واليبال نشسته ايران در دنياي ورزش دستنيافتني است، قهرمانيهاي متعدد در پارالمپيك و رقابتهاي جهاني مؤيد اين مسئله است كه مردان اين رشته از ابتدا يك سر و گردن بالاتر و برتر از رقباي جهاني خود بودهاند و حالا هم با گذشت يك نسل تيم جوان شده ايران با ادامه راه قهرمانان و پهلوانان گذشته باز هم افتخارآفريني ميكند. كسب مدال طلاي بازيهاي پارالمپيك 2016 ريو ثابت كرد كه واليبال نشسته ايران از چه پتانسيلي برخوردار است و ميتواند تا سالها همچنان بر بام اين رشته بايستند، اما اين قهرمانيها و ادامه آن نيازمند توجه و نگاهي عميقتر به مشكلات ورزشكاران اين رشته و برداشتن تبعيضها از سوي مسئولان ورزش كشور است، نگاهي كه تاكنون هرچند جسته و گريخته وجود داشته، اما بهطور حتم كافي نيست و بايد بيشتر و بهتر از قبل باشد تا عنوان قهرماني پارالمپيك تكرار و تكرار شود.
اين خواسته تمام مليپوشان واليبال نشسته ايران است كه از زبان مرتضي مهرزاد، رمضان صالحي و مجيد لشگري عنوان شده است. صالحي در خصوص تبعيض بين ورزشكاران سالم و معلول در ديدگاه مسئولان ميگويد: «حرف ما اين است كه چرا بايد با بقيه متفاوت باشيم، چرا ورزشكاران سالم دو برابر ما پاداش ميگيرند، تازه اين در شرايطي است كه ما قبلاً حتي نصف، نصف پاداش را در واليبال نشسته دريافت ميكرديم، ما پولكي نيستيم اما توقع داريم ديده شويم و با ما درست برخورد شود.» لشكري اين مسئله را اينگونه ادامه ميدهد: «صحبت ما، صحبت ارزش قائل شدن است، ما طلبكار نيستيم اما توقع داريم وقتي زحمت ميكشيم ارزش داشته باشد و آنطور كه شايسته است با آن برخورد شود.»
مهرزاد هم ميگويد: «مردم بين ما و فرد سالم فرق نميگذارند و حتي بيشتر هم ما را دوست دارند، اما متأسفانه مسئولان اينطور نيستند، ما پولكي نيستيم ولي به عنوان يك معلول نيازهايي داريم كه بايد برطرف شود.» سه مليپوش واليبال نشسته ايران در خصوص جمله معلوليت، محدوديت نيست نيز اظهارات جالبي دارند. صالحي ميگويد: «گوينده اين جمله در شرايطي است كه همه چيز برايش مهياست، به نظرم بايد به روستا بيايد و زندگي كند و آن موقع اين حرف را بزند.» مهرزاد ادامه ميدهد: «او در رشته انفرادي است و همه جوايزش دو برابر ماست، در مجموع بر اين باورم كه اين حرف فقط يك شعار قشنگ است.» لشگري اما ميگويد: «ما توانستيم اين شعار را جامه عمل بپوشانيم ولي گويا براي برخي دست و پاگير هستيم. اگر در جايي دعوت شويم كاملاً احساس غربت ميكنيم در مجموع وقتي كه مسئولان براي چند نفر از ما در نظر ميگيرند حتي به اندازه يك ورزشكار المپيكي هم نيست.»