كمتر كسي روي
گلنوش سبقت‌الهي براي كسب
سهميه حساب مي‌كرد اما بانوي
تيرانداز اصفهاني، با كسب نخستين سهميه تيراندازي بانوان ايران در تپانچه، تاريخ‌ساز شد. در
مسابقات قهرماني آسيا و توزيع سهميه المپيك در دهلي نو هندوستان بود كه سبقت‌الهي با قرار
گرفتن در جايگاه چهارم فينال تپانچه 10 متر بانوان و به سبب سهميه گرفتن
تيراندازان تايوان و كره‌جنوبي در مسابقات قبلي، موفق به كسب سهميه المپيك ريو شد؛
سهميه‌اي كه كسب آن،
نخستين هدف اين بانوي تيرانداز اصفهاني از همان ابتداي راه بود.
كسب نخستين‌ها هميشه سخت‌تر است اما گلنوش سبقت‌الهي درحالي كه تنها سه سال از زمان تپانچه به دست گرفتنش مي‌گذشت موفق به كسب نخستين سهميه بانوان تيرانداز ايران
در تپانچه شد.
من هرگز به اينكه
كسي تاكنون موفق به كسب سهميه در تپانچه نشده است و سخت بودن رسيدن به اولين‌ها فكر نمي‌كردم. از سال 2012
به واسطه برادرم با تپانچه آشنايي داشتم و حتي شناخت خوبي هم نسبت به تفنگ و تپانچه
داشتم اما از سال 2013 رسماً تپانچه به دست گرفتم و وارد اين ورزش شدم و سه سال
بعد از آن، به ياري خدا موفق شدم سهميه اين رشته را براي كشورم به دست آورم.
یعنی تيراندازي براي شما يك ورزش تفريحي نبود و با هدف خاصي در اين راه قدم
گذاشتيد؟
بله، راستش را
بخواهيد از همان اولين روزهايي كه تپانچه به دست گرفتم، به المپيك فكر مي‌كردم و هدفم حضور
در اين رقابت‌ها بود. البته به
خوبي مي‌دانستم راه دشواري
است و سختي‌هاي زيادي بايد در
راه رسيدن به اين هدف تحمل كنم اما از همان ابتدا براي رسيدن به المپيك بود كه
شليك مي‌كردم.
كسب سهميه المپيك كار مشكلي است. با اين وجود در برخي رشته‌ها، رسيدن به اين موفقيت با تلاش فردي ورزشكار مي‌تواند بسياري از موانع را از سد راه بردارد اما
تيراندازي از آن دسته رشته‌هايي است كه داشتن ابزار در آن حرف اول را مي‌زند و تيراندازان ايران همواره با مشكلات عديده‌اي در راه تأمين سلاح و مهمات رو‌به‌رو بوده‌اند.
كسب سهميه به خودي
خود كار سختي است بي‌توجه به داشتن مهمات يا تلاش فردي. مگر چند نفر در كل دنيا
مي‌توانند جواز حضور
در المپيك را به دست آورند و چند نفر در ايران مي‌توانند به اين
موفقيت دست يابند. همين مسئله به خوبي نشان‌دهنده سختي‌هاي راه است اما
در تيراندازي هم تلاش فردي ورزشكار نقش مهم و تأثير‌گذاري دارد و
اينطور نيست كه بگوييم همه چيز به مهمات برمي‌گردد كه اگر
نباشد، ديگر نمي‌توان قدم از قدم
برداشت.
اما نبود مهمات تأثير زيادي دارد. به طوري كه رئيس فدراسيون بارها در گلايه از
وضعيت ورزشكاران گفته بود مهماتي كه ما براي يك ماه استفاده مي‌كنيم، ورزشكاران ساير كشورها براي چند روز كوتاه
استفاده مي‌كنند.
نداشتن مهمات
تأثيرات خودش را دارد و نمي‌توان منكر آن شد اما وقتي هدف مشخصي براي خودتان
ترسيم و براي رسيدن به آن تلاش مي‌كنيد، بايد آماده
گذشتن از هر مانعي باشيد. بله ما مشكلات زيادي داشتيم كه مهمات تنها يكي از آنها
بود. ما حتي در خصوص خوابگاه و تغذيه هم با مشكل مواجه بوديم اما هدفمان بزرگ‌تر از اين حرف‌ها بود كه با چنين
مشكلاتي از ميدان به در شويم و خوشحالم كه حداقل در كسب سهميه توانستم به هدفم
برسم اگرچه در المپيك به آنچه مي‌خواستم نرسيدم.
به نظر مي‌رسد انتظاري كه از خودتان در المپيك ريو داشتيد به مراتب بيشتر از آن چيزي بود
كه رقم خورد.
صد‌در‌صد. انتظارم از
خودم خيلي بيش از اينها بود اما نتوانستم توانايي واقعي‌ام را به نمايش
بگذارم و به آنچه مي‌خواستم برسم. شايد اگر الان يك بار ديگر در المپيك بودم و
اين مسابقات تكرار مي‌شد، متفاوت‌تر از قبل ظاهر مي‌شدم اما ديگر تا
چهار سال بعد اين مسابقات تكرار نخواهد شد و بايد يك بار ديگر از اول براي حضور در
اين رويداد مهم ورزشي تلاش كرده و سعي كنم در مسابقات بعدي متفاوت‌تر از آنچه در ريو
بودم ظاهر شوم.
پس يعني براي المپيك بعدي هم نقشه‌هايي داريد؟
البته كه دارم.
مزه المپيك كه يك بار زير دندان هر ورزشكاري برود، براي تكرار حضور در آن از هيچ
تلاشي فروگذار نخواهد كرد. هر چند به يك استراحت طولاني براي بازگشت نياز دارم.
تجربه‌اي از راهي كه در آن قدم گذاشته بوديد نداشتيد، هم‌تيمي‌هايتان در اين راه چه كمكي به شما كردند؟
المپيك به هيچ يك
از مسابقاتي كه پيش از اين در آن شركت كرده بودم شباهت نداشت. من حتي تجربه
مسابقات آسيايي را هم نداشتم. پيش از اين در هر مسابقه‌اي كه شركت مي‌كردم نه مردم از
آن اطلاع درستي داشتند و نه حتي رسانه‌ها اما در المپيك، همه نگاه‌ها به شما برمي‌گردد، مي‌رويد زير ذره‌بين. تجربه زيادي
هم نداشتم. در واقع هيچ تصويري از اين مسابقات در ذهن نداشتم اما دوستانم به خصوص
خانم جام بزرگ كه دوست صميمي‌ام است كمك زيادي به من كرد. او پيشتر اين راه را رفته
بود و شناخت بهتري نسبت به من داشت و سعي كرد تجربياتش را در اختيارم بگذارد.
بسياري بر اين باور بودند كه مسائل روحي رواني تأثير فراواني روي عملكرد
تيراندازان ايران گذاشت، آيا اين واقعيت داشت؟
حضور در المپيك يك
اتفاق بزرگ است. حس خاصي دارد. از حضور در افتتاحيه و رژه بگيريد تا روز مسابقه.
هم حس خوبي داريد و هم استرس. البته نمي‌خواهم از مسائل
رواني بگويم. حس خوبي هم به اين كلمه ندارم. در واقع ورزشكار بايد از لحاظ ذهني
خودش را آماده كند. كنترل ذهني كار سختي است. شخصاً تا حدودي كم آوردم و نتوانستم
كنترلي كه بايد روي ذهنم داشته باشم و انتظارات خودم را از خودم برآورده كنم. همه
دوست دارند كاري را كه بلد هستند به بهترين نحو انجام دهند اما گاهي نمي‌شود. مسابقات خيلي
سخت است. همه با آمادگي كامل آمده‌اند. من هم خيلي زحمت كشيده بودم اما نشد، آن چيزي كه
مي‌خواستم نشد.
فكر مي‌كنيد حالا با تجربه‌اي كه كسب كرديد در المپيك بعدي بتوانيد اين كنترل را روي ذهنتان داشته باشيد
و به عنوان بهتر يا حتي مدال دست يابيد؟
خيلي دلم مي‌خواهد در المپيك
بعدي هم باشم و به بالاترين‌ها و مدال فكر مي‌كنم اما نمي‌دانم كه مي‌توانم يك بار ديگر
سهميه بگيرم و در المپيك شركت كنم يا نه. حرف زدن از آينده خيلي سخت است. دلم نمي‌خواهد از اين راه
دست بكشم اما كسي هم از آينده خبر ندارد.
حضور در بزرگ‌ترين رويداد ورزشي به عنوان يك بانوي ورزشكار و محجبه ايراني كه نماد فرهنگ
كشورش است چطور بود و نگاه ديگران به اين مسئله چگونه بود؟
به شخصه هيچ برخورد بدي از ورزشكاران نديدم.
البته مردم عادي با تعجب نگاه مي‌كردند. خب برايشان جالب و عجيب بود اما خيلي خوشحال
بودم كه به عنوان نماينده بانوان كشورم با حجاب در اين مسابقات حاضر شده بودم، آن
هم در روزهايي كه اتفاقاتي رخ مي‌دهد كه برخي آن را دستاويز قرار مي‌دهند براي خدشه‌دار كردن اسلام،
ما توانستيم به عنوان بانوي محجبه ايراني، اسلام واقعي را به
مردم دنيا نشان دهيم و ثابت كنيم اسلام آن چيزي نيست كه برخي به تصوير مي‌كشند. اسلام هرگز
دين جنگ نيست و دين صلح، انسانيت و مهرباني است و خوشحالم كه نماينده مسلمان
بانوان ايراني بودم. اين يك حس عالي است كه بتواني واقعيت خودت، دينت و كشورت را
آنگونه كه هست به تصوير بكشي، نه آنگونه كه سعي مي‌شود ترسيم شود.
گلنوش سبقت الهي در مدت زمان كوتاهي
به المپيك رسيد، شانسي هم سهميه نگرفت و در ريو هم اگر چه در مسابقات شروع خوبي
داشت اما نهايتاً به فينال راه نيافت اما اين مي‌تواند به معناي يك شروع باشد براي چهار سال آينده و
نتيجه‌اي بهتر؟
قبل از هر چيز بايد بگويم كه در
تيراندازي، بانوان همگي سهميه‌هايشان را با اقتدار
گرفتند و هيچ يك از سهميه‌ها شانسي به دست نيامد. اين قبل از هر
چيزي نشانگر توان بانوان تيرانداز ايران بود. قصه ریو می‌توانست بهتر از اینها تمام شود.
همانطور هم كه گفتم انتظارم از خودم بیشتر بود و اگر تيرهايي كه زدم در اندازه
تيرهايي كه در تمرين مي‌زدم هم بود، جايگاهي به مراتب بهتر از
اين كسب مي‌كردم اما شرايط مسابقات المپيك،
كاملاً متفاوت است. گاهي برخي مسائل دست به دست هم مي‌دهد كه نمي‌تواني آنچه در توان داري را به نمايش
بگذاري. ما هم در ريو به همين دليل نتوانستيم به جايگاهي كه مي‌خواستيم برسيم. بدون شك وقتي آماده
تيرانداختن مي‌شويم، به بهترين‌ها مي‌انديشيم، خوشحال كردن مردم، كسب افتخار براي ايران عزيزمان و ثبت
يك امتياز خوب اما گاهي اتفاقات آنگونه كه مي‌خواهيم رقم نمي‌خورد. با اين وجود، جايگاهي كه در ريو
كسب كردم، مي‌تواند يك شروع باشد اما بايد ديد
شرايط براي چهار سال آينده به چه شكل خواهد بود. بدون شك دلم مي‌خواهد باز هم يكي از مسافران المپيك
باشم و اين‌بار با كسب جايگاهي قابل قبول به ميهن
بازگردم اما بايد ديد بخت و شرايط براي رسيدن به اين هدف با من و ما يار است يا
نه.
لحظه‌اي كه همه چيز تمام شد، چه حسي داشتيد؟ خصوصاً كه انتظارات خودت را هم برآورده
نكرده بوديد؟
خب در واقع نه من
بلكه هر ورزشكاري براي كسب موفقيت به المپيك مي‌رود. حضور در
المپيك و كسب يك عنوان و مقام قابل توجه در آن، آرزوي هر ورزشكاري است. من هم براي
كسب يك عنوان خوب رفته بودم، دلم مي‌خواست پرچم ايران را به اهتزاز در آورم. مي‌دانستم كار سختي
است اما حريفان قدرتمندي مقابلم بودند. چه آنهايي كه كنارم تير مي‌زدند و چه حاشيه‌هايي كه دلم نمي‌خواهد در موردشان
صحبت كنم اما وقتي بايد از خط بيرون مي‌رفتم بدون آنكه به
نتيجه‌اي كه مي‌خواهم برسم، يكي
از تلخ‌ترين لحظات زندگي‌ام را تجربه كردم.
لحظه تلخي كه اميدوارم روزي موفق به جبران و تبديل كردنش به بهترين شيريني زندگي‌ام شوم.
