«تحصيلكردهاي كه نتواند براي خود اشتغال ايجاد كند بايد به نحوه درس خواندنش شك كند» اين جمله بخشي از سخنان معاون اول رياست محترم جمهور جناب آقاي جهانگيري است كه در فضاي مجازي منتشر شده است. شايد در نگاه اول حق با ايشان باشد اما بايد كمي دقيقتر به مسئله نگاه كرد.
بگذاريد از ابتداييترين مراحل تحصيلي در كشور شروع كنيم كه فرد وارد فضاي آموزش و پرورش ميشود. بنابراين انتظار ميرود در طول 12 سال تحصيل در دوران پيش از دانشگاه در مورد ايجاد خلاقيت، انگيزهبخشي، كارآفريني و هزاران موضوع متنوع ديگر در اين دوران كه قدرت پذيرش و شخصيت پذيري افراد است روي دانشآموزان كار شود اما همانطور كه همه ما ميدانيم در اين دوران دانشآموزان در مدرسه فقط و فقط آموزشهاي كلاسيكي ميبينند كه بخش بسيار زيادي از آنها غيرمفيد است و فقط حافظه آنها را پرورش ميدهد. بنابراين سيستم آموزش و پرورش كشور به كساني كه 12 سال عمر خود را در آن سپري ميكنند فقط و فقط مسائلي را آموزش ميدهد كه مربوط به حافظه افراد است و مسائل آموزشي مربوط به توانمند كردن دانشآموزان در جامعه مغفول واقع ميشود.
پس از دوران تحصيل اگر فرد بتواند وارد دانشگاه شود كه به مدد پولي شدن سيستم آموزش عالي كشور همه از اين توانايي برخوردار هستند، بايد همانند دوران تحصيل در آموزش و پرورش دروسي را بگذراند كه هيچگونه آموزشي به او در حوزه اجتماعي و كار براي رشد قدرت خلاقيت، شناخت از اقتصاد و بازار، توانايي راهاندازي كسب و كار و... داده نميشود و صرفا بر اين موضوع تأكيد ميشود كه دانشجو بايد خوب درس بخواند، نمره خوب بگيرد، مقاله بدهد و بعد هم فارغالتحصيل بشود كه در بهترين حالت شاگرد اول دانشگاه ميشود اما وقتي به بيرون از ديوارهاي دانشگاه پا ميگذارد با يك جامعه غريبه روبهرو ميشود كه با هيچكدام از معادلات پيچيده درون كتب و دروس دانشگاهي كه به او آموختهاند، قابل تحليل نيست و او بايد بتواند در اين جامعه به عنوان يك شخصيت برتر و تحصيلكرده نخبه فعاليت كند. جامعه از او انتظار دارد كار و درآمد قابل قبولي داشته باشد، اما او در دوران دانشجويي، آموزشي در حوزه كارآفريني و كسب درآمد نديده است و سيستم آموزشي مدام در گوشش خوانده كه وظيفهاش در قبال دانشجو آموزش است و نه چيز ديگري!
حال برگرديم به سخنان جناب معاون اول، حق با كيست؟! آيا باز هم بايد در نحوه تحصيل و درس خواندن تحصيلكردهها شك كرد يا اينبار بايد در نحوه مديريت مديران و كفايت سيستم آموزشي كشور شك كرد؟! آيا اينكه فارغالتحصيل ما هيچ آموزشي در حوزه كارآفريني و كسب و كار نديده است و نميتواند كارآفرين باشد حاصل تحصيل بد اوست يا مديريت بد سيستم آموزشي كشور؟
*عضو شوراي مركزي اتحاديه انجمنهاي اسلامي دانشجويان مستقل