اسماعيل ولد الشيخ احمد، نماينده سازمان ملل در يمن، در اطلاعيه‌اي خبر از برقراري آتش‌بس 72 ساعته در يمن از ساعت 23 و 30 دقيقه روز چهارشنبه نوزدهم اكتبر داد و ضمن تأييد توافق طرف‌هاي درگير براي رعايت اين آتش‌بس، نسبت به تمديد آن ابراز اميدواري كرد. اين اولين باري نيست كه او خبر از برقراري آتش‌بس در جنگ 19 ماهه يمن مي‌دهد، بلكه قبل از اين هم اعلام آتش‌بس كرده بود و آتش‌بس هم برقرار مي‌شد اما يا بيشتر از چند ساعت دوام نمي‌يافت يا اينكه در نهايت نتيجه‌اي در پي نداشت و حملات هوايي ائتلاف به رهبري سعودي‌ها همه چيز را به هم مي‌زد. حالا اين آتش‌بس مي‌تواند آزمون ديگري باشد كه يا به سرنوشت موارد قبلي دچار بشود يا اينكه جهت تحولات يمن را به سوي مذاكرات سياسي براي حل و فصل بحران يمن و البته نجات سعودي‌ها از باتلاق يمن تغيير بدهد.
به نظر مي‌رسد كه گزينه دوم محتمل‌تر از گزينه اول باشد و اين آتش‌بس مقدمه‌اي باشد براي تغيير اساسي بعدي در تحولات يمن. اين گزينه از آن جهت محتمل‌تر به نظر مي‌رسد كه انگليسي‌ها كليد آتش‌بس را زدند و چند روزي بعد از حمله وحشيانه سعودي‌ها به يك مجلس ترحيم در صنعا، موضوع پيش‌نويس قطعنامه‌اي به شوراي امنيت براي برقراري آتش‌بسي بدون قيد و شرط در يمن را پيش كشيدند و امريكايي‌ها را با خود همراه كردند تا سعودي‌ها را مجبور به قبول آتش‌بس كنند. عبدالباري عطوان، تحليل‌گر مشهور عربي و سردبير روزنامه رأي‌‌اليوم، با انتشار سرمقاله‌اي به اين تحرك انگليسي‌ها اشاره كرد و نوشت: «مقامات بريتانيا در بين غربي‌ها، يمن و مردم آن و اخلاق مملو از كرامت و عزت نفس ملت آن را بهتر مي‌شناسند و به خوبي به اين نتيجه رسيده‌اند كه ائتلاف عربستان و هم‌پيمان‌هاي عربي آن هر چقدر هم كه جنگ يمن طولاني شود، هرگز پيروز نخواهند شد. »
او سال‌ها استعمار انگليسي در جنوب يمن را يادآور مي‌شود كه سرانجام از مقاومت مردم يمن شكست خورد و در سال1976 مجبور به عقب‌نشيني از آن كشور شدند. انگليسي‌ها كه اين تجربه را نسبت به مقاومت يمني‌ها داشتند مي‌دانستند كه كار سعودي‌ها به جايي نمي‌رسد و تنها براي فروش سلاح خود بود كه با تجاوز نظامي سعودي‌ها به يمن همراه شدند اما با آن حمله به مجلس ترحيم شرايط به نحوي تغيير كرد كه لندن اين همراهي را به نفع خود نمي‌بيند و قبول كرده كه مسير جنگ را بايد به نقطه پاياني برساند. تنها مشكل انگليسي‌ها و البته امريكايي‌ها اين است كه چگونه سعودي‌هاي ماجراجو و به خصوص محمد بن سلمان، جانشين وليعهد و وزير دفاع آل سعود، جاه‌طلب را متقاعد به قبول نقطه پاياني جنگ بكنند. در واقع اين جوان آن قدر ماجراجو و جاه‌طلب است كه در طرح تجاوز نظامي به يمن، حتي وصيت پدربزرگ خود در مورد كشور را هم در نظر نگرفته بود.
عطوان آن وصيت را يادآوري مي‌كند كه عبدالعزيز آل سعود، بنيان‌گذار پادشاهي سعودي، به فرزندان خود وصيت كرده بود كه «يمن گورستان متجاوزان است، پس از آن پرهيز كنيد. » نصيحت عبدالعزيز بي‌ترديد ناشي از تجربه او نسبت به يمني‌ها بود كه تسليم متجاوزان نمي‌شوند و تا دم مرگ در مقابل تجاوز خارجي مقاومت مي‌كنند اما نوه او اين نصيحت را پشت گوش انداخت و همان كاري را كرد كه خالد بن سلطان بن عبدالعزيز، معاون وزير دفاع پيشين آل سعود، پنج سال قبل انجام داد و به يمن حمله كرد. پادشاهي آل سعود آن موقع در دست كسي بود كه قدرت كنترل بر زيردستان خود را داشت و به همين جهت هم بود كه ملك عبدالله بن عبدالعزيز بعد چند ماه ابتكار عمل را از خالد بن سلطان گرفت و مانع بدتر شدن اوضاع شد اما چنين مانعي بر سر راه محمد بن سلمان نيست چرا كه پدرش در مقام پادشاهي، همه امور را به او سپرده است. لندن با توجه به اين وضعيت است كه خود را مجبور به نجات آل سعود از باتلاق يمن ديده تا اين كشور مبدل به گورستاني براي نوادگان عبدالعزيز نشود.
