ساعت 7 صبح متروي صادقيه، وقتي مجبوريد با فشارهاي همهجانبه وارد قطار بشويد و البته مطمئن نيستيد كه لباستان پاره نشده يا جايي از بدنتان كبود نشده باشد... بالاخره اولين خان را رد كردم و وارد قطار شدم. در افكار پريشان خودم غرق بودم كه صداي زنگ گوشي از اعماق تخيلات به واقعيت پرتم كرد. بله پيامكي برايم آمده بود. همين طور كه مشغول خواندن پيامك بودم سنگيني نگاهي را حس كردم. ابتدا توجهي نكردم اما احساس كردم نگاه خيلي سنگين است، از گوشه چشم به اطرافم نگاه كردم حدسم درست بود فردي كه سمت راست من ايستاده بود با دقت تمام بدون اينكه پلك بر هم بزند نگاهش را از صفحه گوشي من بر نميداشت. گوشي را به سمتش تعارف كردم و گفتم: «فكر كنم پيامك براي شماست كه به اشتباه به خط تلفن من ارسال شده است، بفرماييد.» طرف بدون اينكه احساس شرمندگي كند سرش را برگرداند و بعد از مدتي دوباره سرش تو گوشي من بود و...
نميدانم چه فكري ميكنيم وقتي به صراحت و برخي مواقع با گستاخي تمام حريم خصوصي افراد را زير پا له ميكنيم. چه حق و حقوقي براي خودمان تعريف ميكنيم كه ابزار شخصي ديگران را عمومي فرض ميكنيم. با هر انديشه و تفكري به اين موضوع نگاه كنيم متوجه خواهيم شد كه كار درستي نيست. باور كنيم و بپذيريم كه تلفن همراه و محتويات آن كاملاً تأكيد ميكنم كاملاً شخصي است و هيچ كس حق ندارد آن را مورد كنكاش قرار دهد. به عبارتي ديگر حريم شخصي افراد بخشي از حقوق شهروندي است كه بايد در اجتماع مورد احترام همگان قرار گيرد.
تلفن همراه، ابزاري شخصي
امروزه استفاده از موبايل همگاني شده و بزرگ و كوچك نميشناسد و همه را درگير خود كرده است. به طوري كه براي خيليها مثل عادت شده و اگر يك روز كه از منزل خارج ميشوند فراموش كنند اين وسيله ارتباطي و اطلاعاتي را به همراه خود ببرند آن روزشان شب نميشود، حتي شده مسير طولاني را طي كنند تا به گوشي خود برسند! يعني تلفن همراه مثل لباسي كه ميپوشيم برايمان مهم است و به گونهاي غيرمتعارف اگر نباشد شايد اعتماد به نفس هم نداشته باشيم. اما اگر از همه اينها بگذريم مهم اين است كه تلفن همراه يك ابزار شخصي است. به عبارت ديگر بايد گفت همانطور كه شما يك حوله يا مسواك شخصي داريد و حاضر نيستيد به كسي بدهيد و از مسواك ديگري هم استفاده كنيد، اين ابزار ارتباطي هم كاملاً شخصي و مربوط به حوزه و حريم خصوصي افراد است.
البته ما هم به عنوان يك كاربر تلفن همراه بايد براي حفظ حريم خصوصيمان كارهايي بكنيم و سعي كنيم از اين حريم و مرز شخصي به خوبي مراقبت كنيم براي نمونه بايد گفت اين نكات را بايد رعايت كنيم تا فضاي خصوصي ما نيز مورد احترام واقع شود:
- هنگام صحبت با گوشي تلفن همراه چنانچه سر و صداي محيط پيرامون شما زياد است، عوض فرياد كشيدن، به يك مكان ساكت و خلوتتر برويد. همچنين چنانچه اشكال از برقراي ارتباط است فرياد كشيدن و با صداي بلند صحبت كردن مشكلي را حل نميكند.
- برخي اوقات محتواي مكالمه بايد محرمانه، خصوصي و پوشيده باقي بمانند، بنابراين در مكانهاي عمومي از عنوان كردن برخي مسائل خاص، مشاجرات و اطلاعات شخصي خودداري كنيد.
- هر فردي داراي يك حريم يا فضاي شخصي است كه وي را احاطه كرده است. اين فضا احساس امنيت و آرامش را براي فرد فراهم ميآورد، به ويژه در مكانهاي شلوغ و پرازدحام. كاربر هوشمند تلفن همراه به حريم شخصي افراد احترام گذاشته و هنگام مكالمه با تلفن همراه حداقل ۶ - ۳ متر از نزديكترين فرد فاصله ميگيرد و چنانچه اين فضا در اختيار نباشد منتظر ميماند تا اطرافش خلوت گردد.
اين چند مورد مهمترين مواردي بود كه در حفظ حريم شخصي بايد مورد توجه قرار گيرد. بنابراين لازم و ضروري است براي اينكه ديگران به حريم شخصي و امنيت ما خللي وارد نكنند ما نيز در رعايت يكسري نكات اساسي حساس باشيم.
مراقب سوءاستفادهها باشيم
تلفن همراه مانند هر وسيله الكترونيكي ديگري كه امكانات مجازي در اختيار كاربران قرار ميدهند، به ابزاري براي سوءاستفاده تبديل ميشود و اين كاربردهاي نادرست در حوزههاي متنوعي رخ ميدهد و تلاش براي ايجاد ممانعتهاي قانوني، قضايي، اخلاقي يا اجتماعي در برابر آنها راه به جايي نميبرد.
تلفن همراه هر فرد مجموعهاي است از اطلاعات محرمانه و غيرمحرمانه كه در گوشي ذخيره شده است. ما اين اجازه را نداريم به جستوجو در گوشيهاي افراد به هر بهانهاي بپردازيم. به عنوان مثال دوربين كوچك تلفنهاي همراه هنگامي كه با بيدقتي، شيطنت، خصومت يا تمايل به انجام تجربهاي تازه به كار گرفته ميشود، به نشر مسائلي در محيط جامعه ميانجامد كه با خدشهدار كردن روحيه و اخلاق عمومي به بحراني دامنهدار و برانگيختن هيجان يا همدردي افراد خاتمه مييابد. حافظه همه ما پر است از اين اتفاقات ناگوار كه با دوربين گوشي موبايل رقم خورده است.
همانگونه كه ديگران اجازه ورود به حريم خصوصي ما را ندارند ما نيز اجازه نداريم با ابزاري كه گوشيهاي موبايل در اختيار ما قرار داده به حريم ديگران وارد شويم. اين موضوع دقيقاً دوسويه است. در اين خصوص كار به جاي رسيده است كه دوربين كوچك تلفنهاي همراه هنگامي كه با بيدقتي، شيطنت، خصومت يا تمايل به انجام تجربهاي تازه به كار گرفته ميشود، به نشر مسائلي در محيط جامعه ميانجامد كه با خدشهدار كردن روحيه و اخلاق عمومي همراه است. ديگر مهمانيها، جشنهاي عروسي، اماكن خصوصي و حريم شخصي افراد از خطر اين دوربينها و نرمافزارها در امان نيستند. بنابراين حفظ حريم افراد دوسويه است. من نبايد سرم را در گوشي ديگران بكنم و جسورانه به كنكاش در آن بپردازم و ديگران نيز نبايد حريم و مرز شخصي من را با گوشيهاي خود تهديد كنند. در اين حالت است كه امنيت به جامعه بازميگردد و همگان با آرامش در كنار يكديگر زندگي ميكنند.
مراقب باشيم كه فضاي شخصي «او»، فضاي شخصي و خصوصي اوست. بايد به «او» احترام گذاشت و براي فرديتش حق و حقوق قائل شد. نبايد اين مجوز را براي خود صادر كنيم با هر عنواني مثل همكار و دوست و غيره گوشي ديگران را جولانگاه تفتيش خود كنيم و از آن به نفع افكار و انديشههاي خود بهره ببريم.