فرهنگ هواداري در ايران سال‌هاست به كما رفته و تلاشي براي احياي آن صورت نمي‌گيرد، نتيجه آن هم هرچند وقت يكبار در ورزشگاه‌هاي فوتبال خودش را نشان مي‌دهد و به تصميم‌گيرندگان فوتبال كشور تلنگر مي‌زند، تلنگرهايي كه آژير خطر را براي فوتبال ايران به صدا درآورده، اما مسئولان گويا صداي آن را نمي‌شنوند و هر سال كه مي‌گذرد تصاوير تلخ‌تري از استاديوم‌هاي كشورمان مخابره مي‌شود. آخرين آن هم اتفاقات تلخ ورزشگاه غدير اهواز و سرهاي خونين و شكسته تماشاگران بود كه قرباني درگيري روي سكوها شده بودند. صحنه‌هاي دردناكي كه نشان از مرگ اخلاق روي سكوهاي ورزشگاه‌هاي ايران دارد، اما همچنان فرهنگ‌سازي محلي از اعراب براي مديران فوتبال كشور ندارد و آنها را تكان نمي‌دهد.
البته مرگ اخلاق و فرهنگ در فوتبال كشور منحصر به ورزشگاه‌ها نيست و افزايش فساد اخلاقي و اجتماعي در جامعه فوتبال مؤيد بحران وحشتناك اخلاق در فوتبال كشور است، فوتبالي كه مديران و تصميم‌گيرندگان آن تنها به دنبال نتيجه‌گرايي و مسائل اقتصادي هستند و جايي براي فرهنگ در برنامه‌هايشان ديده نمي‌شود و برنامه‌هاي فرهنگي و اخلاقي در سطح فوتبال كشور تنها به برنامه‌هاي سطحي و نصب دو بنر و تابلو خلاصه مي‌شود، برنامه‌هايي كه تاكنون نتوانسته گرهي از مشكلات فرهنگي حاكم بر فوتبال كشور باز كند. همين نگاه سطحي باعث مي‌شود تا حتي مديران فرهنگي منصوب شده در فوتبال كشور نيز با فراموشي وظيفه اصلي‌شان با روي آوردن به فعاليت‌هاي اقتصادي و خارج از چهارچوب، حتي پايشان به زندان اوين هم باز شود.
در حالي كارهاي فرهنگي و اخلاقي در فوتبال ايران رو به فراموشي است كه در مقابل فساد در جامعه فوتبال و اتفاقات تلخ روي سكوها و درگيري‌هاي خونين در ورزشگاه‌ها رو به افزايش است، طوري كه مي‌توان ولنگاري اخلاقي در بين فوتبالي‌ها با سرعت زياد در حال حركت است و مسئولان به جاي پيشگيري و جلوگيري از اين وضعيت خودشان نيز در اين مسير همراه شده‌اند و يكي از بخش‌هاي پرونده فساد در فوتبال كه توسط مجلس تهيه شده، گوياي واقعيت تلخ پشت پرده سيستم مديريتي فوتبال كشور است، فوتبالي كه با وجود اقبال گسترده‌اي كه در سطح جامعه نسبت به اين ورزش وجود دارد، اما از نظر فرهنگي در حال سقوط آزاد است و آژير خطر آن سال‌هاست كه به صدا درآمده، اما مديران فدراسيون و باشگاه‌ها كمترين اهميتي به آن نمي‌دهند.
به همين خاطر هرچند ديدن تصاوير سرهاي شكسته شده و خون‌آلود تماشاگران ورزشگاه غدير اهواز در جريان بازي پرسپوليس و استقلال خوزستان قابل تأمل و ناراحت‌كننده است، اما با وجود چنين مسائلي با توجه به سيستم حاكم بر فوتبال كشور كه كوچك‌ترين اهميتي به مسائل و برنامه‌هاي فرهنگي نمي‌دهد، نبايد از رخ دادن چنين اتفاقات تلخي زياد تعجب كرد. علاوه بر اين فحاشي‌هاي گسترده در ورزشگاه‌ها در جريان مسابقات فوتبال هم ديگر پرده‌اي از بي‌اخلاقي‌هاي رايج در ورزشگاه‌هاست و ويدئوي فحش‌هاي ركيك ليدرهاي يكي از تيم‌هاي بزرگ پايتخت كه در چند هفته اخير در شبكه‌هاي اجتماعي منتشر شده، عمق فاجعه را نشان مي‌دهد.
در اين بين نقش فدراسيون فوتبال و باشگاه‌ها در فضاي غيراخلاقي ورزشگاه‌ها و سنگ‌اندازي و درگيري هواداران قابل چشم‌پوشي نيست و از رئيس فدراسيون فوتبال گرفته تا مدير باشگاه ليگ برتري در رخ دادن چنين فضايي مقصر هستند و كوتاهي آنها در اولويت قرار دادن فرهنگ و اخلاق به مسائل فني و اقتصادي سبب شده تا فوتبال ايران در بحران وحشتناكي از نظر فرهنگي گرفتار شده باشد، ورزشي كه با توجه به علاقه‌مندان زيادي كه در بين مردم دارد و برخي بازيكنان آن به عنوان الگو در جامعه مطرح هستند، رشد فضايل اخلاقي و فرهنگي با توجه به اين تأثيرگذاري بايد در اولويت برنامه‌هاي مسئولان فدراسيون فوتبال و باشگاه‌ها قرار بگيرد، باشگاه‌هايي كه پسوند فرهنگي دارند، اما نه تنها تلاشي براي فرهنگ‌سازي بين هواداران و بازيكنان نمي‌كنند، بلكه با فراموشي اين موضوع مهم، فرصتي را براي جولان بي‌فرهنگي در استاديوم‌ها و فساد بين فوتبالي‌ها فراهم مي‌كنند.
