متأسفانه توانایی حفظ تیم‌های ریشه‌دار فوتبال را نداریم، به همین خاطر تیم‌های قدیمی یکی پس از دیگری از دست می‌روند. اقتصادمان دولتی است، ولی تیم‌های ورزشی‌مان نباید دولتی باشند! مدیریت غلط زمینه سقوط نفت را فراهم کرد. باید تأسف خورد به حال مدیری که اهمیتی به شرایط اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی کشور نمی‌دهد. از طرفی برخی از نمایندگان مجلس هم از قانون منع تیمداری دولتی‌ها سوءاستفاده می‌کنند، در صورتی که در فوتبال ایران هنوز هستند تیم‌های دولتی که این قانون شامل حال‌شان نمی‌شود. آدم‌های فرصت‌طلب همیشه به منفعت خود فکر می‌کنند. سوءمدیریت مدیران، نفت را به ورطه نابودی کشاند. در این بین عده‌ای که به دنبال شهرت‌طلبی و شناخته شدن در فوتبال بودند هم سر از این تیم درآوردند. در حالی که انتظار می‌رفت ابتدا مسئولان اهلیت آن‌ها را احراز و بعد تیم را واگذار کنند. اقتصادمان تا زمانی که دولتی باشد، نمی‌توان منتظر پیشرفت و ترقی در بخش خصوصی بود، چراکه بخش خصوصی نیز می‌داند چه آینده‌ای در انتظارش است. قطعاً نفت تهران آخرین تیمی نیست که به این سرنوشت دچار شد، با این شرایط اقتصادی این اتفاق برای تیم‌های دیگر هم رخ خواهد داد. شرایط تیم‌هایی، چون سپیدرود نیز بهتر از نفت نیست. این تیم تاکنون چند مالک عوض کرده، اما هنوز در تأمین هزینه‌های جاری مشکلات زیادی دارد. در فوتبال ایران خبری از کار اصولی نیست و همین سوءمدیریت‌ها باعث از هم پاشیدن نفت شده است. برای اینکه دیگر شاهد نابودی تیم‌های ریشه‌دار نباشیم، سازمان لیگ می‌تواند از همه تیم‌ها ضمانت مالی بگیرد که در این صورت حتی اگر باشگاه دست از تیمداری نیز بکشد، قرارداد بازیکنان و مربیان از همان ضمانت مالی تأمین شود. با اعمال این قانون حداقل آن‌ها که فقط به دنبال شهرت هستند، دیگر هوس تیمداری‌های موقتی به سرشان نمی‌زند.
