صدا‌و‌سيما مي‌تواند تأثير بسياري در ترويج فرهنگ قرآن‌خواني در خانواده و جامعه داشته باشد. نهادي كه مي‌تواند به راحتي افراد را با قرآن و معارف بر‌حقش آشنا سازد. از حق نگذريم تاكنون برنامه‌هاي قرآني زيادي در تلويزيون برگزار شده است اما چند نفر از افراد جامعه به اين ميزگردهاي قرآني توجه مي‌كنند؟! مردم ما چه مدت از شبانه‌روز را پاي برنامه‌هاي پرمحتوا و پر مفهوم شبكه قرآن مي‌نشينند؟! و در عوض، چند درصد از مردم به پاي فيلم‌هاي پرمخاطب و سريال‌هاي طنز مي‌نشينند؟
آيا وقت آن نرسيده است كه روش القاي مفاهيم قرآني را از حالت رسمي و يكنواخت دربياوريم؟ آيا اسلام مخالف آن است كه معارف قرآني در قالب يك مسابقه شاد و مفرح كه هم تفريح است و هم در آن آموزش گنجانده شده، برگزار شود؟ آيا اشكالي دارد كه در سريال‌هاي ولو طنز (كه بيشترين مخاطب را دارد) در ميان ديالوگ‌هاي بازيگران از فرامين الهي استفاده شود؟ آيا معناي واقعي طنز كه گوياي حقايق زندگي است مخالفتي با آيات قرآن و آموزه‌هاي ديني دارد؟ و اينجاست كه خلأ نويسندگان قدر در جامعه به خوبي حس مي‌شود.
به خوبي مي‌دانيم كه قرآن، اين كتاب ارزشمند الهي مملو از قصص زيبا و زندگي‌ساز است. بيش از 2هزار قصه قرآني كم چيزي نيست براي پر و بال دادن و تبديل شدن به فيلم‌هاي بسيار پر محتوا و در عين حال پر‌مخاطبي چون يوسف پيامبر، مردان آنجلس يا مريم مقدس. از آنجايي كه اينها قصه‌اي شيرين و جذاب دارند با آنكه دهها بار طي اين چند سال از تلويزيون پخش شده‌اند، باز هم مخاطب را پاي خود ميخكوب مي‌كنند و افسوس كه تعداد اين فيلم‌ها از تعداد انگشتان دست تجاوز نمي‌كند.
به نظر مي‌رسد كه مسئولان صدا‌و‌سيما بايد همانطور كه از چند سال پيش شروع كرده‌اند، با همكاري حوزه و دانشگاه رشته‌هايي چون فيلمسازي يا ساخت انيميشن با محتواي قصص قرآني و روايي تأسيس كنند.
در جامعه‌اي كه حقوق يك فوتباليست نيمكت‌نشين يك ميليارد تومان در سال است چقدر هزينه صرف نشر و ارائه معارف قرآني مي‌شود؟ مگر نه اين است كه حقوق مربي قرآن جزو معدود حقوق‌هايي است كه بايد از بيت‌المال برداشته شود؟ چرا حقوق اكثر مربيان قرآني آنقدر ناچيز است كه بهتر است بگوييم في‌سبيل‌الله قرآن درس مي‌دهند! مگر يك مربي قرآن تحصيلكرده نيست؟
چرا بايد حقوق او با حقوق يك مربي رياضي يا مربي زبان‌هاي گوناگون اصلاً قابل مقايسه نباشد؟ چرا بايد مؤسسات قرآني كشور كه چندين سال است لياقت خود را در تربيت افراد برجسته در حفظ، قرائت و تفسير قرآن به همگان اثبات كرده‌اند از طرف هيچ ارگاني حمايت نشوند و مجبور باشند براي پرداخت حقوق هرچند ناچيز مربيان خود از قرآن‌آموزان شهريه دريافت كنند؟ و چه زيادند كساني كه دوست دارند خود و فرزندانشان قرآن بياموزند و توان پرداخت همين هزينه‌هاي كم را ندارند. از اين بحث مي‌گذريم، اما عملكرد صدا‌و‌سيماي كشور در رابطه با توليد برنامه‌هاي قرآني، پخش آن، رشد و القاي مفاهيم قرآني در خانواده‌ها و به خصوص جامعه ايراني - اسلامي اصلاً خوب و قابل ستايش و تقدير نبوده است. صدا‌و‌سيماي ما به نوعي با عدم توليد برنامه‌هاي متفاوت قرآني، كتاب خدا را مهجور كرده و بايد بكوشد تا از اين ضعف خارج شود.
چه زيبا مولاي متقيان امروز را پيشگويي كرده و فرمودند: همانا پس از من روزي بر شما فرا خواهد رسيد كه چيزي پنهان‌تر از حق و آشكارتر از باطل و فراوان‌تر از دروغ به خدا و پيامبرش نباشد و نزد مردم آن زمان كالايي زيانمند‌تر از قرآن نيست. . . حاملان قرآن آن را واگذاشته و حافظان قرآن آن را فراموش مي‌كنند، پس در آن روز قرآن و پيروانش ميان مردم رانده و مهجور مي‌گردند و هر دو غريبانه در يك راه ناشناخته سرگردانند و پناهگاهي ميان مردم ندارند. پس قرآن و پيروانش در ميان مردم هستند اما گويا حضور ندارند. با مردمند ولي از آنان بريده‌اند... پس از قرآن جز نامي نزدشان باقي نماند و آنان جز خطي را از قرآن نشناسند.
در آخر حديثي تفكربرانگيز از پيامبر گرامي اسلام(ص) نقل كرده و سخن را به پايان مي‌رسانيم: هر كس قرآن را بياموزد و بداند و مصحف را در جايي بياويزد و آن را تعهد نكند و در آن ننگرد، قرآن روز قيامت مي‌آيد و بر وي بياويزد و گويد: خدايا اين بنده مرا مهجور كرده. ميان من و او حكم فرما. به اميد آنكه هيچ يك از ما و ارگان‌ها و سازمان‌هاي رسمي كشورمان شامل حديث مذكور نشويم.
بله خیلی مطلب مفید و جالبی بود ولی کو گوش شنوا 
