مترجم: علي طالبي
محققان به تازگي تركيبي از سخت‌افزار و نرم‌افزار را توسعه داده‌اند كه به آنها اين اجازه را مي‌دهد كه از وسايل نقليه هوايي بدون سرنشين (UAVs) و حشرات سايبورگ (يا بيوروبات‌ها) براي نقشه‌برداري از مناطق بزرگ و ناشناخته مانند ساختمان‌هاي ويران شده پس از وقوع يك فاجعه استفاده كنند.
ادگار لوباتون استاديار مهندسي برق و كامپيوتر در ايالت كاروليناي شمالي با اشاره به اين موضوع مي‌گويد: «ايده مطرح شده رها كردن گروهي از بيوروبات‌هاي مجهز به حسگر (مانند سوسري‌هاي قابل كنترل از راه دور) در يك ساختمان ويران يا ديگر مناطق خطرناك و ناشناخته است. با استفاده از تكنولوژي كنترل از راه دور ما مي‌توانيم حركت بيوروبات‌ها را يك منطقه مشخص محدود كنيم. اين منطقه مي‌تواند نزديك شدن به يك برج راهنما (مانند يك فانوس دريايي) روي پهپاد تعريف شود. براي مثال بيوروبات‌ها ممكن است فاصله خود را در شعاع 20 متري با پهپاد حفظ كنند.»
بيوروبات‌ها ممكن است اين اجازه را داشته باشند كه به طور آزاد در يك منطقه تعريف شده حركت كرده و هرگاه به يكديگر نزديك شدند به محققان سيگنالي راديويي ارسال كنند. سپس نرم‌افزارهاي سفارشي از يك الگوريتم براي ترجمه داده‌هاي حسگر بيوروبات‌ها به يك نقشه حدسي از محيط ناشناخته استفاده مي‌كنند.
هنگامي كه نرم‌افزار داده‌هاي كافي براي نقشه‌برداري از منطقه مورد نظر را به دست آورد پهپاد به سمت بخش ناشناخته كناري حركت مي‌كند. بيوروبات‌ها همراه آن حركت مي‌كنند و فرايند نقشه‌برداري ادامه پيدا مي‌كند. سپس نرم‌افزار نقشه جديد را به نقشه قبلي متصل مي‌كند. اين كار مي‌تواند تا زمان نقشه‌برداري كامل از محيط يا ساختمان ادامه پيدا كند؛ بعد از آن اين نقشه مي‌تواند به وسيله اولين مسئول يا مقامات ديگر استفاده شود.
لوباتون استاديار مهندسي برق و كامپيوتر ايالت كاروليناي شمالي در ادامه مي‌گويد: «اين روش مناسب فضاهايي مانند ساختمان‌هاي فروريخته است كه در آنها از GPS نمي‌توان استفاده كرد. يك سيگنال راديويي قوي از پهپاد مي‌تواند تا حد مشخصي از ساختمان فروريخته نفوذ كرده و ازدحام بيوروبات‌ها را در آن‌جا حفظ كند. تا زماني كه ما بتوانيم از هر بخشي از اين توده بيوروبات سيگنال دريافت كنيم قادر به بازيابي اطلاعات از كاري كه باقي اين توده انجام مي‌دهد خواهيم بود. بر اساس داده‌هاي تجربي ما مي‌دانيم كه شما رد تعداد كمي از آنها را از دست خواهيد داد اما اين مسئله نمي‌تواند از جمع‌آوري داده‌هاي كافي براي نقشه‌برداري جلوگيري كند.»
آلبرت بزكورت همكار نويسنده و استاديار مهندسي برق و كامپيوتر در ايالت كاروليناي شمالي پيش از اين بيوروبات‌هاي عملكردي سوسري‌ها را توسعه داده بود. با اين حال تيم تحقيق براي آزمايش تكنولوژي نقشه‌برداري جديد خود بر روي روبات‌هاي با طول يك و نيم اينچ كه رفتارهاي سوسري‌ها را شبيه‌سازي مي‌كنند متكي هستند.
لوباتون مي‌افزايد: «ما پيش از اين نرم‌افزاري آزمايشي را توسعه داده‌ايم كه به ما امكان نقشه‌برداري از مناطق كوچك توسط بيوروبات‌ها را داده بود اما اين روش فعلي به ما امكان نقشه‌برداري از مناطق بسيار بزرگ‌تر و اتصال اين نقشه‌ها به يكديگر و ايجاد يك ديد جامع را مي‌دهد. اين كار مي‌تواند استفاده بسيار عملي‌تري براي كمك به مكان‌يابي بازماندگان يك فاجعه، يافتن راهي امن براي رسيدن به بازماندگان يا اطلاع امن بودن يا نبودن يك ساختمان به مسئولان داشته باشد.»
منبع: ساينس ديلي
