خودمان مقصر عدم استقبال از مسابقات هستيم

سال‌ها قبل كه تكواندوي ايران هنوز سري در سرها در نياورده بود، تيم‌هاي مطرحي در مسابقاتي كه ميزبان آن بوديم شركت مي‌كردند، اما سال‌هاست كه از مسابقات تكواندوي ايران استقبال چنداني نمي‌شود و تيم‌هاي درجه سه و چهار در اين رقابت‌ها حاضر مي‌شوند و مقصر اصلي اين مسئله خود ما هستيم. وقتي در مسابقات جام فجر و جام باشگاه‌هاي آسيا كه ايران ميزبان آن است تيم ملي با نفرات اصلي خود شركت نمي‌كند و تيم ملي بازيكنان خود را به جاي اين مسابقات آماده حضور در مسابقات بين‌المللي ساير كشورها مي‌كند، چه انتظاري مي‌توان از تيم‌هاي مطرح داشت براي استقبال از مسابقات ايران؟ ما خودمان براي مسابقاتي كه ميزبان آن هستيم ارزش قائل نيستيم، بعد توقع داريم تيم‌هاي مطرح با نفرات اصلي خود در اين رقابت‌ها شركت كنند. مگر مي‌شود؟ گذشته از آن مسابقات ما پاداش‌هاي چشمگيري ندارند. خب تيم‌ها يا براي پاداش قابل توجه در مسابقات شركت مي‌كنند يا محك فني. حال وقتي مسابقات ما فاقد اين دو فاكتور است، چطور ممكن است تيم‌هاي مطرح از آن استقبال كنند. اين مي‌شود كه خودمان با چند تيم درجه سه، چهار از كشورهاي نه چندان مطرح در آن شركت مي‌كنيم و قهرمان هم مي‌شويم. قهرماني كه بيشتر از آنكه سود داشته باشد ضرر دارد. در المپيك ريو به اين دليل موفق نشديم كه تكواندوكاران ما در مسابقات نه چندان مهم صاحب مدال و عنوان شده بودند. آنها تصور مي‌كردند ديگر آقاي تكواندوي جهان هستند و هيچ بازيكني روي دست‌شان نيست. همين شد كه با دست خالي بازگشتند. وقتي در مسابقاتي با كيفيت پايين شركت مي‌كنيم و مدال مي‌گيريم، بازيكنان اشباع و مغرور مي‌شوند و به جاي موفقيت، ‌شاهد پسرفت و درجا زدن مي‌شويم. درحالي كه بايد با برگزاري مسابقاتي با كيفيت بالا، هم باعث پيشرفت هرچه بيشتر تكواندوي ايران باشيم و هم به آنها كه سعي دارند چهره واقعي ايران را به جهانيان نشان دهيم و ثابت كنيم تبليغاتي سوئي كه از كشورمان مي‌شود، كاملاً نادرست و اشتباه است.