خانه علی اسفندیاری ملقب به نیما یوشیج، پدر شعر نوی ایران در وضعیت مناسبی به سر نمیبرد. این خانه که سال گذشته عنوان شده بود قرار است به سفره خانه سنتی تبدیل شود همچنان در حالت نیمه ویران باقی مانده و محلی برای تجمع معتادین شده است.
سال گذشته مدیر روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران از حکم قطعی دیوان عدالت اداری مبنی بر خروج خانه منتسب به نیمایوشیج در محله دزاشیب از ثبت ملی خبر داده بود. خروج این ملک با رأی قطعی دیوان عدالت اداری در ۱۵ آبان سال جاری به خاطر آنچه گفته شده هیچ گونه سند ثبتی واجد ارزش قضایی نسبت به خانه مورد نظر به نیما وجود ندارد، انجام شد. خانه نیما یوشیج در سال ۱۳۸۰، مصادف با سالمرگِ شاعر در فهرست آثار ملی کشور ثبت شد، اما پس از گذشت ۱۶ سال، این خانه از فهرست آثار ملی ایران خارج شد.
مدیر روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی استان تهران دی ماه سال پیش خاطر نشان کرده بود: پس از صدور رأی قطعی دیوان عدالت اداری، در عمل سازمان میراث فرهنگی نمیتواند کاری انجام دهد و فقط روی حفاظت بنا تأکید دارد. به رغم این سخنان خانه نیما همچنان به حالت ویرانه باقی مانده و ظاهراً هیچ اقدامی از سوی شورای شهر، شهرداری و سازمان میراث فرهنگی برای نجات آن انجام نمیشود. محمدرضا کائینی، دبیر گروه تاریخ روزنامه جوان مشاهدات خود را درباره این خانه اینطور مینویسد: «منزل مسکونی علی اسفندیاری (نیمایوشیج) در محله دزاشیب تهران واقع شده است. سالها قبل شراگیم یوشیج، فرزند نیما - کههم اینک در خارج از کشور اقامت دارد- خانه پدری را به یک سرهنگ بازنشسته فروخت، بدون اینکه خریدار و کسانش در آن سکونت یابند. از آن پس این خانه، عملا متروکه و به مأمنی برای معتادان و بزهکاران بیخانمان تبدیل گشت! چند روز قبل که به عزم خانه موزه جلال وارد کوچه رهبری شدم، از سر کنجکاوی، در منزل نیما را به سمت داخل هل دادم و با تعجب دیدم که در به راحتی باز شد! وقتی وارد شدم، حیاط خانه را پوشیده از درختانِ افتاده، علفهای هرز و در و شیشههای این عمارت را نیز شکسته و از جای درآمده دیدم. اتاقها هم مملو از زباله بودند، مانند حیاط خانه. در عکسها مشخص است... الغرض، حتی اگر مسئولان شهرداری مناطق یا میراث فرهنگی، نه به انجام وظایف ذاتی خویش بلکه به ارائه بیلان به بالادست خود نیز علاقهمند باشند، بهتر این است که مکانهایی از این دست را بدین شکل رها نکنند.»