عملكرد تيم‌ملي نوجوانان در واليبال قهرماني آسيا واقعيتي بود كه تا پيش از اين از سوي فدراسيون ناديده گرفته مي‌شد، اما چهارمي نوجوانان كشورمان در آسيا در حالي كه در هفت دوره گذشته فيناليست بود و شش‌بار قهرمان شده بود، ثابت كرد كه مسيري كه براي واليبال پايه انتخاب شده است، نياز به تغيير دارد. در حالي نوجوانان ايران به عنوان مدافع عنوان قهرماني روي سكو نرفتند كه اين مسئله براي ساير كشورهاي آسيايي هم قابل تأمل بود، به خصوص اينكه با توجه به جايگاهي كه كشورمان در واليبال دنيا و آسيا دارد، همواره يك‌سكو براي ايران بود، اما با اين حال در مسابقاتي كه حتي كشورهايي مانند قطر و هند هم شركت نكرده بودند، نوجوانان نتايج قابل انتظاري نگرفتند و دو بار مقابل چين و كره شكست خوردند. اين نتايج يك زنگ خطر براي واليبال پايه بود، در حالي تيم ايران نتوانست حتي روي سكو برود كه در دوره گذشته حتي بدون اينكه يك ست به حريفان بدهد، قاطعانه قهرمان آسيا شده بود.
با توجه به كادر فني فعلي در دوره گذشته هم حضور داشت، به نظر مي‌رسد تيم كشورمان همان تيم دوره قبل بوده، اما در اين مدت كشورهاي ديگر پيشرفت كرده‌اند تا امروز كشورهايي مانند چين، كره جنوبي و ژاپن در رده نوجوانان بالاتر از ايران قرار بگيرند. البته اين زنگ خطر در سال گذشته در رقابت‌هاي جوانان آسيا هم به صدا در آمد و همان تيم چين كه سال قبلش در نوجوانان به كشورمان باخته بود، در رده جوانان ايران را شكست داد. با وجود اين زنگ خطر، اما اين واقعيت كه كشورهاي ديگر كار زيادي انجام داده‌اند و ما نياز به تغيير راه داريم، از سوي مسئولان فدراسيون احساس نشد و ناكامي‌ها به گردن داوري‌ها انداخته شد و از خودمان رفع مسئوليت كرديم. بااين حال نتايج قهرماني نوجوانان آسيا و ايستادن كشورمان پايين‌تر از كره، ژاپن و چين نشان مي‌دهد كه كشورهاي ديگر در رده پايه از ايران پيشي گرفته‌اند. با توجه به استعدادهاي خوب واليبال كه سال به سال بيشتر مي‌شود، در كنار مربياني كه به علم روز مسلطند، فدراسيون بايد براي بازگشت دوباره اقتدار ايران در رده‌هاي پايه كه به نوعي پشتوانه آينده بزرگسالان هستند، در برنامه‌ها و مسيري كه انتخاب شده، تجديد نظر كند.
