برانکو نیمه نخست را واگذار کرد. اگرچه این به معنای پایان کار نیست، اما کار او را در ادامه سختتر کرده است. حالا همه امید پروفسور به آزادی است، به ورزشگاهی با ۱۰۰ هزار هواداری که میتوانند امید را به او و شاگردانش تزریق کنند، امید برای بازگشت دوباره و جبران نتیجه. آزادی حالا همه امید پرسپولیس برای دستیابی به نخستین جام است.
بازی میتوانست با نتیجهای متفاوت به پایان برسد. با نتیجهای جز باخت ۲ بر صفر اگر پرسپولیس همان تیم همیشگی بود، به خصوص در نیمه دوم، اما آن بازی منطقی سرخپوشان که بدون شک مهمترین عامل موفقیت این تیم در لیگ قهرمانان آسیا بود، در این بازی دیده نشد. برانکو برای برد رفته بود. این را عملکرد شاگردان او در نیمه نخست به خوبی نشان میداد، نه فقط احتیاطی برای کسب حداقل امتیاز در کار نبود که یورشها به دروازه کاشیما به قدری پرتعداد و جدی بود که ژاپنیها خود نیز تصورش را نمیکردند. پرسپولیس همان دقایق نخست میتوانست ضربهای کاری به گوزنها وارد کند اگر ارسال خوب نعمتی را علیپور قدر میدانست، دقیقه پنجم بازی همه چیز به سود پرسپولیس میشد و کار میزبان سخت، اما بزرگترین نقطه ضعف پرسپولیس که بیدقتی در زدن ضربات پایانی است و هدر دادن موقعیتهای خوب در این بازی هم یقه تیم برانکو را گرفت تا نماینده ایران با دست خالی کاشیما ساکر را ترک کند و خبرگزاری فرانسه در گزارش این بازی بنویسد که پسران برزیلی، کاشیما آنتلرز را بر قله فینال لیگ قهرمانان آسیا قرار دادند و AFC هم در واکنش به شکست پرسپولیس در ژاپن بنویسد که کاشیما نیمی از راه قهرمانی را طی کرده است.
ژاپنیها حملات خوب و تند و تیزی انجام دادند. البته این طبیعی بود، چراکه آنها از بازی خانگی برد میخواستند. با این حال کاشیما آن تیمی نبود که جان کرهایها را برای رسیدن به فینال به لب رسانده بود. شکست این تیم حتی در کاشیما ساکر کار سختی نبود اگر پرسپولیس در نیمه مربیان همان تیم همیشگی بود، اما درست برخلاف نیمه نخست، یاران برانکو در نیمه دوم عملکردی کاملاً غیرمنتظره داشتند و مقهور برنامههای حریف شدند. ساموراییها در نیمه دوم با مهار بشار رسن و منشا، مانع تغذیه خط حمله پرسپولیس شدند و به خوبی ارتباط خط هافبک پرسپولیس را با خط حمله قطع کردند تا از تعداد و شدت حملات پرسپولیس کاسته شود. برنامه دیگر میزبان رفتن روی اعصاب بازیکنان پرسپولیس بود که زود از کوره در میروند. برنامهای که به خوبی جواب داد و منجر به اخراج سیامک نعمتی در آخرین دقایق بازی شد و میرفت تا شجاع را هم در همین مسیر قرار دهد. البته اشتباه برانکو در تعویض احمد نوراللهی هم کمک شایانی به پیروزی ساموراییها کرد. بازی دادن به امید عالیشاه که هنوز به مرز آمادگی نرسیده، یعنی هدر دادن فرصتهای طلایی دقایق پایانی بازی که کنترل آن بعد از گل نخست از دست پرسپولیس در رفته بود، به طوری که یاران برانکو دیگر حتی در مهار توپهای حریف و پاسکاری هم آن نظم همیشگی را نداشتند و بیشتر احساسی بازی کردند. همین مسئله هم باعث شد کاشیما گل دوم را در عین ناباوری و صدالبته شانسی وارد دروازه بیرانوند کند.
برانکو از نتیجه رقم خورده راضی نیست. او هنوز هم بر این باور است که تیم او میتوانست برنده میدان باشد، اما داور این فرصت را گرفت: «از داوری ناامید هستم. داور میتوانست یک میلیون سوت بزند، اما من به دو نمونه از این اشتباهات اشاره میکنم که میتوانست برای ما مفید باشد. داور باید بازیکن حریف را اخراج میکرد، اما این کار را نکرد. اشتباهاتی که داور داشت در نتیجه بازی تأثیرگذار بود.»
البته نمیتوان منکر نامهربان بودن داور با پرسپولیس بود. داور چینی بارها بر خطاهای مشهود ساموراییها چشم بست، خطاهایی که میتوانست موقعیتهای مهمی برای پرسپولیس باشد، خصوصاً که یکی از نقطه ضعفهای کاشیما روی ضربات ایستگاهی است. شاید مهمترین صحنه این بازی، گل دوم نماینده ژاپن بود که در موقعیتی مشکوک به آفساید به ثمر رسید، اما داور اعتقادی به این مسئله نداشت. اگرچه نصیرزاده و فنایی بر این باور هستند که گل دوم آفساید نبوده، اما حسین عسگری رئیس پیشین کمیته داوران و همچنین داوود رفعتی رئیس دپارتمان داوری ایران و برخی دیگر از کارشناسان داوری، چون حیدر سلیمانی بر این باورند که داور میتوانست گل دوم را آفساید اعلام کند.
حالا همه چیز به آزادی بستگی دارد. یاران برانکو هم مثل او امیدوارند. سرمربی سرخپوشان تأکید میکند پیروزی در دیدار برگشت با این شرایط کار بسیار سختی است، اما معتقد است که تیمش میتواند با حمایت هواداران دست به هر کاری بزند. منشا هم میگوید هدر رفتن موقعیتها آنها را عصبی کرده بود، اما تأکید میکند که در آزادی جبران خواهند کرد. سیدجلال نیز با عذرخواهی از هواداران پرسپولیس تأکید میکند که آنها خود را برای بازی برگشت آماده میکنند. با وجود اینکه بازیکنان پرسپولیس امیدوارانه از جبران در راند دوم میگویند، اما همانطور که برانکو هم تأیید میکند، نمیتوان منکر این بود که سرخپوشان کار سختی در آزادی دارند و شاید اگر به قول ادموند بزیک آنها در کاشیما ساکر به آب و آتش میزدند، حالا شرایط برایشان در آزادی کمی راحتتر بود.