باور کنیم در این روزگار
ماشینی ، در این روزگاری که بعضی عصا از
دست کور می دزدند ، روزگاری که صنعت و
تکنولوژی آسایش مادی و جسمی برایمان به ارمغان آورده و حس خدمت به خلق را از خیلی
ها گرفته هنوز آدم های عجیب و غریب پیدا می شوند آدم هایی
که کمک به دیگران برایشان ایده ال است ، آدم هایی که زندگیشان گرفتن دست آدم های
بیچاره و ندار جامعه است . آدم هایی که کمک کردن به دیگران برایشان از میلیون ها
تومان ارزشش بیشتر است ، بعضی از آدم های این روزگار ، عجیب و غریب هستند تصمیم گیری در اینچنین موارد
برایشان از آب خوردن هم راحت تر است ، عادی و با خوشروئی ترمزی می زنند و می گویند
مادرجان بفرما . شاید هم وقتی آن مادر یا پدر پیر را به مقصد رساندیم ،دست در جیبش
کند و بخواهد کرایه بپردازد ، گاهی بعضی از همین آدم ها بجای گرفتن کرایه بگویند مادرجان
بجای پول برایم دعا کن .
در این روزگار مشکل داشتن
نشانه زندگی است چون فقط مردگان هستند که
مشکلی لااقل در این دنیا ندارند ، بیاییم گاهی خودمان را جای دیگران بگذاریم
همواره بدانیم کردار خوب از نیت خوب بهتر است ، گاهی فکر نکردن و چرتکه
نینداختن و دو دوتا نکردن هم برایمان لازم است ، گاهی نیاز است حساب جیبمان
را نکنیم و به دیگران کمک کنیم که یعنی
خیلی آدم شده ایم .
تو نیکی کن به مسکین و تهیدست که نیکی خود سبب گردد دعا را
