درحالي كه براساس استانداردهاي جهاني به ازاي هر هزار و 100 مرد و هر۵۵۰ زن يك چشمه سرويس بهداشتي نياز است اما اين اصل مهم در بسياري از كشورها ازجمله ايران رعايت نشده است.
علاوه بر كافي نبودن سرويسهاي بهداشتي به نسبت جمعيت، مكانهاي نامناسب و دور از دسترس، توجه نكردن به ويژگيهاي ساختماني و محيطي مثل نورگيري مناسب، نوع معماري و رنگ، نبود وسايل شوينده و بهداشتي ضروري، موجب شده تا اين نواقص به يكي از مهمترين معضلات شهري تبديل شود.
گلايه از بزرگترين پارك جنگلي خاورميانه
پارك جنگلي نور در مازندران به عنوان بزرگترين پارك جنگلي خاورميانه با 3 هزار و 600 هكتار وسعت از جمله جاذبههاي طبيعي وگردشگري اين استان به شمارمي رود كه هرساله پذيراي تعداد بالاي گردشگران ايراني و خارجي است، با اين وجود نبود برخي زيرساختها موجب شده تا بيشتر افرادي كه به اين منطقه سفر ميكنند، به شدت گلهمند باشند.
جواد عسگر كه به همراه خانوادهاش به اين پارك تفريحي سفركرده است دراين خصوص به «جوان» ميگويد:«با وجود اينكه هرسال به اتفاق خانواده به اين مكان سفر ميكنم اما بايد بگويم كه اين مكان از لحاظ دارا بودن امكانات رفاهي خصوصاً سرويسهاي بهداشتي به شدت فقير بوده و هيچ گونه اصول بهداشتي درآن رعايت نميشود.»
وي ميافزايد:«اين معضل تنها به اينجا ختم نشده و درپارك رويان نيز اين مشكل وجود دارد در حالي كه بابت تردد هر اتومبيل به اين منطقه مبلغ 5هزارتومان دريافت ميشود اما هيچ گونه خدمات بهداشتي ارائه نميشود.»
بررسيها نشان ميدهد غير از اين مشكل، وجود نيمكتهاي اندك و بعضاً شكسته كه در برخي موارد موجب آسيبديدگي كودكان ميشود نيز از جمله اين مشكلات است.
بر اساس گزارشها در گذشته حدود40 نفر در اين پارك مشغول به كار وخدمترساني بودند اما از زماني كه اداره اين پارك تفريحي به پيمانكار سپرده شده است با كم كردن نيروهاي خدماتي، مجموعاض با 150 ميليون تومان اين منطقه را اداره ميكنند.
گردشگري و دردي به نام سرويس بهداشتي
با وجود اينكه مسئولان سازمان ميراث فرهنگي وگردشگري در دولتهاي مختلف بارها وعده ساخت سرويسهاي بهداشتي را دادهاند اما بررسيها نشان ميدهد اين وعدهها هيچ گاه محقق نشده است و اين مشكل همچنان به عنوان يكي از بزرگترين معضلات گردشگران داخلي و خارجي پابرجا مانده است.
سعيد شيركوند، معاون سرمايهگذاري سازمان ميراث فرهنگي در اين باره ميگويد:«با وجود اينكه ساخت سرويسهاي بهداشتي يكي از مهمترين زيرساخت در گردشگري به شمار ميآيد، اما برنامهريزي، مكان يابي، انتقال زيرساختها و نگهداري و حفاظت از مهمترين اصولي است كه بايد دربحث ايجاد اين مكانها مورد نظر قرار بگيرد با اين وجود تاكنون 350 مورد به بهرهبرداري رسيده است و حدود 450 مورد نيز در حال واسپاري است و 140 مورد از سرويسهاي بهداشتي با مشكلاتي از جمله دور بودن از آباديها، خروجيها و زيرساختهايي مانند آب و برق مواجه است.»
دركنار اين مشكلات، معضل ديگري كه درخصوص ساخت سرويسهاي بهداشتي در مراكز گردشگرپذير از جمله بازارهاي سنتي و مكانهاي تاريخي وجود دارد، مخالفت ساكنان اين مناطق با ساخت سرويس بهداشتي عمومي است. دركنار اين موضوع هزينه بالاي ايجاد هرچشمه سرويس بهداشتي كه شامل تملك زمين و هزينههاي ديگر است موجب شده تا سازنده براي ايجاد آن نزديك به 150 ميليون تومان هزينه كند.
اين درحالي است كه ميتوان با دريافت پول اين خدمت را به يك كار اقتصادي تبديل و به راحتي هزينههاي ساخت اين واحدها را جبران كرد.
دركنار اين مسائل تعدد نهادهاي سازمان دهنده و مراكزي كه مجوز بهرهبرداري از چنين خدماتي را ارائه ميدهند موجب شده بخش مهمي مانند نظارت و بهرهبرداري از سرويسهاي بهداشتي در كشور بدون متولي بماند و همچنان از دوش يك نهاد به نهاد ديگر پرتاب شود.