هرچه زمان جلو مي‌رود كارشكني‌هاي مخالفان مسلح و تكفيري و حاميان امريكايي، رژيم صهيونيستي، تركي و سعودي، اماراتي و قطري آنها بر سر راه دور جديد تحركات سياسي براي حل بحران آشكار‌تر مي‌شود و در عين حال افزايش مي‌يابد. اين دور از تحركات بعد از آزادسازي حلب با محوريت روسيه آغاز شد و بعد از برگزاري دو نشست در آستانه قرار است روز پنج‌شنبه در ژنو از سرگرفته شود. با وجود اينكه بعد از نشست‌هاي آستانه آتش‌بس در خيلي از مناطق درگير كاهش يافته است، اما شاخص‌هاي موجود نشان مي‌دهد كه حاميان مخالفان مسلح تمايلي به پيشرفت اين مذاكرات و حل سياسي بحران ندارند و از فضاي آتش‌بس براي تقويت گروه‌هاي مسلح و تكفيري تحت امر خود و همچنين برنامه‌ريزي‌هاي جديد استفاده مي‌كنند.
كاهش سطح هيئت مخالفان و تركيه در دومين نشست آستانه، اصرار دولت جديد امريكا بر ايجاد منطقه به اصطلاح امن در سوريه كه خطر تجزيه اين كشور را به همراه دارد، در حاشيه ماندن ادعاي ترامپ بر مبارزه با داعش در صورت راهيابي به كاخ سفيد، اعلام آمادگي عربستان براي اعزام نيرو به سوريه، درخواست تركيه از امريكا براي اعزام نيروهاي ويژه به سوريه و استمرار حملات هوايي رژيم‌صهيونيستي به سوريه، اعلام تغيير استفان دي ميستورا، نماينده سازمان ملل در امور سوريه كه نوعي وقفه و خلأ در دور جديد تحركات سياسي ايجاد مي‌كند و افزايش بدبيني‌ها به نتايج نشست ژنو از جمله اين شاخص‌ها هستند كه هر يك به‌نوعي از دور جديد تلاش‌هاي گروه برانداز در سوريه پرده بر مي‌دارد.
در واقع آنچه ائتلاف گروه برانداز را به آزمون مجدد تلاش‌هاي شكست خورده گذشته خود به وسوسه انداخته است، ساخت جديد قدرت در كاخ سفيد و كنگره است كه از هواداران راستگرايان صهيونيستي به رهبري بنيامين نتانياهو است كه براي يكسره كردن فلسطين لحظه شماري مي‌كنند، اما براي تحقق اين هدف در پي آن هستند كه چالش‌هاي جديد براي محور مقاومت ايجاد كنند تا با خيال راحت پروژه خود را در فلسطين و سرزمين‌هاي اشغالي به پيش ببرند. آنچه در اين ميان مايه تأسف است مشاركت برخي از كشورهاي اسلامي مانند تركيه و برخي از كشورهاي عربي مانند عربستان، امارات عربي متحده و قطر در اين پروژه است و اگر چه اين كشورها در ظاهر خود را حامي فلسطيني‌ها معرفي مي‌كنند، اما در عمل با كاري كه در سوريه انجام داده يا مي‌دهند بزرگ‌ترين خدمت را به اهداف و سياست‌هاي راستگرايان صهيونيستي در فلسطين كرده‌اند و با معطوف كردن توجه جهان به سوريه حاشيه امن را براي پيشبرد تشكيل دولت خالص يهودي در فلسطين و يهودي‌سازي قدس فراهم كرده‌اند. بر اين اساس از زماني كه تركيه با عقب‌نشيني از مواضع اعلامي خود به ترميم روابط خود با رژيم‌صهيونيستي پرداخته يا عربستان، امارات عربي متحده، بحرين و قطر به آشكار‌سازي روابط پنهان خود با اين رژيم پرداخته‌اند، اين رژيم در نقض حقوق فلسطيني‌ها و مقابله با تشكيل دولت فلسطيني گستاخ‌تر شده است و اكنون در انديشه كوچاندن فلسطيني‌ها به اردن و تبديل اين كشور به دولت جايگزين براي فلسطيني‌ها است كه تكرار فاجعه سال 1948 را در اذهان تداعي مي‌سازد.
