چند روز پیش پیرمرد دستفروشی را دیدم که به چشمم آشنا آمد. کمی به ذهنم فشار آوردم تا یادم آمد او کیست. پدر یکی از شهدای محله‌مان بود که در هیئات و مناسبت‌های مذهبی در مسجد محله دم می‌گرفت و مدیحه‌سرایی می‌کرد. همه او را به نام شهیدش می‌شناختند. خانواده آرامی داشتند که آزارشان به هیچ کسی نمی‌رسید. شنیده بودم یکی دیگر از پسران پیرمرد هم سردار بازنشسته سپاه است.
چند وقتی از پیرمرد خبر نداشتم تا اینکه آن روز اتفاقی دیدمش. یک نایلون پلاستیکی دستش بود و خرت و پرت می‌فروخت. یادم آمد چند سال قبل وقتی همراه دوستانم سر کوچه ایستاده بودیم، همین پدر شهید از کنارمان عبور کرد. آن روز کت و شلواری تنش داشت و به سر و وضعش رسیده بود. شاید داشت به مهمانی می‌رفت یا به مراسمی دعوتش کرده بودند. یکی از بچه‌محل‌ها با دیدن پدر شهید قیافه جدی‌ای به خودش گرفت و گفت: معلوم نیست از صدقه سر پسرش چند تا یخچال و تلویزیون از بنیاد شهید گرفته‌اند.
نمی‌دانم چرا آن حرف را زد. بی‌حساب و کتاب حرفی زده بود و همان موقع جوابش را دادم. کمی بحث کردیم و سر آخر متهم به جانبداری از حکومتی‌ها شدم! گذشتیم تا اینکه پدر شهید را در جامه دستفروش دیدم و یاد یخچال‌ها و تلویزیون‌هایی افتادم که دوستم در خیالاتش آن‌ها را به این پیرمرد و خانواده شریفش تقدیم کرده بود!
یک نتیجه‌ای می‌شود از چنین دیدگاهی در بخشی از جامعه دریافت کرد که شاید کمی سختگیرانه باشد، اما به نظر می‌رسد در هیچ کجای دنیا به اندازه ایران در حق قهرمان‌هایشان اجحاف نمی‌کنند. معلوم نیست باید اسمش را حسادت بگذاریم، یا کج‌فهمی یا حتی بیشعوری! وقتی یک جوان جانش را می‌دهد، یخچال و تلویزیون و پول و این چیز‌ها چه ارزشی دارد که جان را با آن‌ها مقایسه کنیم.
صحبت امروز و دیروز هم نیست. از زمان جنگ تحمیلی همین حرف و حدیث‌ها در برخی از اقشار وجود داشت و در خصوص مدافعان حرم باز تکرار شد. شاید در مناطق دیگر جهان چنین کج‌فهمی‌هایی وجود داشته باشد، اما در ایران جمع اضداد همیشه حاضر بوده‌اند. یک عده برای حفظ کشور و اسلام از جان و مال و فرزندانشان گذشتند و عده‌ای دیگر نه تنها هیچ قدمی برنداشتند که نشستند و طلبکار هم شدند. غر زدند و با زخم زبانشان روی زخم‌ها نمک پاشیدند.
جمله‌ای است که می‌گوید «در تاریخ دروغ هست، اما تاریخ هیچ وقت دروغ نمی‌گوید.» به‌حتم آیندگان در خصوص ما و زمانه‌مان قضاوت خواهند کرد. اگر هیچ انصافی در میان باشد، نباید از یاد ببریم که قهرمان‌کشی برای هیچ ملتی آمد نداشته است و برای ما نیز نخواهد داشت.
