فدراسيون پزشکي ورزشي ايران توجه ويژهاي به پيشگيري از دوپينگ ميکند. توجه به مقوله پيشگيري به خاطر تأکيدي است که وادا بر برنامههاي آموزشي ويژه نوجوانان و جوانان دارد. در وهله اول انتظار ميرود يک ورزشکار نسبت به عوارض ناشي از مواد ممنوعه آگاه باشد، چراکه داروهاي اعلام شده آينده و زندگي ورزشکاران را به مخاطره مياندازد. ورزشکار بايد بداند برحسب مادهاي که مصرف ميکند عوارضي چون نارسايي کليهها، کبد، سيروز کبدي، نارسايي قلبي، سکته، تصلب شراين و... در انتظارش خواهد بود.
در صورتي که به دليل بيماري مجبور به استفاده از دارو است بايد قبل از مصرف، موضوع را با پزشک تيم در ميان بگذارند. در بحث پيشگيري و آگاهيبخشي به اهالي ورزش بحث آموزش مربيان، مديران و سرپرست تيمها را نيز شامل ميشود. بهعلاوه اينکه همه فدراسيونهاي ورزشي نيز کميته پزشکي دارند و کميتههاي ضددوپينگ نيز در فدراسيونها فعال هستند. با تلاشهايي که تاکنون انجام شده ورزشکاران دوپينگي آگاهانه دوپينگ ميکنند. در حقيقت ورزشکاري که در سطح ملي يا باشگاهي فعال است بايد شخصاً مراقب بدن خود باشد. براساس قانون نيز مسئوليت مصرف هر نوع ماده ممنوعه برعهده خود ورزشکار است و اين ورزشکار است که با محروميت روبهرو ميشود.
اينکه ورزشکاري مدعي ميشود قليانش آلوده بوده، اصلاً در ورزش حرفهاي قابل قبول نيست. ورزشکار حرفهاي حتي نبايد سيگار بکشد چه برسد به اينکه مدعي شود قليان مصرف کرده است! دوپينگ چالشي است که به هيچ وجه با روح ورزش سازگار نيست. ورزش ابزاري فرهنگي است که از بسياري از آسيبهاي اجتماعي و ناهنجاريهاي مختلف پيشگيري ميکند در حالي که دوپينگ اصل ورزش را زير سؤال ميبرد. مواد ممنوعه در داروخانهها يافت نميشوند و به شکل قاچاق به کشور ميآيند. بيشتر موارد دوپينگ رخ داده در باشگاههاي عمومي اتفاق ميافتد در حالي که هيچ باشگاهي حق توزيع دارو يا تزريق را ندارد و با مجرمان مطابق با جرمشان برخورد ميشود.