دانشجویان معمولاً با انرژی بسیار و بعد از گذراندن سد کنکور و با توقعاتی بسیار وارد دانشگاه می‌شوند. این گروه - جز معدودی- خیلی زود وارد دنیایی می‌شوند که در آن دیگر جدیت در خواندن و تفکر معنایی ندارد. یک فرضیه می‌تواند این باشد که زندگی دانشجویی که می‌توان آن‌را به چند فضای مشخص از قبیل خوابگاه و همه مختصات ساختاری، فرهنگی، روانی و ...؛ کلاس‌ها، اساتید، رابطه زندگی دانشجویی و خانواده، زیستن در غربت، گروه‌های دانشجویی، دوستان و ... تقسیم‌بندی کرد، نقشی اساسی در پدید آوردن این وضعیت دارد. بخش مهم تحقیقی درباره زیست دانشجویی و همه فضاهای خاص آن، به بررسی فرایندها و کارکرد عناصر مختلف موجود در هر کدام از این فضاها که سبب می‌شوند دانشجویان از موجوداتی فعال به عناصری منفعل تبدیل شوند، معطوف خواهد بود. به عبارتی باید نشان داد که چگونه هر یک از ویژگی‌های خوابگاه، کلاس‌ها، فضای معماری دانشگاه، کتابخانه و ... سبب شکل دادن به دانشجویان و رفتارهای ایشان می‌شود.
برای رسیدن به چنین شناختی باید دانشجویان عمیقاً به خود، احساسات و واکنش‌های روحی و رفتاری خود به شرایطی که در آن پا گذاشته‌اند فکر کنند. به گذشته خود -روزهایی که مدرسه و عناصر آن به برداشت‌ها و شناخت‌های ایشان از دانش شکل می‌داد- فکر کنند و همین تفکرات را درباره روزهای دانشگاه نیز تکرار کنند. به عبارتی دانشجویان باید درباره همه آن چیزهایی که بر مسیر زندگی آنها تأثیر گذاشته‌اند و سبب شده‌اند تا همان چیزی باشند که امروز هستند، فکر کنند. اگر مثل بوردیو -جامعه‌شناس فرانسوی– فکر کنیم و رفتارهای امروز را بخشی از الزامات منش فرد بدانیم و هم‌چون او فکر کنیم که منش شکل گرفته در تاریخ زندگی فرد است، باید برای تبیین وضع فعلی به گذشته فردی دانشجویان مراجعه کنیم.
