واليبال يك سرمربي مقتدر مي‌خواهد

مربيان بزرگ اغلب تمايل چنداني براي كار در آسيا ندارند. بنابراين علاوه بر انگيزه دروني خود شخص، فدراسيون نيز بايد انگيزه بيروني جهت رسيدن به فرد مورد نظر خود را ايجاد كند. با اين وجود، مربي تيم ملي بايد هر چه سريعتر و تا قبل از بازي‌هاي پلي‌آف مشخص شود تا بتواند بازي‌هاي هشت تيم نهايي را از نزديك به تماشا بنشيند و شايسته‌ترين نفرات را براي بازي در تيم ملي انتخاب كند. چراكه سرمربي جديد، اطلاعات كافي و شناخت كامل و جامعي از نفرات ليگ ندارد و براي رسيدن به اين شناخت، ‌بايد بازي‌هاي ليگ را ديده باشد. البته با برنامه چهارساله‌اي كه فدراسيون در دستور كار خود قرار داده است، نمي‌توان بي‌گدار به آب زد و بايد با اطلاعات كافي و بررسي‌هاي دقيق سرمربي آينده تيم ملي واليبال را انتخاب كند. مربي كه شخصيت كار در ايران و نشستن روي نيمكت تيم ملي را داشته باشد. ضمن اينكه مربي جديد بايد توان جوابگويي به بازيكنان را داشته باشد و حرف جديدي براي ارائه به بازيكنان داشته باشد چه از لحاظ تكنيكي و چه تاكتيكي.

علاوه بر اين ويژگي‌ها، شخصي كه سرمربي خواهد شد بايد تجربه بين‌المللي بسيار بالايي داشته باشد و رزومه موفقي را نيز ارائه كند. با توجه به اين مسائل، مي‌توان گفت كه در مجموع از بين چهار گزينه كنوني، كولاكوويچ شايسته‌ترين فرد براي هدايت تيم‌ ‌ملي واليبال است. كولاكوويچ علاوه بر كاركردن در صربستان، در ايتاليا نيز پرونده موفقي دارد. البته من با اين هدف فدراسيون كه رسيدن به جمع چهار تيم پاياني در المپيك را يكي از شروط انتخاب سرمربي قرار داده موافق نيستم. ما در ورزش با نيروي انساني سر و كار داريم نه ماشين. نيروي انساني تحت شرايط مختلف خروجي‌هاي متفاوتي دارد و هميشه آن چيزي نمي‌شود كه ما انتظار آن را داريم. هر چند اين هدف دور از دسترس نيست، زيرا تيم‌هاي جوانان و نوجوانان ما جزو سه تيم اول جهان هستند و اگر پوشش مناسبي صورت گيرد اين موفقيت‌ها تا رده بزرگسالان مي‌تواند ادامه‌ داشته باشد، اما اصرار بر آن به عنوان يكي از شروط، جالب توجه نيست. اما در كل با توجه به تجربه بين‌المللي بالا و رزومه موفقي كه كولاكوويچ دارد، به نظر مي‌رسد او شايسته‌ترين گزينه براي هدايت تيم ملي واليبال ايران است.