اغلب مي‌بينيم كه براي مقابله با اعتياد فقط روي درمان تمركز مي‌شود، در حالي كه اصل اساسي و علمي در درمان اعتياد، پيشگيري است و بايد همه اقشار جامعه در اين زمينه آموزش‌هاي لازم را ببينند. ارائه آموزش‌هاي پايه‌اي به افراد براي آشنايي با خطر اعتياد، مسير مبارزه اجتماعي با مواد مخدر را هموارتر مي‌كند، وجود يك نهاد تصميم‌گير قوي و واحد در حوزه مقابله با اعتياد و جزيره‌اي عمل نكردن سازمان‌هاي متولي اين حوزه، پايه‌اي‌ترين فعاليت‌هايي است كه مي‌تواند فرآيند مقابله با اعتياد را به ريل علمي برگرداند.
از نگاه رفتارشناسي اجتماعي، مصرف مواد مخدر صنعتي و شيميايي ناهنجار بوده و ممكن است از لحاظ قانوني جرم تلقي شود و معتادان به دليل طرد شدن از خانواده و جامعه و تأمين هزينه مواد مخدر در مسيرهاي نادرست حركت مي‌كنند. متأسفانه برخي از افراد براي پركردن جيب‌هاي سرمايه‌داران و باندهاي مافيايي در داخل كشور به عرضه مواد مخدر صنعتي و قرص‌هاي روانگردان مي‌پردازند و نوجوانان و جوانان را با مصرف اين مواد دچار آسيب‌هاي روحي و جسمي مي‌كنند. اعتياد به مصرف مواد مخدر معضل فراملي است. فساد اخلاقي، متلاشي شدن زندگي زناشويي، بيماري‌هاي عصبي و مغزي و ضعيف شدن اعضاي بدن از عوارض تخريب‌كننده مصرف مواد مخدر صنعتي و شيميايي است. هياهو در فضاي مجازي و تبليغات دروغ درباره اينكه مواد مخدر انرژي‌زا و نشاط‌آور است، جوانان را به سوي باتلاق هولناك فساد و نيستي مي‌كشاند.
امروزه مبارزه اجتماعي با مواد مخدر پيش از گذشته در جامعه احساس مي‌شود، بنابراين تك‌تك افراد بايد در قالب دسته‌هاي مختلف از جمله هنرمندان، ورزشكاران، خانواده‌ها، روحانيون و غيره با كمك سازمان‌هاي مدني و دستگاه‌هاي دولتي بر امر پيشگيري و آموزش روش‌هاي مقابله با اعتياد تلاش كنند.
* آسيب‌شناس اجتماعي 
