زماني در تبيين و تعاريف اقتصاد يك طرف عرضه‌كننده وجود داشت و يك طرف متقاضي (مصرف‌كننده) اما با پيچيده شدن ابزارها و توسعه تكنولوژي مرزهاي اين دو دسته اصلي در اقتصاد در هم شكسته شده و همزمان فردي كه مصرف‌كننده است عرضه‌كننده هم هست. اين خصوصيت به خصوص در دنياي مجازي به سرعت در حال رشد عمودي و افقي است.
اكنون در محيطي مانند فضاي مجازي حتي مفهوم كليدي «استفاده از منابع كمياب براي خواسته‌هاي نامحدود» هم ارزش خود را از دست داده است، لذا اين تحولات حتماً براي كشوري كه اين تغييرات را به درستي درك نكند بسيار گران تمام خواهد شد زيرا انفجار اطلاعات و داده‌ها و حجم ديتا‌ها ذخيره شده در فضاي مجازي به جاي فرصت تبديل به محيطي براي تهديد بزرگ‌ترين عناصر ارزشمند يعني «نيروي انساني» و «مديريت زمان» خواهد شد.
كشور ما متأسفانه در دنياي واقعي هم از كمبود بهره‌وري و كارايي رنج مي‌برد و قطار توسعه و پيشرفت با مجازي‌تر شدن فضاي كسب و كار و زندگي حتماً سرعتش كند‌تر خواهد شد زيرا برنامه‌اي جدي براي آن نداريم.
به عنوان مثال: طبق اخباري كه در هفته گذشته درباره يك بازي اينترنتي منتشر شد حداقل يك ميليون و 750 هزار نفر به صورت حرفه‌اي بازي كلش آف كلنز بازي مي‌كنند و به طور متوسط هر بازيكن 75 هزار تومان هزينه كرده است كه در مجموع 132 ميليارد تومان هزينه كرده‌اند. با اين حال هستند افرادي كه بيش از 70 ميليون تومان جم (الماس) خريد كرده‌اند.
بنابر آنچه گفته شد موج بازي‌هاي اينترنتي به عنوان نمونه‌اي كوچك از دنياي مجازي نشان مي‌دهد از يك سو ما با فرصت‌هاي ويژه‌اي روبه‌رو هستيم كه مي‌توانيم براي كسب درآمد از محيط‌هاي مجازي حداكثر استفاده را بكنيم و حتي مي‌توانيم توليدات خود را در بازارهاي جهاني نيز راحت‌تر عرضه كنيم و از سوي ديگر ما با تهديد بسيار خطرناكي مبني بر از دست دادن زمان و هدررفت بيشتر نيروي انساني مواجهيم.
همان‌طور كه در بالا نيز به آن اشاره شده ما ضعف بسيار بزرگي درباره نحوه جمع‌آوري و كاربردي كردن اطلاعات و داده‌ها داريم كه نياز به كسب مهارت در آن بسيار حائز اهميت است. روش برنامه‌ريزي و سطح آگاهي‌هاي عمومي و تخصصي به نحوي است كه تقريباً در قياس مصرف داده‌هاي غيركاربردي و سرگرم‌كننده فضاي مجازي با استفاده بهينه و مفيد اطلاعات اين فضا، نزديك به صفر هستيم و اين بيش از همه نياز به برنامه‌ريزي فرهنگي، اقتصادي و سياستگذاري دارد.
اگر چه برخي برنامه‌ريزان بر اين باورند كه فرهنگ تردد در دنياي مجازي بازتابي از زندگي حقيقي است اما در دهه‌هاي آينده كشورهايي پيشرو خواهند بود كه بتوانند مديريت بهتري بر داده‌ها داشته باشند و بر اساس آن فرصت‌هاي جديد را سريع‌تر از بقيه كشف و خلق كنند. ما نبايد فقط دلخوش به راه‌اندازي كسب و كارهاي خدماتي و به طور مشخص فروش كالا در فضاي مجازي باشيم و آن را نشانه‌اي از استفاده بهينه فضاي مجازي بدانيم بلكه بايد حداقل آموزش‌ها براي مديريت منابع در سطوح مختلف اعم از نخبگان و مسئولان تا مردم عادي طراحي و ارائه شود.
