نمایش برخی از صحنه‌های مصرف مواد‌مخدر یا افراد معتاد در رسانه‌ملی ممکن است ظاهراً جنبه آگاهی و هشدار داشته باشد، اما از نظر رفتاری، بدآموزی دارد بنابراین باید بسیار ظریف و هنرمندانه با زبان هنر درباره انواع مواد‌مخدر و عوارض اعتیاد به آن‌ها و همچنین شیوه‌های جذب جوانان به اعتیاد با مردم صحبت شود.
نشان دادن ادوات مصرف مواد‌مخدر و انواع مواد‌مخدر در سیما باید به شیوه‌ای باشد که ایجاد حساسیت نکند و صرفاً جنبه اطلاع‌رسانی برای خانواده‌ها داشته باشد. در برنامه‌های تولیدی تلویزیون باید به عواقب اعتیاد و فرد معتاد توجه بیشتری شود در غیر اینصورت نشان دادن ابزار و ادوات مصرف مواد‌مخدر به تنهایی باعث ایجاد کنجکاوی بیشتر در نوجوان و جوان می‌شود و ممکن است پیامد‌ها و آموزه‌های منفی برای آنان داشته باشد. نشان دادن مصرف سیگار در فیلم‌ها و سریال‌هایی که در آن‌ها شخصیت‌های منفی مرتکب این رفتار می‌شوند ممکن است جنبه بازدارندگی داشته باشد، اما در مورد شخصیت‌های مثبت به‌عنوان الگو‌های رفتاری در جامعه اگر آن‌ها سیگار مصرف کنند جوان و نوجوان به راحتی الگوبرداری کرده و ممکن است تأثیر منفی بر رفتار آنان بگذارد.
بیان عوارض دخانیات و اعتیاد و بیماری‌های ناشی از آن باید به طور مرتب انجام شود، همچنین درباره عوارض نیکوتین و انواع مواد‌مخدر سنتی و صنعتی بر مغز، اعصاب، ریه و دستگاه گوارش باید به صورت مستمر و مکرر صحبت شود تا مفید و سودمند واقع شود نه اینکه در ماه یا هفته‌ای یکبار کلیپ آموزشی در این زمینه ارائه شود.
برای دریافت نتیجه مثبت در حوزه پیشگیری از اعتیاد و مبارزه با مواد‌مخدر آموزش‌ها باید به صورت مستمر، هنرمندانه، مکرر و مرتب باشد و پیشنهاد می‌کنم در تهیه اقلام آموزشی از روانشناسان، رفتارشناسان و آسیب‌شناسان اجتماعی استفاده شود.
* آسیب‌شناس اجتماعی
