نزديك به سه دهه از پايان هشت سال دفاع مقدس و پيروزي رزمندگان بر ارتش صدام مي‌گذرد، مقاومتي بي‌نظير كه بيشتر شبيه به افسانه‌هاي اساطيري است، اما سهم اين رويداد بزرگ تاريخي در سينماي ايران چقدر است. (سرباز رايان هست ولي اسپيلبرگ نه)
هاليوود در مقاطع مختلف به حمايت نهان و آشكار از سياست‌هاي ايالات متحده پرداخته است، در آثار زيادي به توجيه عملكرد سياست خارجي يا اقدامات پنتاگون مبادرت كرد و تا توانسته از شكست‌هاي امريكا پيروزي ساخته است و براي انجام اين موضوع از هيچ اقدامي كوتاهي نمي‌كند، چه تخصيص بودجه‌هاي چندصدميليون دلاري در سال و چه به كارگيري فيلمسازان و بازيگران مطرح براي هرچه بيشتر ديده شدن آثار؛ نمايش ايالات متحده به عنوان منجي متفقين در جنگ جهاني‌دوم تا توجيه حضور نظامي اين كشور در عراق و افغانستان به بهانه مبارزه با تروريسم و گسترش دموكراسي، رويه‌اي كه گويا تعطيل شدني نيست و هراز چندگاهي نمونه‌هايي از آن توليد مي‌شود، قهرمان‌سازي در «تك‌تيرانداز امريكايي» كارگردان كهنسال «كلينت ايستوود» تا نمايش تاريخي حادثه «دانكرك» توسط «كريستوفرنولان».
همانطور كه مشخص است، هاليوود براي ارائه چهره مثبت از حضور نظامي ارتش امريكا محدوديتي ندارد و از بهترين‌ها استفاده مي‌كند. ثبت تاريخ يك كشور لزوماً در كتب تاريخي و در كتابخانه‌هاست يا در توليدات هنري تصويري؟ وقتي ديگران از شكست‌ها و جنايات خود پيروزي و حماسه مي‌سازند، چرا ما از افتخارات خود به راحتي مي‌گذريم؟ تا كي هفته دفاع مقدس مصادف شود با پخش چند فيلم سينمايي عمدتاً مربوط به سال‌ها قبل، كه آن هم با خون دل خوردن‌هاي امثال «حاتمي‌كيا» و «ملاقلي‌پور»ها ساخته شده است.
چه اتفاق نگران كننده‌اي است وقتي با بررسي تعداد آثار مربوط به دفاع مقدس در سينماي ايران مواجه مي‌شويم، توليداتي اندك و بعضاً با اشتباه تحليلي فيلمساز با تم ضدجنگ و چند تجربه موفق مانند «اخراجي‌ها» كه بيشتر استثنا هستند تا حاصل يك جريان مديريت توليد. دفاع مقدس هشت‌ساله كه در آن اقشار مختلف مردم حضور داشتند و با دستان خالي در مقابل ارتش مورد حمايت غرب و شرق صدام دفاع كردند، آنقدري لياقت دارند كه در تاريخ سينمايي اين مملكت ماندگار شوند. كيلومترها خاك آزاد شده و هزاران شهيد و مجروح و آزاده موضوع چند اثر در طول يك‌سال و خيانت و عشق‌هاي مثلثي چند اثر؟ به هرحال دركنار همت و اراده فيلمسازان ساخت آثار بزرگ به بودجه‌هاي قابل توجه نيز نياز دارد، به اميد روزي كه «اسپيلبرگ»هايي در سينماي ايران پيدا شوند تا «سرباز رايان»ها را نمايش دهند.
