با حادثه پلاسكو جرياني در جامعه به راه افتاده و حساسيتها نسبت به بافتهاي فرسوده و متراكم و ناپايدار افزايش يافته است، به گونهاي كه بسياري از مسئولان از ضرورت اهتمام به بافتهاي فرسوده و احيا و نوسازي سخن به ميان ميآورند.
اميد آنكه حساسيتها به بافتهاي فرسوده تبديل به همتي شود تا بخشهاي متولي و پشتيبان وارد عرصه عمل شوند و به حركتهاي لاكپشتي در زمينه احيا و بافتهاي فرسوده سرعت بيشتري ببخشند.
وجود چند ده هزار هكتار بافت فرسوده و ناپايدار در كلانشهرها سبب شده است تا ايمني اين بخش كاهش يابد. در حقيقت فضاهاي بيدفاع شهري از گذشتههاي دور تاكنون به دليل بيتوجهيهاي صورت گرفته روي هم انباشته شده است.
حالا با كوچكترين حادثهاي فاجعهاي به بار ميآيد و خسارت هاي چندين برابري بر جا ميگذارد. در حالي كه بخشهايی در حال توسعه و ارتقا و كيفيت زندگي است، ساير بخشهاي قديميساز به معضل شهري تبديل شده است و هر روز بر ميزان مسائل و مشكلات اين بخشها افزوده مي شود. خانههايي كه با ملات و آجر و حتي خشت ساخته شدهاند، حالا از توسعه شهري جا ماندهاند و اين لكههاي فرسوده خطر بالقوهاي هستند كه تهديدي براي ساير بخشها نيز به حساب ميآيند.
در حالي كه كشور در ركود قرار دارد و تلاشها براي خروج از آن در اين شرايط حساس در كوتاه مدت جواب نداده است، لازم است تا به بافتهاي فرسوده نگاه جديدي صورت بگيرد و با گام برداشتن به سوي احيا و نوسازي بافتهاي فرسوده، چرخ اقتصادي كشور به گردش درآيد؛ چرا كه صاحبنظران معتقدند كه با رونق حوزه ساخت و ساز بيش از 30 درصد از مشاغل كشور به صورت مستقيم يا غيرمستقيم وارد چرخه كار خواهند شد؛ ظرفيتي كه ميتواند علاوه بر كاهش خطرات و تهديدات بافتهاي فرسوده و ناپايدار به ارتقاي زندگي شهري نيز كمك شاياني بكند. نگاه تخصصي ساخت و ساز در كشور به درستي صورت نميگيرد و حوزه ساخت و ساز كنوني نيز به دلايل گوناگون سبب شده است تا با كاهش عمر مفيد سازهها نسبت به استانداردهاي جهاني مواجه باشيم. بنابراين سود فرسودگي در كشور ما از يك سو سبب رونق اقتصادي و از سوي ديگر سبب كاهش تهديدات و خطرات با توجه به حادثهخيز بودن كشور خواهد شد.
نبايد فراموش كرد كه فرسودگي بافتها فقط مختص شهرها نيست، بلكه روستاها نيز از اين معضل رنج ميبرند كه ضروري است تا دولتمردان و قانونگذار از ظرفيتهاي دانشگاهي و منابع موجود در كشور براي برونرفت از اين معضل بيشترين بهره را ببرند. در كشور ما خروجي دانشگاهها در حوزههاي عمراني، ظرفيت بالايي را به وجود آورده است كه ميتوان با تربيت و به كارگيري نيروهاي متخصص گام بلندي در جهت «اقتصاد مقاومتي، اقدام و عمل» برداشت.
بر اين اساس نبايد از سود بافتهاي فرسوده در كشور غافل شد. سرمايهگذاري كه در بلندمدت سبب خواهد شد تا حركت كشور در مسير توسعه سرعت بيشتري بگيرد.