نویسنده: کبری فرشچی
«برخي آسيب‌هاي اجتماعي به سمت زنانه شدن پيش مي‌رود»؛ اين اظهار نظر صريح شهيندخت مولاوردي معاونت زنان و خانواده رياست جمهوري است كه هر چند موافقان و مخالفاني را در برابر خود به صف كرد، اما هيچ‌كس منكر روند افزايشي آسيب‌هاي اجتماعي در جامعه ايران و به خصوص در ميان زنان نبوده و نيست. رشد آسيب‌هاي اجتماعي و حركت خزنده آنها به سمت و سوي زنانه‌شدن اگرچه فرآيندي است كه در بستري از زمان رخ داده اما نمي‌توان منكر تشديد اين آسيب‌ها در سال‌هاي اخير شد، به گونه‌اي كه بسياري از آسيب‌هاي نوپديد در حوزه زنان و خانواده در دولت يازدهم مجالي براي ظهور و بروز پيدا كرد، آنچنان كه مسئولان هم نتوانستند به شيوه معمول برخورد با آسيب‌هاي اجتماعي به تئوري انكار پناه ببرند. با تمام اين حرف‌ها بديهي است معاون زنان و خانواده رئيس‌جمهور در دولت يازدهم به اشتغال زنان بها داده شد و ما شاهد هستيم كه حتي در بالاترين پست‌هاي مديريتي نيز زنان حضور دارند.
در دولت يازدهم آسيب‌هاي اجتماعي در حوزه زنان و خانواده با رشد جدي مواجه شد. مواردي همچون رشد چهار برابري اعتياد در زنان طي 10 سال اخير، كارتنخوابي و گور خوابي زنان معتاد و همينطور خريد و فروش نوزادان آنقدر فراگير شد تا به شكلي علني رسانه‌اي شود و در برابر چنين معضلاتي برخي چهره‌هاي دولتي نسخه‌اي عجيب پيچيدند تا به جاي درمان دردي فراگير كه همچون ويروسي در حال گسترش است، صورت مسئله را پاك كنند. اين نسخه چيزي نبود جز عقيم‌سازي زنان كارتنخواب. ماجراي عقيم‌سازي زنان كارتنخواب و نسخه دولت براي قشر ضعيف جامعه اما بخشي از سناريوي دولت يازدهم در حوزه زنان بود. سناريويي كه حتي در ميان قشر روشنفكر حامي دولت هم مورد انتقاد قرار گرفت و در نهايت به عقب‌نشيني و تكذيب انجاميد.
اين سناريو اما براي زنان در اقشار و طبقات اجتماعي مختلف متفاوت تعريف شده بود.
«ورود زنان به ورزشگاه‌ها» هم بخش ديگري از سناريوي معاونت زنان دولت يازدهم بود كه مخاطبش را لايه نازكي از قشر مرفه روشنفكر با غلبه تفكرات فمينيستي و ژست‌هاي اپوزيسيوني تشكيل مي‌دهد. اين سناريو هر چند براي قاطبه قشر زنان فاقد كارايي بود، اما كاركرد تبليغاتي و برد رسانه‌اي‌اش جريان‌ساز شد. همين قابليت موج‌سازي رسانه‌اي هم موجب شد تا معاونت زنان و خانواده رئيس‌جمهور روي آن متمركز شود.
اما سناريوي اصلي دولت براي قاطبه زنان جامعه طرح شعارهايي نظير «عدالت جنسيتي» بود؛ شعارهايي كه مخاطبانش بخش عمده‌اي از زنان در طبقات متوسط و بالاي جامعه بودند و مي‌توانست بدنه جامعه را با خود همراه كند. تعويق آزمون استخدامي تا هنگام اطمينان از تأمين حقوق زنان در فرصت‌هاي شغلي نمونه‌اي از اين سناريوهاست كه به محض قرار گرفتن روي خروجي سايت رياست جمهوري در ساعت 20 و 21 دقيقه روز 10 مرداد 95صبح روز بعد تيتر يك تمامي رسانه‌هاي همسو شد، آن هم در شرايطي كه در اين ساعت اغلب روزنامه‌هاي روز بعد زير چاپ هستند. در سايه بزرگنمايي اين خبر، خبر رد مصوبه كاهش ساعت كاري زنان شاغل گم شد؛خبري كه بازتابش كمكي به قطب‌بندي انتخاباتي دولت يازدهم نمي‌كرد. روي ديگر اين شعارها، اما پياده‌سازي اهداف دولت براي تغيير در ساختارها و تسهيل حركت خود بود. همانگونه كه در انتخابات مجلس شوراي اسلامي هم شعار سهم 30 درصدي زنان از صندلي‌هاي سبز مجلس در عمل به دنبال افزايش تعداد نمايندگان زن نبود، بلكه در پي اين بود تا تركيب نمايندگان مجلس را به نفع جريان اصلاح‌طلب تغيير دهد و بدين منظور و با عنايت به سوابق ناخوشايند چهره‌هاي شناخته شده اصلاحات و شانس ناچيز آنها براي ورود به مجلس اين بار فهرستي از زنان ناشناس در ليست اميد قرار گرفت تا جريان اصلاحات بتواند در انتخابات مجلس دهم برگ برنده را در پوشش سهم‌خواهي زنان از حضور در مجلس در دست داشته باشد.
انعكاس سناريوي ديگر دولت براي قشر متوسط و بالاي جامعه زنان را مي‌شود در كلام روحاني مشاهده كرد؛ زماني كه وي در سخنراني‌اش در جمع زنان و دختران ورزشكار گفت: «دوران حضور زنان در آشپزخانه گذشته است». هر چند دولت يازدهم براي حضور اجتماعي زنان و خروج آنها از آشپزخانه هيچ عملكردي در كارنامه‌اش ندارد، اما چنين سخني در ماه‌هاي پاياني دولت منجر به تهييج احساسات قشر متوسط به بالاي زنان شده و سبد رأي روحاني را پر مي‌كند. با تمام اينها اما سهم هيچ زنان از كابينه و سهم ناچيزشان در هيئت دولت بهترين گواه درباره اعتقاد قلبي دكتر روحاني در حوزه زنان است و بي‌ترديد بانوان جامعه بر اساس آن قضاوت خواهند كرد.
