جوان آنلاین: تجمع جمعی در برابر دفتر ریاست محترم مجلس شورای اسلامی در قم را می‌بایست گامی دیگر در ادامه برخی اقدامات به منظور جلوگیری از تقویت انسجام سیاسی کشور ارزیابی کرد.
هر چند موضوعات مطرح به‌عنوان دلایل این تجمع مباحثی در خور تأمل و توجه جدی بوده باشد که به صور مختلف می‌بایست به آن پرداخت.
در روز قدس نیز عده‌ای هر چند محدود و اندک معترض شخصیت‌هایی چون آقایان عارف و صالحی شدند که البته وظیفه مشمولان ذی‌ربط است که به ریشه‌یابی این مسأله بپردازند.
این بدان معنی نیست که سلایق مختلف حق بازتاب دادن دیدگاه‌های خود را نسبت به عملکرد مشمولان ندارند، بلکه به این دلیل که هر فرد با کمترین درایت سیاسی بر این امر واقف است که راهپیمایی روز قدس به‌عنوان یکی از تجلی‌گاه‌های وحدت جای چنین واکنش‌هایی
نیست.
البته قرائن دیگری وجود دارد که برخی اصولاً بر قواعد جذب حداکثری پایبند نیستند. در شب احیاء بیست و سوم ماه مبارک مداح مطرحی نسبت به دعوت از لاریجانی برای سخنرانی در مراسم روز قدس تهران اعتراض می‌کند.
قبل‌تر نیز جریانی به طور جدی به دنبال حذف وی از ریاست مجلس بود که به دلیل نداشتن شخصیتی در سطح رکنی از ارکان سه‌گانه و نگرانی از متهم‌شدن به واگذاری ریاست مجلس به جناح اصلاح‌طلب در آخرین ساعات عقب نشست. دکتر علی‌لاریجانی شخصیتی است که از قضا نیروهای جبهه پایداری در به ریاست‌رساندن وی با هدف حذف دکتر حداد عادل نقش مؤثری داشتند.
بالا گرفتن سطح انتقادات آقای حداد از عملکردهای خودمحورانه آقای احمدی نژاد در جایگاه ریاست جمهوری موجب شد تا اتحادی برای کنار گذاشته شدن وی از ریاست قوه مقننه شکل گیرد. اما به سرعت بر دولتیان و پایداری‌ها در مجلس مشخص شد که آقای لاریجانی نیز همچون سابقش تابع آنان نیست. این بدان معنا نیست که آقای لاریجانی در کنار قدرت‌هایش دارای ضعف‌هایی نیست، بلکه هدف روشن ساختن این نکته است که بسیاری از تقابل‌های حذفی با وی ریشه در رویکردهای گروهی و جناحی دارد.
اداره مجلس کنونی به‌ویژه بعد از گسیل داشته شدن عده‌ای فاقد هویت به این رکن تعیین‌کننده توسط دولتیان و اصلاح‌طلبان بسیار دشوار است. ریاست مجلس با وجود برخی ضعف‌ها تواسته است به صورت قابل قبولی مجلسی را که اکثریت مطلقی به یک معنی در آن وجود ندارد، اداره کند. این شخصیت اصول‌گرا البته دیدگاه‌هایی دارد که ممکن است قابل قبول برخی دیگر از اصول‌گرایان نباشد.
اما آیا منطقی است که نسبت به محور قرار گرفتن این شخصیت در روز قدس واکنش نشان دهیم؟ مانع شدن از بهره‌مندی از چنین توانمندی چه تبعاتی در پی خواهد داشت.
شاهد بودیم که امام جمعه موقت در این مراسم با وجود از روی متن خواندن جز مشتی شعار هیچ‌گونه معرفتی تقدیم مردمی که با ایثار غیرقابل توصیف اراده‌ای ستودنی را به نمایش گذاشتند، ننمود.
درک این معنا چندان دشوار نیست که امروز جامعه ما نیازمند شخصیت‌هایی است که بتوانند شمع معرفتی جماعتی از یک سلیقه باشند. زمانی در دهه نخست انقلاب جامعه در کنار رهبری از وجود آیت‌الله‌طالقانی، آیت‌الله‌مهدوی، آیت‌الله‌بهشتی و ...
بهره‌مند بود.
هر یک از این عزیزان جماعتی را با رشد معرفتی منسجم می‌ساخت و ذیل هدایت رهبری تعریف می‌شد اما امروز با تخریبی هدفمند همه این وظیفه خطیر متوجه جایگاه رهبری می‌شود.
صرفاً رشد معرفتی می‌تواند صاحبان گرایش‌ها و تمایلات مختلف را متوجه معضلات اختلاف و محسنات وحدت و اتحاد نماید.
مولا علی (ع) می‌فرماید: «خدا را خدا را به هم وصل شوید و محبت و صمیمیت‌ها را گسترش دهید و هرجا اختلاف دیدید برای حل آن گام بردارید» بنابراین اصل یکپارچگی و انسجام صرفاً ضرورت امروز نسبت هر جامعه برخوردار از آرمان دارای دشمنانی است و عقل حکم می‌کند تا برای فائق آمدن به این خصومت‌ها از همه ظرفیت‌ها
بهره گرفت.
البته طبیعی است که همه سلائق در نهایت باید خود را ذیل رهبری تعریف کنند تا وحدت به صورت جامع محقق گردد.
یادداشت: عباس سلیمی نمین
