والیبال ایران قریب به یک دهه است که در سطح اول والیبال جهان می‌درخشد. با این حال بروز برخی اتفاقات در جریان لیگ برتر و رقابت‌های باشگاهی نشان از عقب‌افتادگی این مسابقات نسبت به سطح پیشرفت تیم ملی دارد.
اشتباهات تأثیرگذار داوری، عدم استفاده از تکنولوژی روز و از همه بدتر بروز برخی رفتار‌های غیراخلاقی از سوی هواداران تیم‌ها و حتی بازیکنان و کادر فنی آن‌ها شرایط والیبال کشور را وخیم کرده و باعث نگرانی شده است.
البته این مشکل مربوط به امروز یا دیروز نیست. طی فصل‌های پیش هم در رقابت‌های والیبال باشگاهی شاهد این اتفاقات و نابسامانی‌ها بودیم که با اغماض مسئولان تمام آن‌ها نادیده گرفته شد. جالب اینکه اگر در سال‌های قبل این اتفاقات در برخی بازی‌های حساس رخ می‌داد، اما در این فصل از همان ابتدا مسابقات با چنین تنش‌هایی روبه‌رو بود. شاید دست‌اندرکاران رقابت‌های لیگ برتر والیبال به این خیال که در نیم‌فصل دوم همه چیز روبه‌راه می‌شود، مسئله را مثل همیشه چندان جدی نگرفتند، اما خیلی زود دوباره سروصدا‌ها بلند شد. البته این‌بار بدتر و بیشتر از قبل، وقتی تماشاگران تیم مهمان مجبور باشند با اسکورت وارد سالن تیم میزبان شوند و وقتی در طول یک مسابقه انواع و اقسام توهین‌ها و حرفهای ناشایست شنیده شود، آن وقت است که باید نگران شد. این اتفاقات را باید کنار مشکلات فنی و ضعف‌های داوری گذاشت تا پازل این وضعیت بغرنج تکمیل شود. باید نگران والیبال بود، نگران والیبالی که امروز در سطح جهان است. آنچه مسلم است اینکه والیبال باشگاهی کشور امروز علاوه بر اینکه نیاز مبرمی به استفاده از جدیدترین تجهیزات نظیر ویدئوچک و پیشرفت به لحاظ فنی، تکنیکی و تاکتیکی دارد باید در بخش فرهنگی خود نیز تغییرات عمده‌ای ایجاد کند و اگر این فاکتور‌های مهم رعایت و اصلاح نشود، آن وقت شاید خیلی زودتر از آنچه تصورش را می‌کردیم با افت و افول والیبال اوج گرفته‌مان روبه‌رو شویم.
