انقلاب و نسل فرداساز و همیشه بهجتآفرین است.