نشست خبری استاد حسین علیزاده موسیقی‌دان و نوازنده پیشکسوت، صبح امروز (شنبه 29 اردیبهشت) با حضور جمعی از اصحاب رسانه برگزار شد.
علیزاده در ابتدای این نشست با اشاره به سفر اخیرش به ترکیه گفت: من معمولاً برای انجام مصاحبه و نشست‌های خبری پیش‌قدم نمی‌شوم اما این بار به واسطه سفر ترکیه و تماشای اجرای ارکستر سمفونیک آنتالیا به رهبری «علی رهبری» از اصحاب رسانه دعوت کردم تا در این‌باره سخنانی را بیان کنم.
وی افزود: متاسفانه در کشور ما مراسم‌های بزرگداشت و پاسداشت‌های هنرمندان زمانی برگزار می‌شود که دیگر فایده‌ای ندارد و هنرمند بنا بر دلایل مختلف توانایی انجام کار هنری را ندارد، ما متأسفانه از هنرمندان زمانی که در اوج فعالیت و پویایی قرار دارند استفاده‌ای نمی‌کنیم، من امروز دوست دارم از علی رهبری و هنرش سخن بگویم.
این نوازنده برجسته افزود: متأسفانه علی رهبری در طی دوران کوتاه فعالیتش در ایران بنابر دلایلی که بخشی از آن را خواهم گفت دچار حاشیه‌هایی شد که نتوانست کار خود را انجام دهد.
* گاهی سیاست موجب می‌شود هنرمندان مقابل هم قرار گیرند
این هنرمند ادامه داد: متاسفانه شرایط سیاست‌زده باعث می‌شود که در بسیاری از موارد خود هنرمندان هم مقابل یکدیگر قرار بگیرند و این اتفاقی بود که شاید برای علی رهبری هم افتاد. طی ماه گذشته من برای تماشای اجرای ارکستر سمفونیک آنتالیا به رهبری علی رهبری دعوت شدم و شاهد ساخت قطعه «مادرم ایران» از این هنرمند بودم. بعد از تماشای این اجرا هم احساس افتخار کردم هم غربت که چرا هنرمندی با توانایی‌های علی رهبری نمی‌تواند قطعه‌ای را که برای ایران ساخته در کشور خود اجرا کند.
علیزاده بیان کرد: معمولاً پیش از هر اجرا مرسوم نیست که رهبر ارکستر سخنرانی کند اما علی رهبری برای حسی که نسبت به این قطعه داشت ایستاد و پیش از اجرا صحبت‌هایی راجع به ایران و همینطور ساخت این قطعه کرد و عنوان کرد که مادرم ایران را برای اولین‌بار در اینجا اجرا می‌کنم و تمام سالن هم برای او و این عرق میهنی‌اش ایستادند و تشویق کردند. همانطور که گفتم پس از اجرا احساس غربتی داشتم که چرا این قطعه نباید در ایران اجرا شود و علی رهبری که همه دنیا به وجودش افتخار می‌کنند چرا نباید در وطنش فعالیت کند؟
وی خاطرنشانم کرد: علی رهبری هم‌اکنون ممنوع‌الخروج یا ورود نیست و هیچ انگ سیاسی هم ندارد اما خودش احساس می‌کند در ضوابط و روابطی که هم‌اکنون در عرصه‌های مدیریتی فرهنگی وجود دارد، ممنوع‌الفعالیت است! ضمن اینکه به اعتقاد من علی رهبری نیاز به همدلی همکاران خودش را هم داشت.
علیزاده درباره توانایی‌های هنری رهبری نیز گفت: من علی رهبری را از سن 12 سالگی‌ام می‌شناسم و از نزدیک شاهد رشد و پیشرفت باورنکردنی‌اش بودم و امروز هم هیچ فرد صاحب نظری در موسیقی ایران نیست که توانایی‌های رهبری را کتمان کند. بزرگانی همچون احمد پژمان که سابقه سال‌ها دوستی و فعالیت هنری داشته‌اند تنها یکی از این نمونه‌هاست و قطعاً هنرمندان صاحب‌نظر می‌توانند هنر، دانش و موقعیت رهبری در جهان را تائید کنند. این را هم بگویم که علی رهبری نیاز به تعریف من ندارد اما من هرجا که لازم دیدم جسارت تعریف از همکار خود را داشته‌ام.
این هنرمند برجسته ادامه داد: من علی رهبری را از سال 44 می‌شناسم و رهبری او را در ابتدای جوانی‌اش هم دیده‌ام و به جرئت می‌گویم هم‌اکنون که در 70 سالگی قرار دارد و رهبری می‌کند هنوز همان جوانی است که با دقت و دیسیپلینی خاص کار می‌کند.
علیزاده در ادامه گفت: علی رهبری به اعتقاد من به سمتی سوق داده شد که تمام انرژی او برای انجام فعالیت هنری هرز رفت و زمانی را که او باید صرف ساختن قطعات و همینطور آماده کردن ارکستر می‌گذاشت را باید صرف مسائل اداری و دفتری می‌کرد. می‌شد علی رهبری را که افتخار ایران است را در ایران نگه داشت اما صد حیف که ایشان در کشور خودش درک نشد.
این استاد موسیقی در ادامه با اشاره به نوع برخورد علی رهبری با نوازندگان گفت: من از دورانی که علی رهبری را می‌شناسم حتی همان زمان که در هنرستان موسیقی تدریس می‌کرد نظم و انضباط خاصی در وجودش بود. او با بسیاری از ارکسترهای مطرح دنیا کار کرده و این سخت‌گیری‌های او منجر به اتفاقات مثبتی هم شده است. از قدیم ما می‌دانستیم نظمی که در ارکستر باید حاکم باشد مانند ارتش است و نوازندگی در ارکستر با همه جا فرق می‌کند. او حتی در ارکسترهای بزرگ و در هنگام کار با نوازندگان بسیار بزرگ هم کاری به سابقه او ندارد و اگر مورد غلطی را ببیند برخورد می‌کند رفتاری که شاید خیلی‌ها تاب تحمل آن را در ایران نداشتند اما همه ما می‌دانیم که رهبر ارکستر مانند فرمانده است و نوازندگان آن همگی مطیع او هستند.
* به رهبری بابت ساخت قطعه «مادرم ایران» تبریک می‌گویم
علیزاده در ادامه با بیان اینکه وقتی هنرمندی بعد از نیم قرن به ایران بازگشت باید به هنر او می‌پرداختیم، گفت: متأسفانه حاشیه همه کارها را خراب کرد و شرایط طوری پیش رفت که رهبری را طوری هدایت کردند که در همه چیز و همه جا حضور داشته باشد و از طرفی افرادی که صلاحیتش را نداشتند آمدند و درباره او و ارکسترش نظر دادند.
این هنرمند در ادامه با اشاره به حضور باربد بیات در کنار علی رهبری گفت: در اینجا باید از باربد بیات یاد کنم که به اعتقاد من یک هنرمند اصیل و با فرهنگ است، من کار او را کنار رهبری دیدم و او و هنرش را تحسین می‌کنم و به خانواده بیات هم برای پرورش چنین فرزندی تبریک می‌گویم.
این هنرمند ادامه داد: علی رهبری با تمام سرخوردگی‌ها و دلزدگی‌هایی که بعد از جدایی از ارکستر سمفونیک تهران پیدا کرد باز ناامید نشد و با امیدی بسیار جالب توجه قطعه «مادرم ایران» را ساخت و همراه با یک ارکستر معتبر آن را اجرا کرد. من می‌خواهم به او تبریک بگویم که اینقدر عشق و امید دارم و می‌تواند الگویی باشد برای امثال من.
وی در ادامه درباره قطعه «مادرم ایران» نیز گفت: کمتر دیده‌ام موسیقیدانی از اهالی موسیقی غربی که شناخت عمیقی از موسیقی ایران داشته باشند اما علی رهبری به رغم اینکه تقریباً تمام مدت فعالیت هنری‌اش را در فضای موسیقی کلاسیک غربی سپری کرده اما شناخت عمیقی از موسیقی ایرانی دارد. شاید این شناخت او هم به پرورش او در هنرستان موسیقی و همینطور خواستگاه زیستی او در محله شهرری باشد یعنی در واقع با شنیدن قطعه «مادرم ایران» ما همان فرهنگ آشنایی را می‌بینیم که با زبان ارکستر سمفونیک بیان می‌شود. او در این قطعه به درستی از موتیف‌های ایرانی استفاده می‌کند و در تمام اثر روح ایرانی جاریست. از طرفی یک نوع درگیری تماتیک بین موسیقی عربی و ایرانی در این قطعه شکل می‌گیرد که اشارتی است بین نزاع‌های ایران و اعراب در گذشته که به نظرم بسیار جالب بود البته به اعتقاد من این قطعه نیازی به کلام نداشت و خود موسیقی برای القاء مطلب اکتفا می‌کرد.
این استاد موسیقی ایرانی ادامه داد: من همینجا اعلام آمادگی می‌کنم که اگر ایشان دوباره به کشور بازگشتند به اندازه خودم شرایط را مهیا کنم چرا که به اعتقاد من باید از قابلیت‌های هنری علی رهبری استفاده کرد.
* ندانستیم که چطور با رهبری برخورد کنیم!
علیزاده در ادامه در پاسخ به اینکه آیا اهالی موسیقی کار را برای فعالیت‌های علی رهبری سخت کرده‌اند یا خیر، گفت: متاسفانه مسائل زیادی پیش آمد که منجر به حاشیه‌سازی و نهایتاً عدم همکاری علی رهبری با ارکستر سمفونیک تهران شد اما به اعتقاد من مهمترین مسئله این بود که ما علی رهبری را نفهمیدیم و ندانستیم که باید با او چطور برخورد کنیم! من هم حرف شما را قبول دارم و می‌دانم که در بسیاری از مواقع، خود اهالی موسیقی با دادن آدرس‌های غلط فضاهایی کاذب علیه علی رهبری ساختند.
وی در ادامه در پاسخ به این سوال که چرا علی رهبری زیر بار فعالیت شورای ارکسترها که در بسیاری از ارکسترهای معتبر دنیا جا افتاده است، عنوان کرد: اگر برای من هم این موقعیت پیش می‌آمد قطعاً زیر بار شرایط نمی‌رفتم، چرا که طبیعی است برای موسیقیدانی که 50 سال فعالیت کرده افرادی نظر بدهند که هیچ جایگاهی در خصوص موسیقی کلاسیک ندارند ولی در عین حال به این نکته هم واقفم که علی رهبری انرژی خود را در جاهایی به اشتباه تلف کرد.
این هنرمند خاطرنشان کرد: کمتر هنرمندی پیدا می‌شود که در این شرایط بدون چشم‌داشت مالی قطعات ملی و میهنی اجرا کند و بدون سفارش و خودجوش کاری انجام دهد اما علی رهبری اینقدر نسبت به میهنش عرق دارد که با وجود تمام بد‌رفتاری‌ها با او قطعه‌ای افتخار آمیز با نام «مادرم ایران» می‌سازد و با یک ارکستر خارجی آن را اجرا می‌کند.
