وقتي تصميم مي‌گيريم براي زندگي خود شريكي انتخاب كنيم در واقع مهم‌ترين و بزرگ‌ترين تصميم زندگي خود را گرفته‌ايم. ازدواج تنها ما را صاحب همسر و خانواده نمي‌كند بلكه شريكي براي زندگي ما مي‌آورد كه يار و رفيق هميشگي ماست. كسي كه به ما عشق و محبت مي‌دهد و در تمام لحظات زندگي در كنار ماست. شريك لحظه‌هاي شادي و غم‌ها و ناراحتي‌هاي ماست. كسي كه وقتي كمك نياز داريم بدون هيچ چشمداشتي به ما كمك مي‌كند. همسر شريك شكست‌ها و موفقيت‌هاي ماست. همسر، شريك داشته‌ها و نداشته‌هاي ماست. شريك زندگي ما با حمايت‌هاي بي‌دريغش، احتياجات ما را برطرف مي‌كند و احساس امنيت، راحتي و آسودگي را براي ما به ارمغان مي‌آورد. اما حتي در خانواده‌هاي بسيار ايده‌آل و پر از عشق و محبت و در ميان خوشبخت‌ترين زوج‌ها هم گاهي وقت‌ها رازهاي پنهاني وجود دارد كه صلاح را در اين مي‌بينند كه آن را از شريك زندگي خود پنهان كنند تا او را نارحت نكنند. مثلاً مرد خانه بيكار شده است ولي طبق ساعت هميشگي از خانه خارج مي‌شود و رأس ساعت هميشگي نيز به خانه برمي‌گردد تا همسرش متوجه بيكاري او نشود.
وقتي دليل اين پنهانكاري را از او مي‌پرسيم مي‌گويد:«نمي‌خواهم همسرم متوجه بيكاري من شود و مضطرب و نگران گردد. من به زودي كاري پيدا مي‌كنم.» گاهي وقت‌ها هم خانم‌ها با صلاحديد خود موضوعاتي را كه مي‌دانند همسرشان دوست ندارد و اگر متوجه شود بسيار ناراحت مي‌شود را به او نمي‌گويند تا زندگي‌شان دچار آشفتگي نشود. اينها همه دلايل و توجيهاتي است كه معمولاً زوجين در برابر پنهانكاري‌هاي خود بروز مي‌دهند.
حساب مخفيگاهي پنهانكاري‌هاي ميان زن و مرد با سياست و از روي حساب و كتاب است. شايد بتوان گفت درصدي از آقايان هستند كه دليلي نمي‌بينند همسرشان از ميزان حقوق دريافتي، تعداد ملك و املاك و كلاً ميزان دارايي او با خبر باشد. وقتي دليل اين پنهانكاري را از او مي‌پرسيم تقريباً از همه جواب‌هاي مشابهي را مي‌شنويم:«دليلي نمي‌بينم از تمام دارايي‌هاي من باخبر باشد. به زن‌ها نمي‌شود اعتماد كرد. كسي از فرداي خود خبر ندارد. اگر زندگي مشتركمان به جدايي كشيد بهتر است آمار دارايي‌هاي من را نداشته باشد و...». به نوعي مي‌توان اين پنهانكاري را ريشه در بي‌اعتمادي به شريك زندگي دانست و آفت زندگي مشترك است. اما پنهانكاري مالي در بسياري از خانم‌ها وجود دارد. خانم‌ها ملك و املاك خود را كه نمي‌توانند پنهان كنند ولي پول نقد را مي‌توانند در حساب‌هاي مخفي پنهان كنند. برخي خانم‌هاي شاغل بخشي از حقوق دريافتي خود و پول‌هايي كه از همسرشان دريافت مي‌كنند را در حسابي پنهاني پس‌انداز مي‌كنند براي روز مبادا. همچنين برخي خانم‌هاي خانه‌دار نيز مبالغ دريافتي با رقم‌هاي متفاوت با دلايل متفاوت‌تر را از همسرخود پنهاني در يك حساب مخفي پس‌انداز مي‌كنند. به نظر مي‌رسد شاخص‌ترين دليل تمام اين مخفي‌كردن‌ها، ترس از آينده، تنهايي و بي‌پولي است.
نيمي من، نيمي توزندگي مشترك اساساً به اين معناست كه زن و مرد دست به دست يكديگر مي‌دهند و رابطه‌اي را تا پايان عمر حفظ مي‌كنند. براي شروع اين رابطه وجود عشق و محبت و دوست داشتن طرف مقابل نكته‌اي مثبت و البته ضروري است، اما علاوه بر دوست داشتن و توانايي حفظ آن در طول زندگي، آنچه مي‌تواند موجب پايداري اين روابط شود، برقراري رابطه‌اي متقابل همراه با تفاهم است. به اين معني كه زن و مرد بايد به يكديگر توجه كافي داشته باشند و تلاش كنند نيازهاي طرف مقابل را برآورده سازند. در واقع پيش نياز ورود به زندگي مشترك موفق و عاشقانه، پذيرفتن مشترك بودن زندگي پس از ازدواج است. يعني هر كدام از زوجين بايد باور قلبي داشته باشند كه در خانواده‌اي كه قرار است تشكيل شود، 50 درصد از خواسته‌ها، تصميم‌ها، داشته‌ها، اموال، فعاليت‌ها و... متعلق به من و متناسب با خواست شخصي من است و 50 درصد ديگر از آن شريك زندگي من است. معمولاً در شروع زندگي همه به دليل هيجانات اوليه تمام اين موارد را قبول دارند و قول مي‌دهند كه به آن پايبند باشند ولي بعد از گذشت مدتي و فروكش كردن اين هيجانات، خودبيني‌ها و خودخواهي‌هاي هر دو طرف بروز كرده و زندگي به محلي براي «اين مال من است و من هرچه بگويم و فقط حرف من درست است و چرا من هرچه دارم را بايد به تو بدهم و دوران مجردي چقدر خوب است و...» تبديل مي‌شود و اين همان نقطه شروع نزاع، دعوا و اختلافات زوجين است.
اشتراك در همه چيز زندگياگر هركدام از زوجين از اول زندگي اين باور حقيقي را قبول داشته باشند كه زندگي مشترك، يعني اشتراك در همه چيز، اشتراك در خود زندگي، در مال و اموال، در تصميم‌گيري‌ها، در خورد و خوراك، در استراحت و تفريح، در كار و پيشرفت، در تحصيل و مطالعه، در مسافرت و بازي و... هيچ وقت زندگي آنها دستخوش ناملايمات نمي‌شود. اگر افراد خودخواهي و خود‌بيني‌هاي خود را كنار بگذارند و در شروع زندگي صداقت داشته باشند و اگر بر اين باور باشند كه شرط اساسي براي يك زندگي مشترك ايجاد امنيت روحي و رواني براي همسر است قطعاً زندگي مشترك موفقي را خواهند داشت.
بنابراين وقتي شريك زندگي با ما صادق و روراست است دليلي براي پنهانكاري نيست. ولي واقعيت اين است كه بعد از گذشت مدتي از عمر ازدواج زندگي مشترك معناي ديگري به خود مي‌گيرد. عشق و محبت به همسر فقط در آوردن پول به خانه، به نام زدن دارايي، انجام امور خانه و بچه‌ها، سر ساعت آمدن و سر ساعت رفتن و صله رحم براي خانواده طرفين معنا مي‌شود. همه تصور مي‌كنند با ازدواج ديگر حريم خصوصي و مالكيت خصوصي نمي‌توانند داشته باشند در حالي كه در حالت ايده‌آل، زن و شوهر به نقطه‌اي مي‌رسند كه واقعاً عشق بين آنها حرف اول و آخر را مي‌زند و لذا غير از زندگي مشتركشان چيز ديگري را نمي‌بينند كه بخواهند به آن فكر كنند. ديگر خودشان را نمي‌بينند، ديگر منيتي وجود ندارد كه براي آن نزاع داشته باشند. همچنين اموال برايشان اهميتي ندارد كه بخواهند براي تقسيم آن يا مالكيت خصوصي و عمومي آن مرزبندي داشته باشند. البته براي رسيدن به اين نقطه زمان لازم است. بايد تلاش مستمر و طولاني مدت صورت پذيرد تا زن و شوهر به نقطه‌اي برسند كه زندگي‌شان به معني حقيقي مشترك شود و در ابتداي مسير، اين مرزبندي‌ها طبيعي است و اشكالي به آن وارد نيست. خصوصاً آن كه فرهنگ حاكم بر جامعه از ابتداي مسئله ازدواج به شدت زوجين را به سمت تقسيم مال و اموال غير‌موجود، امتياز گرفتن از يكديگر، كشتن گربه دم حجله، خط و نشان كشيدن براي همديگر، مهريه بالا، توجه به جزئيات جهيزيه و امثال آن تشويق مي‌كند و اين شروع همه بدبختي‌ها و سنگ بناي ديواري است كه تا ثريا كج خواهد رفت.
حوزه خصوصي، حوزه مشتركاگر دوست داريد زندگي مشترك سالمي داشته باشيد خلاف جريان آب حركت كنيد و نگذاريد عمر زندگي مشتركتان خيلي زود تمام شود. براي خودتان چارچوب‌هاي مشترك و خصوصي تعريف كنيد. مشخص كنيد كه كدام حوزه‌ها خصوصي به حساب مي‌آيد و كدام حوزه‌ها مشترك. براي حوزه‌هاي خصوصي، واقعاً ارزش قائل باشيد و به يكديگر تعدي و بي‌حرمتي نكنيد و براي حوزه‌هاي مشترك هم بپذيريد كه 50درصد آن مطابق ميل شما خواهد بود و نه بيشتر. با اين روش ديگر نياز نيست حساب‌هاي شخصي و مخفي داشته باشيد.
