نیکلاس مادورو، رئیس‌جمهور ونزوئلا می‌تواند نخستین رهبر یک کشور باشد که با پهپادهای مهاجم مورد حمله قرار گرفته است. این اتفاقی بود که روز شنبه گذشته پیش آمد؛ بعد از آنکه مادورو در مراسم رژه ارتش سخنرانی کرد و می‌خواست در مورد وضعیت اقتصادی کشور بگوید. مأموران امنیتی بعد از نزدیک شدن دو پهپاد به جایگاه مخصوص به آن‌ها شلیک کردند و با وجود اینکه شخص مادورو آسیبی ندید، اما دست کم هفت محافظ او مصدوم شدند. پوشش خبری تلویزیون ونزوئلا و تصاویر عکاسان جریان این حمله را ثبت کرده‌اند و حالا دولت این کشور دست به کار شده تا عوامل این حمله و حامیان آن را شناسایی کند. هر چند مادورو راست‌های افراطی کشورش و کلمبیا و به خصوص رئیس‌جمهور آن کشور را متهم به دست داشتن در این حمله کرده، اما نشانه‌ها حاکی از وجود عاملی بزرگ‌تر از این موارد است که قصد جان او را دارد.
مادورو دو ساعت بعد حمله و در یک نطق تلویزیونی از ائتلاف راست‌های افراطی کشورش و کشور همسایه کلمبیا گفت و تأکید کرد که «شخص خوزه مانوئل سانتوس، رئیس‌جمهور کلمبیا پشت این حمله بوده است.» این حمله لفظی شدید مادورو به سانتوس چیز تازه‌ای نیست چراکه تنش بین این دو پیش از این نیز سابقه داشت تا آنجا که سانتوس قبل از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری ونزوئلا در ماه می‌گذشته، گفته بود که مادورو «در آینده نزدیک سرنگون خواهد شد و در کشوری با چنین سطح تورمی که ونزوئلا دارد، دولت باید سرنگون بشود.» این نوع اظهار نظر خصمانه از سانتوس نشان می‌داد که او برای آن انتخابات خواب و خیالی دیده و حتی می‌توان گفت که با مخالفان مادورو همکاری مستقیم و نزدیکی داشت تا به نیابت از امریکا دولت ونزوئلا را سرنگون کند. با وجود این، نتیجه انتخابات برخلاف تمام انتظار سانتوس و همکاران ونزوئلایی او بود چراکه مادورو توانست با کسب نزدیک به ۶۸ درصد آرا پیروز انتخابات شود و پست ریاست جمهوری ونزوئلا را برای یک دوره شش ساله دیگر در اختیار داشته باشد. این نتیجه فقط یک شکست برای سانتوس و متحدان راست‌گرای ونزوئلا نبود بلکه شکستی برای امریکا بود که با استفاده از مخالفان ونزوئلایی مستقر در ایالت فلوریدا، دولت کلمبیا و مخالفان مادورو در داخل ونزوئلا به دنبال آن بود تا او را از طریق انتخابات سرنگون کند.
به نظر می‌رسد مادورو هم توجه به فلوریدا دارد و هم خبر‌هایی از ارتباط نزدیک مخالفانش با راست‌گرا‌های افراطی که می‌گوید تعدادی از ایالت فلوریدا برای انجام این حمله پول پرداخت کرده‌اند و از دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور امریکا می‌خواهد تا برای دستگیری این افراد به او کمک کند. روشن است که این درخواست او فقط یک اقدام سیاسی و دیپلماتیک است و می‌داند که نمی‌تواند توقعی از همکاری دولت امریکا داشته باشد. در واقع، حمله پهپادی روز شنبه نه تنها نمی‌تواند بدون اطلاع واشنگتن و چراغ سبز آن انجام شده باشد بلکه باید گفت: بعد از شکست در انتخابات و ناکارآمد بودن تمام روش‌های قبلی برای سرنگون کردن مادورو، حالا واشنگتن رو به روش‌های قدیم آورده تا مادورو را با اقدام مستقیم حذف فیزیکی از میان بردارد. این روشی بود که امریکا در سال‌های نه چندان دور برای از بین بردن رهبران چپ در امریکای لاتین به کار می‌برد که دست کم ۶۳۸ مورد از این روش در مورد شخص فیدل کاسترو، رهبر سابق کوبا ثبت شده است. به نظر می‌رسید که این روش در هزاره جدید از سوی امریکا کنار گذاشته شده بود و این کشور بیشتر ترجیح می‌داد با استفاده از روش‌های نرم مثل ایجاد بحران، شورش‌های خیابانی یا پرونده‌سازی‌های حقوقی، رهبران مخالف خود را سرنگون کند. واشنگتن در مورد ونزوئلا چه در زمان حیات هوگو چاوز، رئیس‌جمهور سابق ونزوئلا و چه از ابتدای ریاست جمهوری مادورو در پنج سال قبل از تمام این روش‌ها استفاده کرده، اما فشار‌های اقتصادی، به راه انداختن شورش‌های خیابانی و طرح اتهامات مختلف علیه مقام‌های ونزوئلایی همگی نه تنها نتوانست منجر به سقوط مادورو شود بلکه نتیجه انتخابات دو ماه قبل نشان داد که او همچنان برخوردار از حمایت توده مردم ونزوئلاست و روش‌های نرم امریکایی نتوانسته تاثیری در اراده مردم این کشور داشته باشد. ناکارآمد بودن روش‌های نرم هیچ راهی پیش روی واشنگتن جز توسل به روش قدیمی نگذاشته که همانند پرونده کاسترو، در این مورد هم سراغ مخالفان مادورو در ایالت فلوریدا رفته است. به همین جهت است که اوو مورالس، رئیس‌جمهور بولیوی با آشنایی به کارنامه امریکا در منطقه در پیام توئیتری خود می‌نویسد: «پس از شکست تلاش‌های آن‌ها برای سرنگونی او از لحاظ دموکراتیک، اقتصادی، سیاسی و نظامی، اکنون امریکا و نوکران آن جان او را تهدید کرده‌اند.» بنابر این نه می‌توان انتظار داشت که امریکا پاسخ مثبتی به مادورو بدهد و نه از رفتار خصمانه نسبت به شخص او صرف نظر خواهد کرد و شاید هم مثل کاسترو به تروریسم دولتی خود ادامه خواهد داد تا با حذف مادورو بتواند مهره خود را در ونزوئلا بر سر کار بیاورد.
