همين چند هفته پيش بود كه فروش محصول گوجه فرنگي به معضلي بزرگ براي بوشهري‌ها تبديل شد. با اينكه كشاورزان بوشهري به دليل عدم توازن بين هزينه توليد و فروش ترجيح دادند بخش زيادي از محصولاتشان روي زمين‌هايشان بگندد و با اضافه شدن هزينه‌هاي برداشت، بيش از اين متضرر نشوند، اخيراً خبرهايي منتشر شده كه حكايت از واردات رب چيني براي تأمين خوراك كارخانه‌هاي توليد رب دارد. البته مشكل به همين جا ختم نمي‌شود، چراكه با پيگيري‌هاي «جوان» مشكل فروش گوجه فرنگي در استان‌هاي ديگري همچون هرمزگان هم وجود دارد. در اين راستا، درحالي كه رئيس جهادكشاورزي هرمزگان با انتقاد از پايين بودن كيفيت گوجه فرنگي‌هاي توليدي توسط كشاورزانشان، مهر تأييد بر واردات رب مي‌زند، رئيس اصناف اين استان از عدم همكاري جهادكشاورزي براي اصلاح بذرهاي اين گوجه فرنگي‌ها خبر مي‌دهد. از اين رو استمرار اين شرايط و سكوت مسئولان براي برطرف كردن مشكلات، حكايت از دست‌هاي پنهاني دارد كه قرار است از اين آشفته بازار سود ببرند و در حالي كه كشاورزان در سوگ ضرر يكساله تلاش‌هايشان نشسته‌اند، كارت دعوتي از سوي دلالان به جشن واردات همان محصول به دستشان رسيده است.
درحالي تجربه تلخ كشاورزان بوشهري براي فروش گوجه فرنگي در استان هرمزگان تكرار مي‌شود كه مسئولان دولتي با واردات بي‌موقع رب گوجه فرنگي براي تأمين خوراك كارخانه‌هاي توليد رب، تنها راه فروش گوجه‌هاي داخلي را هم بستند. بنابراين آخرين رؤياي گوجه‌كاران كه شايد بتوانند محصولشان را به كارخانه‌هاي توليد رب بفروشند نيز نقش برآب شد. به گفته كارشناسان درحالي كه اين محصول در كشور به مقداري توليد مي‌شود كه علاوه بر تأمين نياز داخلي، مي‌توان مازاد آن را به كشورهاي ديگر هم صادر كرد، اما مسئولان براي تأمين منافع برخي خواص، دست به واردات رب گوجه فرنگي مي‌زنند. كاري كه باعث مي‌شود بخشي از سرمايه ملي در قالب محصولات كشاورزي روي زمين هدر رود. به گفته رئيس نظام صنفي كشاورزي شهرستان بندرعباس رب گوجه فرنگي در بشكه‌هاي 220ليتري با قيمت هر كيلو 310 تومان وارد كشور مي‌شود و خوراك كارخانه‌هاي توليد رب ايران را تأمين مي‌كند. اين اتفاق نيز در حالي رخ مي‌دهد كه توليد انواع مشتقات گوجه فرنگي مي‌تواند نقش مهمي در اشتغالزايي استان هرمزگان داشته باشد. هادي جوادي در اين خصوص به «جوان» مي‌گويد: «درحال حاضر يك چهارم از جمعيت يك ميليون و 800 هزار نفري هرمزگان به فعاليت‌هاي كشاورزي مشغول هستند و از اين راه تأمين معاش مي‌كنند. با توجه به اينكه در اين استان صنعت حرفي براي گفتن ندارد، مسئولان بايد براي رفع مشكلات كشاورزان بيشتر تلاش كنند. اما با اين حال جاي تأسف دارد كه كشاورزان ما هنوز براي فروش محصولاتشان بايد موانع بسياري را طي كنند و در نهايت متضرر شوند. دليل اين مسئله هم اين است كه دولتمردان هيچ توجهي به معيشت روستاييان ندارند.» وي ادامه مي‌دهد:«با اينكه به طور تقريبي بيش از يك ميليون تن گوجه فرنگي در هرمزگان توليد مي‌شود و مي‌توانيم از اين ظرفيت براي صادرات به كشورهاي همسايه استفاده كنيم اما به دليل سياست‌هاي اشتباه، جا پاي بوشهري‌ها گذاشته‌ايم و همان مسير را طي مي‌كنيم. سند اين ادعا نيز اين است كه گوجه فرنگي اكنون كيلويي 400 تا نهايتاً 500 تومان به فروش مي‌رود در حالي كه قيمت توليد اين محصول براي كشاورز چيزي بيش از 700 تومان تمام مي‌شود.»
ضرري كه مي‌توانست ارزآور باشد با توجه به اينكه قيمت تمام شده گوجه فرنگي با فروش آن همخواني ندارد، امسال نيز همچون سال‌هاي گذشته كشاورزان هرمزگاني بلاتكليف ماندند و ندانستند هنگام برداشت محصول چه كسي به حمايتشان خواهد آمد. رئيس نظام صنفي كشاورزي شهرستان بندرعباس در اين خصوص مي‌گويد:«حداقل اگر مسئولان بر واردات رب اصرار دارند و گوجه فرنگي مرغوبمان در داخل كشور خريدار ندارد، متوليان بايد از طريق سفارتخانه‌ها و بخش بازرگاني زمينه صادرات اين محصول را فراهم كنند. در شرايطي كه نيم كره شمالي كشور اسير سوز و سرماست چرا ما نبايد از فرصت‌ها استفاده كنيم و به رغم برطرف كردن مشكلات، براي كشور ارزآوري داشته باشيم؟» وي ادامه مي‌دهد:«براي انجام صادرات تمام سازمان‌ها و نهادهايي چون وزارت جهاد كشاورزي، وزارت صنعت، معدن و تجارت، وزارت بهداشت، وزارت امور خارجه و وزارت كشور بايد دست به دست هم دهند تا بخش كشاورزي جان دوباره گيرد. اما با اين شرايط مشخص است كه مسئولان شيوه راحت‌تري را پيش گرفته‌اند و نمي‌خواهند كاري كنند.»
عذر بدتر از گناه جهاد كشاورزيدرحالي كه واردات رب، بازار فروش گوجه فرنگي در هرمزگان را به كلي كساد كرده، رئيس سازمان جهادكشاورزي هرمزگان در گفت‌وگو با خبرنگار «جوان» مي‌گويد:«اگر مي‌خواهيم جلوي واردات رب به كشور گرفته شود اول بايد ببينيم كيفيت گوجه فرنگي‌هاي توليدي به حدي است كه بتوان از آن رب گرفت؟» ناصر حيدري‌پور ادامه مي‌دهد:«علاوه بر كيفيت، رب وارداتي نسبت به گوجه‌اي كه كارخانه‌ها بايد از كشاورزان خريداري كنند، مقرون به صرفه‌تر است. بنابراين بايد ببينيم با اين شرايط كه قيمت رب وارداتي ارزان‌تر تمام مي‌شود، كشاورزان حاضر به اين هستند كه گوجه فرنگي‌هايشان را به قيمت كيلويي 200 تومان به‌فروش برسانند تا براي كارخانه‌دارها هم بصرفد؟»
در پاسخ به ادعاهاي واهي رئيس جهاد كشاورزي هرمزگان، رئيس نظام صنفي كشاورزي اين استان مي‌گويد:«اگر كيفيت گوجه فرنگي‌هاي توليدي در هرمزگان به حدي نيست كه كارخانه‌هاي توليد رب از آن استقبال كنند، به اين خاطر است كه مسئولان جهاد كشاورزي براي اصلاح بذر همكاري نمي‌كنند. با اينكه بارها اين موضوع را به مسئولان گوشزد كرده‌ايم اما گوش شنوايي براي آن وجود ندارد.» فرحناز علوي با اشاره به اينكه حتي آماري در خصوص واردات رب به كشور در دست نيست، ادامه مي‌دهد: «دليل تمام اين مخفي‌كاري‌ها اين است كه مسئولان مي‌خواهند راه دلالان را باز بگذارند.» بر اساس گزارش‌ها مشكل فروش گوجه‌فرنگي و بي‌توجهي مسئولان در استان هرمزگان قدمتي چندساله دارد و با استمرار اين شرايط هر سال بر بدهي كشاورزان به بانك‌ها افزوده مي‌شود. مسئله‌اي كه رئيس نظام صنفي كشاورزي اين استان با تأييد آن مي‌گويد: «متأسفانه سال 93 هم مشكل افت قيمت شديد گوجه فرنگي را داشتيم. در حالي در همان سال توليد گوجه فرنگي چيزي حدود 600 تومان تمام مي‌شد كه آقايان اين محصول را از كشاورز 100 تومان هم نمي‌خريدند.» علوي با اشاره به اينكه جاي خالي صنايع تبديلي در استان محسوس است، مي‌افزايد: «قبلاً دو كارخانه رب گوجه داشتيم كه تعطيل شد. اكنون نيز بيش از هشت سال است كه دولت طرحي براي احداث مجدد كارخانه توليد رب مصوب كرده اما آن هم در پيچ و خم تصميم‌هاي بانكي‌ها، اسير ركود شده است.»
چند نکته غم‌انگیز در این مقاله وجود دارد؛ اول اینکه اتلاق نام کارخانه تولید رب به مکانی که اقدام به خرید رب میکند خنده‌دار است و بهتر است گفته شود دلال رب!! دوم اینکه گویا بهتر است نام وزارت کشاورزی را تغییر دهند مثلاً به وزارت تجارت محصولات کشاورزی و یا ... زیرا در این وزارتخانه همه کار میکنند بجز سیاست‌گذاری برای کاشت، داشت و برداشت!! و هر ساله شاهد نابودی حاصل دسترنج و محصولات کشاورزان زحمتکش هستیم، یک فصل گوجه فرنگی، فصل دیگر سیب زمینی، تابستان هندوانه! حتی همین قدر هم قدرت و عرضه ندارد که نظارتی بر تجارت محصولات داشته باشد زیرا شاهدیم برای واردات برنج پاکستان هر کیلو صد تومان عوارض وضع شده ولی برای سیب ایرانی جهت صدور به پاکستان باید کیلیویی ۱۰۰۰ تومان مالیات بدهند!!! 
