با نزديك شدن به ماه‌هاي پاياني دولت و در آستانه انتخابات دوازدهمين دوره رياست جمهوري، معيشت مردم به سبد دغدغه‌هاي دولت تدبير و اميد افزوده شد، اما اينبار در شاكله ارسال سيستم پيامكي همراه با آدرس فروشگاه‌هاي زنجيره‌اي كه به نسبت دوره‌هاي قبل و صف‌هاي طولاني پرجمعيت، مي‌توان گفت كه تقريباً ظاهري عزتمندانه‌تر دارد.
سال اول توزيع سبدي به نام كالا در حين مذاكرات هسته‌اي و توافقات نافرجام از نوع برجامي و تشكيل صف‌هاي طويل دريافت سبد كالا، سال دوم توزيع در سالگرد پيروزي انقلاب، سال سوم باز هم در آستانه سالگرد پيروزي انقلاب و توزيع سبد كالا در آستانه برگزاري انتخابات مجلس شوراي اسلامي و خبرگان رهبري و سال چهارم هم سبد كالاي پيامكي دولت براي مددجويان كميته امداد در واپسين روزهاي سال!
تقريباً چهار سال پيش بود كه در مناظره‌هاي انتخاباتي، يكي از وعده‌هاي روشن دولت تدبير و اميد متحول ساختن اقتصاد و معيشت مردم بود و در يك سرِ ماجرا از كانال حل تحريم‌ها نويد گشايش اقتصادي در بعد ملي و بين‌المللي مطرح شده و از سوي ديگر با زير سؤال بردن عملكرد دولت قبل، اقداماتي چون دادن سهام عدالت و يارانه، نوعي گدا‌پروري و مسكن‌هاي موقتي معرفي مي‌شد.
امروز اقشاري كه قرار بود با وعده گشايش اقتصادي ديروز دولت تدبير و اميد ديگر ضعيف قلمداد نشوند، يكبار ديگر در آستانه انتخابات دعوت به دريافت سبد كالاي رايگان دولت شده‌اند.
دولت در حالي اقدام به ارائه عزتمندانه! و البته خصوصي (شما بخوانيد يواشكي) سبد كالا كرده است كه خود در موضوع پرداخت يارانه‌ها و سبد كالا در ماه‌هاي پاياني دولت قبل، اوصافي نظير جذب آرا در انتخابات و شعار تبليغاتي با ظاهر پرطمطراق را براي اين قبيل امور به كار مي‌برد.
«من اگر نيكم و گر بد تو برو خود را باش»؛ حالا حكايت اين روزهاي ما انسان‌هاست، آنها که خود را در اصل تدبیر پنداشته و امید حل مشکلات معیشتی را به مردم می‌دادند، آیا به همان اندازه که تیرعدم موفقیت را به سمت دیگران پرتاب کردند، خود در به سرانجام رسیدن وعده‌هایشان پیروز بودند؟ چرا تا ديروز سبد كالا و يارانه و سهام عدالت به بهانه عزت مردم بد تلقي مي‌شد، اما امروز اگر به هر نحوي ارائه شود، عزت مردم زير سؤال نمي‌رود؟! راستي چه خبر از شب عزاي دولت؟! شب پرداخت يارانه‌هاي مردم...
