توجه به رده‌هاي پايه راه پيشرفت واليبال ساحلي

از واليبال ساحلي ايران با توجه به اينکه رشته‌اي نوپا است، نبايد انتظار زيادي داشت. هرچند هر چهار نماينده کشورمان از تور جهاني واليبال ساحلي کيش کنار رفتند، اما در مجموع با توجه به شرايطي که اين تيم‌ها آماده اين رقابت‌ها شدند، نمايش خوبي در اين مسابقات داشتند. سطح واليبال ساحلي ايران با تيم‌هاي مطرح دنيا مانند سوئيس و روسيه قابل مقايسه نيست و تيم کشورمان از تيم‌هاي درجه سوم جهان است و نبايد انتظار داشت که ايران بتوانند در سطح اول واليبال ساحلي نتيجه خوبي بگيرد. براي رسيدن ساحلي بازان کشورمان به سطح اول جهان بايد مانند واليبال سالني کارهاي زيربنايي انجام شود. اولين قدم در اين راه توجه به رده‌هاي پايه و شناسايي بازيکنان مستعد و علاقه‌مند به اين رشته در سراسر ايران است، ملي پوشان کشورمان در حال حاضر به جز چند نفر، سن بالايي دارند و بايد نيروي جواني به واليبال ساحلي تزريق شود و اين جز با توجه به استعداديابي و رده‌هاي پايه محقق نمي‌شود. علاوه بر اين بايد از توان مربيان مطرح واليبال ساحلي جهان هم استفاده کرد و واليباليست‌هاي ساحلي کشورمان با توجه به پتانسيل و تواني که اين رشته در کشورمان دارد، زير نظر مربيان برجسته دنيا، مي‌توانند حرف‌هاي زيادي در جهان براي گفتن داشته باشند.

البته اين به زمان احتياج دارد، همانطور که واليبال سالني توانست با انتخاب مربي‌اي مانند ولاسکو و پشت‌ سر گذاشتن يک دوره زماني 10 ساله به سطح اول جهان برسد، اين اتفاق براي واليبال ساحلي هم مي‌تواند رخ دهد. همچنين امکانات و برگزاري اردوهاي پيوسته و مداوم از ديگر فاکتورهايي است که لازمه پيشرفت واليبال ساحلي است، در حال حاضر ساحلي‌بازان سالي يک يا دو بار دور هم جمع مي‌شوند و براي مسابقات آماده مي‌شوند و اردوهاي مداومي ندارند که روي آماده‌سازي‌شان تأثير مي‌گذارد. همچنين براي پيشرفت واليبال ساحلي بايد تيم‌هاي کشورمان به رقابت‌هاي بين‌المللي متعددي اعزام شوند، به خصوص که معتقدم شرکت در يک رقابت بين‌المللي مساوي يک‌سال تمرين در داخل کشور است. حضور در تورنمنت‌هاي خارجي سبب مي‌شود تا ساحلي‌بازان، تجربه تنه به تنه شدن با بهترين‌هاي دنيا را داشته باشند و فاصله‌شان با سطح اول جهان مشخص شود و آنها با تجربه‌اي که کسب مي‌کنند بتوانند فاصله‌ها را کمتر کنند.