روزگاري انحصار توليدات بصري به اي نحوکان در اختيار جريان روشنفکري بود؛ از کاريکاتور تا سينما، حتي فيلمفارسي هم به نوعي زيردست جريان روشنفکري بود. با وقوع انقلاب اسلامي اگرچه برهنه‌ها پوشيده شدند و زايش سينماي دفاع مقدس رخ داد اما بازهم اين انحصار در دست جريان روشنفکري باقي ماند و مدير به مدير استحاله کردند و کار خود را پيش بردند.
دفاع مقدس به علت به روز بودن باعث شد جريان روشنفکري که سعي مي‌کرد مسائل مربوط به اين حوزه را بايکوت کند، در نظر مردم و بخشي از جامعه دانشجويي به حاشيه رود؛ انزوايي که در ابتدا فکر مي‌کردند موجب شأن روشنفکري خواهد شد اما رفته رفته سبب شد دست‌شان در برخي حوزه‌ها کوتاه شود. در سينماي مستند اين اتفاق افتاد و با انقلاب ديجيتال ديگر مديريت‌هاي عقب مانده دست به عصا نتوانستند جلوي ظهور و بروز نسل‌هاي نوين را بگيرند و فتنه 88 موتور محرکه اين رشد را فراهم ساخت. هرچه وقايع در جبهه اسلام و انقلاب منطقه و جهان را بيشتر آبستن حوادث مي‌ساخت، انزواي روشنفکري حاد‌تر مي‌شد. فتنه 88، داعش، انقلاب‌هاي رنگي، حجاب، امريکاي لاتين، فلسطين و... موضوعاتي از جنس تخصص و تمايل روشنفکري نيستند و اگر کارهاي ايشان را مرور کنيد، غالباً در حوزه‌هاي جنسي محصور مانده و پيش‌تر نمي‌آيد. حرف به روز مخاطب به روز مي‌طلبد و از همين‌رو بيشتر چهره‌هاي حزب‌اللهي به سينماي مستند معروف‌ترند، زيرا در اين سينما اثرگذارترند!
سينماي مستندي که امروز تجربه مي‌کنيم شالوده‌اش براساس مستندهاي مشاهده‌گر يا گزارشي است، ساده‌ترند، ارزان‌ترند و به‌روز‌تر.
مستندساز دل به خطر مي‌زند يا سوژه‌اي ملتهب را در دست مي‌گيرد و کار به صورت دوربيني مشاهده‌گر دنبال مي‌شود. اين شيوه تا زماني که وارد مستند بازسازي يا مستند داستاني نشود، نمي‌تواند سينماگري براي داستانگويي تربيت کند. عيب مستندهاي امروز جبهه حزب‌الله همين است! عدم قصه‌گويي و عدم روايت داستان‌دار. متن داناي کل است و تصاويري به هم چسبيده. مستند داستانگو، اما گران است و براي رسيدن به آن جگر شير در مديريت فرهنگي لازم است که فعلاً نيست! به همين دليل مي‌بينيد که در سينماي داستانگو هم بعد از فتنه دهه 70 و هم بعد از فتنه دهه 80 سينماگران روشنفکري بر اسب داستانگويي سوار شدند و آنقدر در اين فضا اثرگذاري داشتند که بعضاً سينماگر حزب‌اللهي را نيز وادار کنند فيلم سبز بسازد!
حسن‌ختام اينکه اگر مي‌خواهيم بر سينماي داستاني سوار شويم بايد جرئت خطر کردن براي سينماي مستند بازسازي و داستاني را در مديران خود ايجاد كنيم. تا اين نشود آن هم نخواهد شد و اين لابدمن است.
