اكنون سينماي ايران به جايگاهي رسيده است كه بايد در پخش جهاني حرفي براي گفتن داشته باشد، همانگونه كه فيلم حضرت «محمد رسول الله (ص)»ساخته مجيد مجيدي نيز در زمان اكران براي خود نقل‌هاي زيادي داشت. اين اثر به عنوان اولين قدم از يك سه گانه در جايگاهي فاخر و استراتژيك بعد از موفقيت در اكران داخلي، به موجب اهميت حرف و سخنش، كينه توزي‌هاي دشمنان جهاني‌اش را برانگيخت.
محمدرضا صابري تهيه كنند فيلم «محمد(ص)» در مصاحبه‌اي مي‌گويد: «عربستان هم دارد هزينه مي‌كند و نفوذ هم دارند. هرجا مي‌رويم و اينها متوجه مي‌شوند، كارشكني مي‌كنند. جالب است در همين داغستان با كمپاني‌ای كه قرارداد بسته بوديم تماس گرفتند و گفتند ما چندين برابر پولي كه شما براي قرارداد پرداخت كرده‌ايد را مي‌دهيم ولي شما اين قرارداد را فسخ كنيد. متأسفانه در آنجا هم شيطنت شد و نگذاشتند فيلم ادامه داشته باشد. هرجا ما مي‌رويم و عربستان متوجه مي‌شود، ما ردپايش را مي‌بينيم. قرار بود اين فيلم برنامه رونمايي جشنواره برلين باشد. متأسفانه همان جا ما ديديم اينها رفته‌اند رايزني كرده‌اند و جلوي آن را گرفته‌اند.
كمپاني «سوني پيكچر» حاضر بود در موقع تدوين رقمي به ما بدهد كه ما آن را به كس ديگري نشان ندهيم. به هر حال ما بيش از چند صد ميليون مسلمان در جهان داريم و براي آن كمپاني هم جذاب و سودآور بود. عربستان كه متوجه شد ما ديديم يك دفعه آن كمپاني كه بزرگ‌ترين كمپاني پخش دنياست كنار كشيد.»
در صورت وجود نگاهي واحد در مديريت فرهنگي و اولويت بودن اينگونه توليدات راهبردي، مشكلات مالي براي كنار گذاشتن يك پروژه شايد به يك بهانه شبيه باشد نه يك عامل اصلي. اينگونه پروژه‌ها در حالي كنار گذاشته مي‌شوند كه هزينه‌هاي ساخت آنها در مقابل بسياري از پروژه‌هاي عمراني بزرگ كشور، هزينه‌اي ناچيز است. هدف از اين مقايسه قطعاً نفي هزينه كردن براي پروژه‌هاي عمراني يا گفتن اين نكته نيست كه جاده و مترو نداشته باشيم اما فيلم چرا! خير، اين قياس مي‌گويد برخلاف هياهوهاي مكرر برخي جريان‌ها مبني بر هزينه‌هاي هنگفت در اين پروژه‌ها، مخارج توليد آثار فاخر سينمايي با توجه به اهميتشان و در صورت اولويت پيدا كردن براي مديران فرهنگي، هزينه‌اي معمول به حساب مي‌آيد، حتي در مقابل فيلم‌هاي سينمايي تأثيرگذار جهاني كه مردم همين كشور نيز از مخاطبان و طرفداران آنها به حساب مي‌آيند يا بايد وارد عرصه رقابت فرهنگي در دنياي رسانه‌ها شد يا بايد بپذيريم كه زمين فرهنگي را واگذار كنيم!
