این روزها که پرونده اخلاقی کریستیانو رونالدو، فوقستاره فوتبال جهان به تیتر یک خبرگزاریها و مطبوعات ورزشی جهان تبدیل شده، بد نیست مقایسهای کوتاه بین دو نوع برخورد در ورزش حرفهای دنیا و ورزش مثلاً حرفهای خودمان با این قبیل اتفاقات و پروندهها داشته باشیم.
بر کسی پوشیده نیست که کریستیانو رونالدو یکی از بیبدیلترین فوتبالیستهای دهههای اخیر فوتبال جهان بوده و هست. فوقستارهای که بسیاری از تیمهای فوتبال باشگاهی دنیا آرزوی به خدمت گرفتن او را دارند، اما وقتی پای مسائل حاشیهای و به ویژه اخلاقی به میان میآید همان فرهنگی که بهزعم ما دچار افسارگیسختگی است، چنان برخورد قاطعی از خود نشان میدهد که همه انگشت به دهان میمانند و جالب اینکه در این برخورد اصلاً نامها مهم نیستند، حتی نامی، چون کریستیانو رونالدو!
رونالدو از تیم ملی پرتغال کنار گذاشته میشود، به همین راحتی. فدراسیون اعلام میکند که میدانیم او بیگناه است، اما تا مشخص شدن نتیجه جایی در تیم ملی نخواهد داشت. باشگاه یوونتوس هم از او حمایت میکند، اما... و در نهایت شرکت معتبر ورزشی نایک که رونالدو یکی از طرفهای قراردادش است از ادامه این قرارداد ابراز نگرانی میکند. همه اینها به این دلیل اتفاق میافتد که فعلاً یک تهمت به رونالدو زده شده و هنوز هیچ چیز ثابت نشده است. میگویند او ۹ سال قبل مرتکب یک عمل غیراخلاقی شده، اما فقط میگویند، میگویند و فوتبال اروپا اینگونه برخورد میکند.
اینجا، اما در ایران داستان کاملاً متفاوت است. اینجا یک تازه به دوران رسیده، یک بچه که یک شبه بزرگش کردهاند، کار را به جایی میرساند که سرپرست موسفید کرده تیمش میماند که باید با او چه برخوردی داشته باشد. این بچه همانی است که پیشتر با حضوری بیموقع و زشت در فضای مجازی حاشیهساز شد، اما همه گفتند که درست میشود. در شهرستان و در نیمههای شب تصادف کرد، تصادفی پرحاشیه، اما همین باشگاه که امروز از دستش عاصی شده تمام تلاش خود را کرد که او را بیگناه جلوه دهد و چه پروندههایی هم درست نشد که ثابت شود حالت عادی داشته، پشت فرمان نبوده، کنار دستش هم خانمی حضور نداشته و در کشته شدن یک نفر نیز بیتقصیر بوده است!
این اتفاقات افتاد تا بچه دیروز فکر کند که واقعاً بزرگ شده است. این اتفاقات افتاد تا امروز مدعی شود و بعد از تعویض بطری آب را به طرف نیمکت پرتاب کند و جالب اینکه باز هم جناب سرمربی و بقیه سعی در لاپوشانی مسئله دارند و نمیخواهند به اشتباه خود پی ببرند. البته قبول دارند که در خصوص او اشتباهی صورت گرفته، اما آن را به گردن مدیران و مسئولان قبل میاندازند و خود کوچکترین تلاشی برای درست شدنش نمیکنند.
اینجا ما میدانیم که یک بازیکن فرهنگ و قابلیت بزرگ شدن را ندارد، اما تمام امکانات مادی را در اختیارش میگذاریم و رهایش میکنیم تا اتفاقی که نباید بیفتد، مسئلهای که امروز تیم بزرگی، چون استقلال با آن درگیر است. برخلاف ما، اما در فوتبال حرفهای دنیا طوری برخورد میکنند که بازیکنی، چون رونالدو تا آخر عمر آن را فراموش نکند. نمونه هایی، چون رونالدو در فوتبال دنیا بسیارند. ستارههایی که بنا بر بیاخلاقی به راحتی خط خوردهاند؛ کریم بنزما، ریبری و جان تری از این دست بازیکنان بودهاند. حالا مقایسه کنید بزرگی و ستاره بودن امثال این بازیکن را با برخی بازیکنان کوچک و تازه به دوران رسیده فوتبال خودمان و نوع برخورد فوتبال جهان با آنها و برخورد ما با فوتبالیستهایمان را مقایسه کنید. جهان فوتبال بیاخلاقی را تاب نمیآورد، حتی اگر در حد حرف باشد، اما ما برای بیاخلاقهایمان کف و سوت میزنیم و بزرگشان میکنیم.