يوشكا فيشر، وزير خارجه پيشين آلمان، در تارنماي پراجكت سينديكيت از يك موضوع روشن مي‌گويد و آن انتقال قدرت سياسي و اقتصادي از اقيانوس اطلس به جايي دور از اروپا در اقيانوس آرام است اما بلافاصله سؤال‌‌هاي متعددي را مطرح مي‌كند: «كدام قدرت يا قدرت‌ها نظم آينده جهاني را شكل مي‌دهد؟ آيا اين انتقال صلح‌آميز خواهد بود و غرب از آن جان سالم به در خواهد برد؟ حكومت چه نوع نهاد‌هاي جهاني پديدار خواهد شد؟ چه بر سر اروپاي قديم و بحران‌هاي جغرافيايي در عصر اقيانوس آرام خواهد آمد؟» اين سؤالها تنها اين سياستمدار كهنه‌كار آلماني را به خود جلب نكرده بلكه بايد گفت كه بسياري از تحليلگران در عرصه بين‌المللي به اين سؤالها توجه و سعي دارند پاسخي به آنها بدهند. دست‌كم بخشي از پاسخ‌ها در پروازهاي ويژه‌اي است كه اين روزها بين واشنگتن و دهلي‌نو جريان دارد تا با ايجاد اتحادي بين امريكا و هند، نمايي از تصوير مورد نظر فيشر براي انتقال قدرت از اقيانوس اطلس به اقيانوس آرام نمايان شود.
منوهر پاركر، وزير دفاع هند، براي يك سفر چهار‌روزه راهي امريكا شده تا طي هشت ماه گذشته دومين سفر خود را به اين كشور انجام دهد و در همين موقع هم جان كري براي يك سفر سه‌روزه وارد دهلي‌نو شده است. جداي از اين دو سفر، قرار است نارندرا مودي، نخست وزير هند، براي ماه ژوئن آينده راهي امريكا شود هرچند كه هنوز تاريخ دقيق اين سفر مشخص نيست. در يك نگاه كلي، اين دست سفرهاي ويژه و ترسيم چنين نمايي از رابطه نزديك بين دو طرف از مشخصات دو دوره رياست جمهوري باراك اوباما است. حضور اوباما در مراسم روز استقلال هند در ژانويه سال گذشته اوج نمادين چنين نمايي و رابطه‌اي بود و وقتي كه مودي 19 ژوئن گذشته در كنگره امريكا از تقويت روابط همه‌جانبه بين كشورش و امريكا گفت و مورد تشويق و تأييد نمايندگان كنگره قرار گرفت، معلوم شد كه اين دو كشور بخش قابل‌توجهي از تصوير مورد نظر فيشر را شكل داده‌اند. دو بعد امنيتي-نظامي و اقتصادي اين تصوير در پاركر و كري اهميت خاصي پيدا كرده است. پاركر در سفر خود با همتاي امريكايي خود، اشتون كارتر، ملاقات داشت و قرار دفاعي بين دو كشور را امضا كرد و كري هم وزير بازرگاني امريكا را با خود برده تا در دومين نشست مذاكرات تجاري و راهبردي دو كشور در دهلي‌نو شركت كنند. بنابراين، مي‌توان گفت كه دست‌كم دو پايه امنيتي- نظامي و اقتصادي براي اتحاد بين دو كشور در سفرهاي فعلي ريخته مي‌شود تا تضميني براي ادامه و تقويت اين اتحاد باشد و بايد ديد كه نتايج و عوارض چنين اتفاقاتي در سطح منطقه‌اي و فرامنطقه‌اي چه خواهد بود.
يك بعد جزئي و محدود به مناقشه قديمي كشمير ارتباط دارد كه اين روزها و با اعتراضات مردمي در اين منطقه عليه حكومت مركز در دهلي، دردسر قابل‌توجهي را براي هند ايجاد كرده و در مقابل، پاكستان با حمايت از اين اعتراضات موضع خود عليه هند را تشديد كرده است. قرار است كري در اين سفر مذاكراتي را با طرف‌هاي هند در اين مورد داشته باشد و او با اين كار به پاكستان نشان مي‌دهد كه از اين به بعد، امريكا را بايد در اين خصوص در كنار هند ديد و اسلام‌آباد نمي‌تواند در موضوع كشمير انتظار حمايتي از واشنگتن داشته باشد. از طرف ديگر، قرارداد امنيتي دو طرف پيام روشني را به چين مي‌دهد.
مدتي است كه بحران در درياي جنوبي چين بالا گرفته و چين گشت‌هاي دريايي خود را افزايش داده و نيروي دريايي امريكا هم نسبت به گذشته حضور پررنگ‌تري داشته است. حالا اين قرارداد به امريكا اجازه مي‌دهد از پايگاه‌هاي نظامي هند استفاده كند تا در منازعه درياي جنوبي چين و حتي گسترش تقابل با چين، بتواند از امكانات نظامي هند استفاده كند و دايره حضور نظامي خود را از شمال اقيانوس آرام و پايگاه‌هايش در ژاپن تا اقيانوس هند و به بركت اين پيمان نظامي گسترش بدهد. از سوي ديگر، توسعه روابط تجاري و اقتصادي هند و امريكا در رقابت اقتصادي هند با چين اهميت قابل‌توجهي دارد و به هند كمك مي‌كند در اين رقابت از حمايت‌هاي اقتصادي و فناوري امريكا بهره ببرد و دست‌كم بر رشد و قدرت اقتصادي چين تأثير بگذارد. در هر صورت، پروازهاي ويژه بين دهلي نو و واشنگتن نسبت به گذشته بيشتر شده تا قبل از اتمام دوره حاكميت اوباما بر كاخ سفيد، تصويري از انتقال قدرت به اقيانوس آرام روشن بشود.
