فيلم سينمايي «لانتوري» كه اكرانش از دو هفته پيش آغاز شد و توانست ركوردهاي فروش روز و هفته سينماي ايران را جابه‌جا كند، در هفته دوم زودتر از آنچه پيش‌بيني مي‌شد با افت فروش مواجه شد و تا حدود زيادي تب اين فيلم فروكش كرد. لانتوري كه در هفته اول اكران توانسته بود يك ميليارد و 400 ميليون تومان در گيشه فروش داشته باشد، در هفته دوم نمايش خود، با افت نزديك به 400 ميليوني مواجه شد و فروش هفتگي اين فيلم با 948 ميليون تومان در گيشه به زير يك ميليارد تومان رسيد و با كاهش نزديك به 35 درصدي رو‌به‌رو شد.
براي استقبال غيرمنتظره از فيلم رضا درميشيان و افت فروش آن در هفته دوم، دلايل مختلفي مي‌توان برشمرد. آنچه باعث شد لانتوري در روز و هفته اول نمايش خود ركوردهاي فروش را جابه‌جا كند را مي‌توان به حساب توقيف جنجالي و پرسروصداي فيلم پيشين اين فيلمساز گذاشت. «عصباني نيستم» در جريان برگزاري جشنواره سي و دوم فيلم فجر جزو آثار جنجالي بود و بيش از اينكه به لحاظ قابليت‌هاي هنري و سينمايي نگاه‌ها را به خود جلب كند، شهرت خود را مديون محتواي جنجالي و ملتهبش بود. عصباني نيستم در نهايت از سوي كميسيون فرهنگي مجلس به عنوان فيلم حامي فتنه شناخته شد و با نامه اين كميسيون به وزارت ارشاد از اكران بازماند. حواشي مربوط به فيلم دوم درميشيان باعث شد نام اين فيلمساز با وجود سن كم و كارنامه كم حجم در رسانه‌ها به شكلي اغراق آميز مطرح شود و انتظارات براي ديده شدن فيلم بعدي او در ميان بخشي از مخاطبان سينما فزوني يابد. يك مطالبه كاذب براي ديده شدن اثر فيلمسازي كه نشان داده بيش از اينكه فيلمش را برپايه منطق روايي و تكنيك سينمايي بنا كند و از اين طريق به جذب مخاطب بپردازد، راه‌هاي ميانبر را ياد گرفته و از آنجا كه پيش از اين خود يك ژورناليست بوده، قواعد ژورناليستي براي ساختن و سوار شدن بر موج مخاطب عام را تعليم ديده است.
موضوع اسيدپاشي و نگاه خاصي كه رضا درميشيان به اين پديده داشته، عطش بخشي از مخاطبان به فيلم او را موجب شده است. او در لانتوري داستان عشق يك جوان پرورشگاهي به دختري از طبقه مرفه جامعه و ماجراي پر افت و خيز اسيدپاشي و قصاص اسيدپاش را به تصوير كشيده است. شكل و شيوه پرداخت به اين موضوع بر شگردهاي ژورناليستي و تصويري بنا شده و از اين رهگذر مخاطب بيش از اينكه با اثري جامع و كامل درباره موضوع اسيدپاشي مواجه باشد با پرداختي مبتني بر هيجانات تصويري كه شايد در سينماي ايران پديده‌اي جديد به نظر برسد روبه‌روست. لانتوري بيش از اينكه به مخاطب مفهومي مبتني بر منطق ارائه دهد، او را دچار گيجي و البته منگي ناشي از تصاوير و تدوين غيرمعمول خود مي‌كند.
نمايش خشونت در فيلم درميشيان نيز تا حدودي در سينماي ايران بي‌سابقه يا لااقل كم‌سابقه است. روايت دزدي‌هاي يك تيم خلافكار كه با توسل به روش‌ها و ابزار مختلف در خيابان‌هاي تهران از مولتي ميلياردرها زورگيري مي‌كنند و با قمه به سراغ صاحبان ماشين‌هاي ميلياردي مي‌روند در نوع خود صحنه‌هايي سينمايي خلق مي‌كند كه در مقايسه با روال كسل‌كننده و غيراكشن سينماي اجتماعي ايران نوعي خرق عادت محسوب مي‌شود. در واقع يكي از دلايل اقبال مخاطب به لانتوري را بايد در تفاوت سبك فيلمسازي درميشيان با ديگر فيلمسازان اجتماعي ايران قلمداد كرد. سبكي كه به نرم‌هاي اكشن و هاليوودي سينما تنه مي‌زند و البته به دليل نزديكي اين سبك به سينماي امريكا و فاصله گرفتن از سينماي فرانسه مي‌تواند قابل دفاع قلمداد شود.
جدول فروش هفتگي فيلم‌هاي سينمايي در هفته دوم نمايش لانتوري نشان مي‌دهد كه تب اين فيلم تا حدودي فروكش كرده و در هفته‌هاي باقيمانده از اكران آن نيز به تدريج با افت فروش بيشتري مواجه خواهد شد. رمزگشايي موشكافانه، دقيق و كارشناسانه از مؤلفه‌هاي مخاطب‌پسند فيلم درميشيان كه در سينماي اجتماعي ايران مي‌تواند فصل جديدي به حساب بيايد، مسئله‌اي بايسته است و فضا را از محدوده نگاه‌هاي يك سويه و تك بعدي كه فروش لانتوري را صرفاً مبتني بر حواشي بيرون از فيلم تحليل مي‌كند، خارج كرده و تا حدودي متعادل‌تر مي‌كند.
