رئيس‌جمهور حسن روحاني روز گذشته در سخناني گفته كه «در دوران طلبگي در حوزه اگر كسي در حجره خود نرمش مي‌كرد، مي‌گفتند تقواي او كم شده و رو به دنيا آورده و اگر مي‌خواست ورزش كندگويي از دين خارج بود.»
اول بار نيست كه روحاني سخنانی را مي‌گويد و جواب مي‌دهد كه گوينده آن مشخص نيست و اول بار نيست كه يك نقلي را لابد از يك اقليتي، تعميم مي‌دهد به كل فضا و عموميت بخشي مي‌كند. حوزه‌هاي علميه گرچه همواره در درون خود، اقليتي متحجر داشته‌اند كه صدايشان بلند بوده، اما شواهد و قرائن حاكي از آن است كه روح كلي حاكم بر فضاي حوزه‌هاي علميه، در طول تاريخ نه تنها مخالف ورزش نبوده، بلكه توصيه و عمل به آن از سوي بزرگان حوزه به كرات ديده شده است.
احاديث پيرامون توصيه معصومين عليهم السلام و شخص پيامبر اسلام(ص) در توصيه مسلمانان به ورزش و سفارش خانواده‌ها به آموزش شنا و تيراندازي و اسب سواري به فرزندان خود آنقدر معروف و پرتعداد است كه يقيناً اگر كسي هم ورزش‌كنندگان را به بي تقوايي متهم كرد، به سرعت جوابش داده شود و نيازي به دادن وزن كاذب به آن و نقل شدن در سخنراني رئيس‌جمهور نباشد. احاديثي كه در همان قديمي كه روحاني مي‌گويد، براي خانواده‌هاي مذهبي (غير از طلاب) هم حجت بود تا به فرزندانشان شنا و تيراندازي و اسب سواري بياموزند.
ما نمي‌دانيم حسن روحاني در قم با چه كساني نشست و برخاست داشته كه ورزش را بي تقوايي مي‌دانستند و هم مباحثه چه كساني بوده كه احاديث پيامبر در توصيه به ورزش را براي پاسخگويي به آنهايي كه ورزش را خروج از دين مي‌دانستند، يادآور نشده اند؛ اما خاطره‌سازي براي نشان دادن تحجر حوزه‌هاي علميه و تخطئه حوزه براي خوشامد يك اقليت كار خوبي نيست. مشكل حوزه‌هاي علميه در بحث تحجر هيچ‌گاه ورزش نبوده و اگر بدبينانه نگاه كنيم، اين نقل مي‌تواند تلاشي براي دادن آدرس غلط تحجر باشد؛ تحجري كه امام به‌خاطرش فريادها زد و هنوز هم رد آن را مي‌توان در حوزه يافت و در منشور روحانيت امام با عنوان مخالفان فلسفه و عرفان شناخته شدند. حوزه علميه اگر قرار بود مقابل ورزش كردن بايستد، علامه طباطبايي در تيراندازي و اسب‌سواري به مهارتي كم نظير در دوران خودش دست نمي‌يافت.
قديم‌ها نبوديم، اما خاطراتش موجود است و شايد جالب باشد كه بدانيم 12 سال قبل از به دنيا آمدن حسن روحاني، طلبه‌هاي قم با اطلاع رياست حوزه (آيت‌الله حائري يزدي) واليبال و فوتبال بازي مي‌كردند و امام‌مان حضرت روح‌الله هم در ميان آنان بوده است. به اين خاطره كه سايت جماران از امام خميني نقل مي‌كند، توجه كنيد: «با مهاجرت به قم تا 1315 كه به تازگي واليبال و فوتبال باب شده بود، ايشان (امام خميني) در اين نوع بازي‌ها به سبك جديد آشنا شدند. چنانكه خاطره‌اي طنزآميز در زمينه فوتبال هم به اين نحو از ايشان نقل شده كه يكي از همبازي‌ها نزد مرحوم آيت‌الله حائري شكايت كرده بود كه آقا روح الله چند بار با توپ به دماغ او زده؛ و امام در پاسخ گفته بودند عمداً كه نمي‌زنم، بلكه هر جا كه توپ را شوت مي‌كنم، دماغ اين رفيق ما همان جا است.» و البته در همان خاطرات تعداد ورزش‌هايي كه امام انجام مي‌دادند، آنقدر زياد است كه خود به تنهايي بر نقل حسن روحاني خط بطلان بكشد: شنا از كودكي، كشتي از كودكي، كوهنوردي از دبستان، سواركاري از كودكي، تيراندازي از نوجواني، دو و پرش از ارتفاع، چوگان و ... واقعاً جلب رضايت عده‌اي خاص آنقدر مي‌ارزد كه شأنيت حوزه را تا سطح اتهام خروج از دين به دليل ورزش كردن پايين بياوريم؟
