از برنز مجارستان تا طلای بعدی یزدانی

به مدال طلایش عادت کرده‌ایم، اینقدر که اصلاً شکست خوردنش را باور نداریم، اما باید قبول کرد که یک طرف میدان ورزش همیشه باخت است، شاید هم باید این باخت را به فال نیک گرفت. مدال برنز جهان هرچند برای حسن یزدانی ایران کم است، اما ارزش‌های خاص خودش را دارد. باید قبول کنیم که یزدانی برای کسب همین مدال برنز هم زیاد زحمت کشید و خون‌دل خورد.
باید بپذیریم که این مدال به خودش هم نچسبید و او هم دوست داشت که رنگش مدالش زرین باشد، اصلاً مگر ورزشکاری را می‌شناسید که چنین نخواهد؟
یزدانی برنز مسابقات جهانی مجارستان را به گردن آویخت، طلا نگرفت تا این درس را بگیرد که همیشه نباید در باد پیروزی خوابید. او در مجارستان برنزی شد، برنزی که بابت تمام زحماتش رنگش برای ما طلاست. برنزی که می‌دانیم یزدانی خیلی زود آن را به طلای خوشرنگ دیگر برای کشتی ایران تبدیل می‌کند. او حالا‌حالا‌ها جا برای افتخارآفرینی دارد. جوان برومند کشتی ایران حتماً طلای المپیک توکیو را نشانه رفته، حتماً مدال‌های زرین رقابت‌های دیگر را مدنظر دارد و نقشه‌هایی برای اینکه این‌بار دیوید تیلور امریکایی را شکست دهد و در حضور او مدال طلا را به گردن بیاویزد. حسن یزدانی و ما این برنز را به فال نیک می‌گیریم و منتظر طلای بعدی او می‌مانیم.