نویسنده: مريم ونارجي
1- اخيراً خبري به زبان فارسي با مضمون حشره‌خواري «آنجلينا جولي» در خبرگزاري‌هاي داخلي بازنشر شد كه منبع اصلي آن خبرگزاري بي‌بي‌سي بود. در اين خبر بي‌بي‌سي، جوامع غربي را مردمي بيزار از حشره معرفي مي‌كند و اينكه آنها حشرات را كثيف مي‌پندارند. سپس عنوان مي‌شود كه دو ميليارد مردم كره زمين (كه غيرغربيها هستند) از حشرات تغذيه مي‌كنند.
بي‌بي‌سي با ذكر دو ميليارد انسان حشره‌خوار در واقع عيني شدن فيلم‌هاي دنباله‌دار «اينديانا جونز» را نويد مي‌دهد و پيام آشكاري به غيرغربيها عرضه مي‌دارد كه بهتر است دوپاره شدن جهان ثروتمند و فقير را باور و كم‌كم به خوردن حشرات عادت كنند.
در ادامه اين شبكه حشره‌خواري «آنجلينا جولي» در كامبوج را پيام مصلحانه‌اي براي نجات از گرسنگي و مرگ توصيف مي‌كند. جولي ضمن خوردن چند نوع حشره رو به دوربين عنوان مي‌كند: وقتي انسان در اثر فقر و گرسنگي در معرض هلاكت قرار دارد، بهتر است به حشره‌خواري روي بياورد تا جان خود را نجات دهد.
2- بي‌بي‌سي پس از آن به اعداد و ارقام روي مي‌آورد و پيش‌بيني مي‌كند كه به زودي جمعيت زمين به 11 ميليارد نفر افزايش پيدا مي‌كند و منابع غذايي زمين پس از آن ديگر جوابگوي اين حجم از انسان‌ها نيست.
اين بنگاه خبرپراكني در حالي اين توهين را نثار جوامع شرقي مي‌كند كه اخيراً نخست وزير انگلستان ضمن عذرخواهي از ملت انگليس، آشكارا اعتراف كرد كه مدت‌هاست كارخانه‌هاي انگليسي تحت پوشش گوشت‌هاي متعارف، گوشت اسب و قاطر را به مردم انگليس مي‌خورانده‌اند. جالب‌تر اينكه نخست وزير از مردم اجازه خواست تا محصولات مذكور را امحا نكنند و در راستاي اطعام گرسنگان انگليسي از اين گوشت‌هاي تقلبي استفاده كنند.
خلاصه اينكه باور گندم ريختن به دريا يا دلواپسي براي امنيت غذايي جهان كار چندان دشواري نيست.
3- هرچند امسال رو به پايان است، اما نامگذاري سال 1395 به عنوان سال اقتصاد مقاومتي را به فال نيك مي‌گيريم و با عنايت به جمعيت كنوني كشور ايران كه بر اساس آخرين آمارگيري نزديك به 80 ميليون نفر اعلام شده است، بايد به طور فزاينده‌اي به توسعه دامداري و كشاورزي در سال‌هاي آتي همت بگماريم، آب‌هاي شيرين در حال هدر رفت از كانال رودخانه‌ها به درياهاي آب شور را تحت كنترل و استفاده قرار دهيم.
فناوري‌هاي تبديل آب شور به شيرين را مانند فناوري‌هاي استخراج گاز و نفت جدي بگيريم، ماشين‌آلات صنعتي كاشت نهال و درخت را در اولويت واردات قرار دهيم تا مانند بسياري از كشورها با سد راه كردن جنگل‌هاي صنعتي مانع از پيشرفت بيابان‌ها و از بين رفتن زمين‌هاي حاصلخيز شويم. تغذيه و تأمين غذاي جمعيت رو به رشد كشور جزو وظايف بسيار مهم مسئولان و متوليان كشور است كه با مديريت منابع كافي و غني فعلي، امري ممكن و ميسر است و البته بايد به ياد داشته باشيم كه اميد به بخيلان زمانه، حماقت است. آنان در دوره قحطي‌هاي عظيم، گندم‌هاي اضافي‌شان را به دريا مي‌ريزند و آنچه از آنان نصيب فقرا مي‌شود، اشك‌هاي تمساح در فيلم‌ها و سخنراني‌هاي پوشالي‌شان است. غربي‌ها همچنان كه براي تثبيت قيمت محصولات خود، مواد‌غذايي اضافي را به دريا مي‌ريزند، به مردم كشورهاي شرقي توصيه مي‌كنند در صورت گرسنگي به حشرات به چشم مواد‌غذايي نگاه كنند !
«آنچه خود داشت ز بيگانه تمنا مي‌كرد» را به خاطر بسپاريم و از داشته‌هاي امروز سكوي پرتابي بسازيم و به موقعيت آنچه نداريم جابه‌جا شويم.
